Bitten (Completed)

Alice!!!

Ze tilden me op aan handen en benen. Ik probeerde mezelf nog los te krijgen, maar dat was te laat. Toen ze me de badkamer in hebben weten te krijgen, liet Jasmin mijn benen los en trok een laatje met gezicht maskertjes open. Ze begon aan mijn gezicht te voel en mompelde wat in zichzelf.

"Droog... lichte tint... verbrand niet snel... beetje vettig op het voorhoofd"

Daarna las ze een paar etiketjes en trok een aardbei maskertje uit de la. En natuurlijk was het roze van kleur.

Daar zat ik dan, met een roze gezicht maskertje twilight te kijken. En het sloeg nergens op, maar de meiden bleken het geweldig te vinden.

"Omg, Jacob is echt een hottie" zei Jasmin, die haast leek te kwijlen.

"En Edward is echt een cutie" zei Mary zwijmelend.

Ik moest wel van ze lachen, maar Alice gaf me een stomp in mijn zij.

"Niet lachen, anders droogt het maskertje niet" zei ze nog.

En toen gebeurde er iets wat ik maar al te erg vreesde. De jongens kwamen binnen. Toen Bobby om het hoekje keek, zag hij me en hij lag gelijk schaterend op de grond, midden in de deuropening. Snel keken Paul en John ook de hoek om, die op hun beurt ook helemaal blauw lagen.

"Gozer, you kidding" zei John door zijn geschater door. Hij kreeg het nog maar net uit zijn keel.

Ik schaamde me kapot, maar al snel grepen de meiden Bobby ook. En hij kreeg een perzik maskertje. Paul en John kwamen niet meer bij, en zo konden de meiden ook hun twee te grazen nemen. Paul kreeg een knalblauw bosbessenmaskertje en John roodbruinig maskertje. Nu was het mijn beurt om te lachen.

"Hé Paul" zei ik lachend.

"Wat!" zei hij geïrriteerd.

"Welkom in smurfenland!!" zei ik schaterend. Ook de meiden vonden het hilarisch.

"En jij lijkt net een kastanje" zei ik gierend tegen John.

"Nog wat over mij te zeggen" zei Bobby boos.

"Ach Bobby, het is geen perzikporem" zei Mary, waarna ze uitbarstte in lachen.

"Hé Jason, jouw maskertje mag eraf" zei Alice toen ze naar de klok keek.

"God zij dank!" riep ik.

En toen het er eenmaal af was, was mijn huid zachter dan ooit. Alice wreef gelijk over mijn wang.

"Lekker zacht hè" zei ze tegen me.

Ik knikte heftig ja.

Toen ik de kamer in liep, zaten Mary en Jasmin vlak voor het beeldscherm. Maar tot mijn verbazing zaten Paul en Johnny net zo dichtbij als hun. Bobby zat met een brede glimlach naar het stel te kijken. Het was haast een gemene glimlach. Ik plofte naast hem neer. Hij schrok een beetje op.

"Heb je wel wat gedronken" vroeg ik aan hem.

"N-nee, ik heb nog niets gevonden. Ik jaag morgen wel" zei hij geschrokken.

"Zeker weten dat je tot morgen kan wachten"

"Ja ja, zeker"

De film was afgelopen. Ze stonden op en Johnny vroeg aan Jasmin "Dus dat is dus een film?"

Alice keek verbaasd op.

"Je hebt nog nooit een film gezien?!" riep ze verbaasd.

"J-ja" zei hij verlegen.

"John had sinds vanochtend ook nog nooit videogames of computerspelletjes gezien. Sterker nog, hij heeft nog nooit een tv of computer gezien" zei Bobby.

"Videogames?" vroeg Paul verbaasd.

"Ja, kom. We gaan er wat spelen" stelde Bobby gelijk voor.

"Uhm... guys?" zei Jasmin. Ze keerden alle drie gelijk om.

"Maskertjes" zei ze lachend.

Toen ze eraf waren zaten ze alleen nog maar aan elkaars gezicht te wrijven.

"Hé eh, gaat ie goed daar?" vroeg ik ze nog. Ze schrokken op en keken verschrikt naar me.

"J-ja hoor, h-het gaat he-helemaal goed hiero" zei Johnny stotterend.

"Jullie zijn gek"

"Oké oké, maar kom je gamen?" vroeg Bobby toen.

"Ja, heel even" zei ik tegen ze.

Zij daarentegen, die waren al binnen tien seconden in onze kamer.

"Alice?"

"Wat is er?"

"Waar ik voor kwam, was of je met me een strandwandeling zou willen maken. Zo onder de sterrenhemel"

"Aww Jason, wat romantisch"

"Zullen we dan" vroeg ik blij.

"Ja natuurlijk, graag zelfs"

Daar liepen we dan, hand in hand.

"Zullen we hier even gaan zitten" stelde Alice voor.

"Oké, is goed"

Ik ging zitten, Alice kwam tegen me aan liggen. Opeens wees ze omhoog.

"Kijk Jason" zei ze terwijl ze me aantikte "Een vallende ster, laten we een wens doen!"

We sloten allebei onze ogen en deden een wens. Wat? Zeg ik niet, anders komt het niet uit.

Toen we haast bij het huis waren keek ik naast me.

"Dat was echt heel leuk Ali... ALICE!!!"

Ik keek snel om me heen, maar ze was nergens te bekennen.

"ALICE!!! WAAR BEN JE ALICE!!!!" schreeuwde ik zo hard ik kon "ALICE!!"

Toen hoorde ik een soort zangerige stem. O nee, Alice zat flink in de problemen.