Bitten (Completed)

Ice Palace

Alice's Pov:

Logboek 23 uur, nog 1 uur.

"Er is niets, het is hier gewoon leeg!!" riep Jasmin verontwaardigt.

Maar ik voelde iets, heel dichtbij. Het is hetzelfde gevoel als dat je je ogen dicht hebt en er staat iemand vlak naast je. Heel apart, want er was niets, niemand.

"Voelen jullie ook iets" vroeg Mary met een trillerige stem "Want ik wordt er echt bang van"

"Rustig maar, ik voel het ook" zei ik, Mary werdt gelukkig weer rustig.

"Waarom heb ik dat nou weer niet" zei Jasmin mopperig.

Jasmin begon daarna opeens te rennen, steeds verder de open plek in.

"Zie je, er is helemaal AAUUUW!!"

Ze beukte tegen een soort muur aan, die uit het niets tevoorschijn kwam. En hij was volledig gemaakt van ijs. Ik liep naar Jasmin toe, ging naast haar staan en stak mijn armen voor me uit. Nog een stuk van de muur kwam tevoorschijn. Mary volgde mijn voorbeeld en bij haar gebeurde ook hetzelfde. Maar er kwam ook iets anders tevoorschijn, het leek wel... een stuk van een deur!! Jasmin en ik liepen gelijk naar Mary toe en drukten onze handen vlak naast de plek waar Mary dat stuk deur tevoorschijn heeft gehaald. Nu kwam de hele deur tevoorschijn, hij ging open en een heel paleis verscheen. We stapten naar binnen.

Logboek 23:15 uur, nog 3 kwartier.

Ik voelde een soort aantrekking tot een van de vele deuren in de eerste kamer die we binnenkwamen. Ik wou bij de rest blijven, maar mijn lichaam luisterde niet naar me. Ik liep op hoge snelheid op de deur af. Ik greep de deurknop, trok de deur open en stapte de kamer in. Toen ik weer merkte wat ik deed, viel de deur al in zijn slot.

Ik begon op de deur te slaan "MARY, JASMIN, HAAL ME HIERUIT!!!!" schreeuwde ik nog, maar tevergeefs. Ik hoorde alleen maar het galmen van mijn stem door de kamer. De volledig lege kamer. Zelfs de deur vaagde weg.

Ik kon nergens uit de kamer, nergens. Ik had de hele kamer al doorgezocht. Het enigste wat ik zag was een soort hol, maar daar paste ik net niet in. Was ik maar iets kleiner geweest.

"Wacht eens... ik kan een wolf worden" riep ik blij uit. Ik veranderde en rende op het hol af. Ik paste er net doorheen.

Jasmins Pov:

"ALICE, ALICE. WE KUNNEN JE HOREN" schreeuwde ik terwijl ik de deur open probeerde te trekken. Maar het lukte niet. We kregen ook geen antwoord. Er gebeurde niets.

"Alice... Alice alsjeblieft" probeerde ik nog, maar hoe zou ze dat nou wel kunnen horen.

Het schreeuwen van Alice stopte, ik liet mezelf langs de deur naar beneden zakken. Ik keek even om me heen en sprong gelijk weer op, Mary stond op het punt om ook een andere deur in te lopen. Ik rende zo snel mogelijk op haar af, maar de deur klikte al dicht.

"MARY!!!" schreeuwde ik nog terwijl ik bonkte op de deur. Maar ze kan me toch niet horen. Ik haar wel, ik hoorde haar hard snikken.

Mary's Pov:

De deur verdween, daarna zakte ik op mijn knieën en begon ik te huilen.

"Jasmin... help me" smeekte ik "Alsjeblieft, ik weet dat je me hoort. Haal ons hieruit Jasmin, ik weet dat je het kan" bleef ik doorpraten. Daarna zag ik een gat in het ijs, ik veranderde en dook erin. Op hoop van zegen.

Jasmins Pov:

"Ik weet dat je het kan" hoorde ik Mary nog zeggen, daarna viel het stil.

Waarom gebeurt dit, ik zou hier gewoon mijn krachten terug krijgen en nu gebeurt dit! Kan er nou niets goed gaan? Wat moet ik doen en waarom? En zo stelde ik mezelf nog veel meer vragen. Ik gaf op, ik wist het allemaal niet meer. Ik ging zitten op de grond en liet mijn hoofd tussen mijn knieën hangen.

"We hadden gewoon niet naar binnen moeten gaan" mompelde ik in mezelf.

"Dat was wel een goede keus" hoorde ik een lieve, engelachtige stem zeggen.

Ik keek omhoog, er stond een onnatuurlijk beeldschone vrouw voor me. Was zij...