Bitten (Completed)

Taken over again

Alice's Pov:

"Moordmachines..." kreeg ik nog net uit mijn keel "We... ze... maar..." van verontwaardiging kwam ik niet meer uit mijn woorden.

Mary knikte zacht, Bobby keek nog steeds naar de grond en Jason keek nog steeds een andere kant op.

"Zo ver kan het toch niet komen?" hoopte Jason die in een diepe gedachtegang leek door de manier waarop en hoe hij keek.

"Zo ver laten we het niet komen" zei ik krachtig "Nooit"

Toen kwam Collin opeens binnen. Iedereen keek gelijk zijn kant op, zelfs Jason die volledig in gedachten leek verzonken. Hij wou beginnen met praten, maar zijn blik schoot gelijk naar Jason.

"Wat is er met jou gebeurt" hij klonk sarcastisch, maar hij was verre van sarcastisch bezig.

Jason keek geschrokken op "N-niks hoor" stotterde hij.

"Je hele borst is verbonden, hoe dom denk je dat ik ben!"

Voor ik het wist, had Collin Jason al opgetrokken van de bank. Ik en Mary bleven maar stom toekijken, maar Bobby schoot op. Collin bleek het alleen niet te merken en trok het verband van Jasons borst af. Hij keek verbijsterd naar de brandwond.

"What the...?" zei hij nog voordat Bobby hem bij Jason wegduwde. "En wat denk jij dat je doet!"

"Hij heeft rust nodig, laat hem dan ook met rust!" Bobby gaf Collin een duw.

Bobby's Pov:

Collin deinsde achteruit en gromde naar me. Ik voelde dat mijn ogen begonnen te branden en warm werden van het bloed wat erin begon te stromen. Al het goede in me werd verdrongen naar ergens diep in mij. Twee keer op 1 dag, hoe goed ik ze allemaal ook ken, die weerwolfen blijven me verassen. Collin keek me woest aan, maar op mijn lippen lag een ontspannen grijns. Ik liep op hem af en haakte mijn voet achter zijn knie, waardoor hij struikelde.

De net o zo stoere Collin, keek me nu met trillende ogen aan, maar de angst liet hij in zijn lichaamstaal niet blijken. "Bang?" vroeg ik sarcastisch.

Hij ontblote zijn tanden en gromde weer naar me "Ik, bang voor jou?" zei hij diep beledigd "Ik ben bang voor niemand"

Ik grinnikte "Zelfs zo'n 'stoere' Alpha als jij zal zijn zwakke plekken hebben" zei ik met een spottende nadruk op stoere, want als ik hem zo laat struikelen is er weinig stoers aan.

Ik bleef grijnzend op Collin neerkijken, tot er iemand aan mijn arm begon te trekken. Met een zwiepende beweging sloeg ik degene in het gezicht, waarna ik achter me keek. Het was Mary, haar wang bloedde. Een hoofdpijn laaide op in mijn hoofd, niet alleen door het terugvechten van mezelf, maar ook door de dwang om haar leeg te zuigen.

"Als je het doet, ben je al haast van me af" hoorde ik Masons stem in mijn hoofd galmen.

"Wat!? Ga weg!!" schreeuwde de helft die terug probeerde te vechten, in de hoop Masons stem zo snel mogelijk te verdrijven.

"Kom op, wees niet zo'n watje. Dat heb ik toch wel uit je verdreven hoop ik"

"STOP!!!"

Ik voelde een warme hand op mijn schouder, ik keek achter me. Natuurlijk was het Mary die me zorgzaam aankeek. Maar mijn zicht vestigde zich niet op haar gezichtsuitdrukking, maar op het bloed op haar wang. Ik kon mezelf niet inhouden en trok haar naar me toe. Ze keek me angstig aan, maar dat weerhield mij er niet van om mijn tanden in haar o zo kwetsbare nekje te zetten. Maar of je het nou mij kon noemen...