Bitten (Completed)

So close and now nowhere to be seen

Bobby's  Pov:

Ik zag Alice boos naar me kijken, toen ik naar Mary keek. Ze was nog steeds boos, zo is ze nog nooit geweest. Sterker nog, op Jason na was ik haar beste vriend. En nu, nu lijkt dat in een klap te zijn ingestort.Ik had vreselijk spijt van wat ik had gedaan, terwijl ik het niet eens heb gedaan.

Ze liet Mary los en liep naar me toe "Misschien heeft iedereen wel medelijden met je, maar toevallig ben jij het wel die dit doet!" riep ze.

"Ik ben fucking vergiftigd, alsof ik dit wil!!" kaatste ik terug. Ja, toen was ze stil.

"Heb je ooit naar mijn verhaal geluisterd of moet ik het nog eens vertellen!!!" riep ik nog recht in haar gezicht.

Ze keek me bang aan, waarna ze achterover op haar kont viel en haar armen voor haar gezicht hield.

"Bijt me niet, niet weer" smeekte ze bang.

"Waar de fuck ben je mee bezig!" riep ik boos "Waar komt dat vandaan!".

"Nee, bijt me niet weer!" smeekte ze nogmaals.

"Doe dit niet, hou op!" riep ik weer naar haar.

"Nee, laat me gaan, laat me gaan!" zei ze jammerend.

"Waar heb je het over, weet jij wat er is Ma...?" toen en ik naar Mary keek, zag ik dat zij ook weg kroop in een hoekje.

Jason keek me vragend aan "Wat hebben ze opeens?" vroeg hij verward aan me.

"Weet ik veel, help me eens"

Hij kwam naar me toe lopen, waardoor Alice alleen nog maar banger werdt.

"Alice...?" zei hij zacht "Gaat het wel goed?"

"Nee, blijf uit mijn buurt!"

Ook Jasmin en July probeerden Mary te benaderen, maar die gaf dezelfde reactie. Wat hebben ze opeens!

"Hij moet het weten!" zei ik opeens.

"Wie is hij?" vroeg Jason, nu nog verwarder.

"De lijder van mijn ouders vampiergroep"

"En heeft meneer ook een naam?" vroeg Jasmin nog. maar toen was ik al weg.

Ik kwam het kamp instormen. Hij kwam lachend op me aflopen.

"Was het lekker Bobby?" zei hij spottend, hij zei altijd alles spottend. Ik werd ziek van hem.

"Wat heb je met ze gedaan!" zei ik boos.

"Wie, die twee kopietjes?" zei hij, opnieuw spottend.

"Ja, wat heb je met ze gedaan!!" hij maakte me steeds bozer.

"Dat? O, dat was een tijdelijke afleiding. Ik wou alleen dat je hier naartoe zou komen" zei hij met een gemene grijns "Morgen is het gif alweer uitgewerkt en je leek me perfect geschikt als èchte vampier" hij begon zacht te grinniken, steeds harder. Zo hard tot hij luid aan het lachen was. Ik probeerde nog weg te rennen, maar ik was al omsingeld.

Hij liep op me af en greep mijn linkerschouder vast. Met de andere hand greep hij me aan de rechterkant van mijn hoofd vast. Hij duwde mijn hoofd naar mijn schouder. En al wist ik wat er zou gaan gebeuren, ik was doodsbang. Ik was zo dichtbij, ik was haast van al dat vampier gedoe af. Maar nu zou het pas ècht beginnen.

Hij keek me aan met een grote grijns op zijn gezicht.

"JULLIE ZIJN MONSTERS, VIEZE VUILE MONSTERS, ALLEMAAL!!!"

Daardoor moest hij alleen nog maar meer lachen "Je hebt nooit een keuze gehad, dit was ik al mijn hele leven van plan" zei hij met een nog grotere grijns.

Daarna voelde ik zijn tanden op mijn nekvel. Niet snel daarna voelde ik zijn tanden door mijn nek heen boren. En nee, jammer genoeg zou hij niet van me drinken. Nee, dit was veel erger.

Hij liet me los. Ik viel gelijk op de grond. Ik voelde het gif door mijn lichaam verspreiden, het nam elke cel in me over. Maar nu zou het niet meer weg gaan, nooit meer. Mijn spieren verkrampten, al mijn haren gingen rechtop staan.

"M...mo...mo...monsters" kreeg ik nog net uit mijn mond.

"Ach, je wordt er nu ook een" zei hij weer spottend.