Same pain

2.1K 98 3
                                    

"Ik ben geboren tijdens een volle maan, 12 uur precies. Vanaf mijn geboorte ben ik ook getekend voor het leven. Ik weet wat je meemaakt"

"J... jij bent dus B... Bdur?"

"Ja, je kent me dus al. Hoef ik dat ook niet meer uit te leggen"

Iedereen begon een beetje te lachen, alleen Paul bleef doodserieus kijken.

"Ik weet wat je meemaakt"

"Sorry... als ik dat had geweten..."

"Ja, dan had je niet zo gedaan. Ik weet het. Niet lullig, maar dat heb ik echt te vaak gehoord. Maar beschouw me gewoon als een gelijke en niet als een zielig meisje, zoals iedereen"

"Tja, mij beoordelen ze ook op mijn naam en wat ze van me weten, echt hatelijk"

"Ja precies, mijn vrienden hebben al hun vooroordelen, zelfs deze roedel doet altijd zo zielig tegen me tijdens middernacht"

"En mij verachten ze al als ze me zien lopen, alsof ik niet al genoeg heb meegemaakt in mijn jeugd"

"Zou je het willen vertellen, als je niet wil maakt het niet uit, maar ik zou het wel graag willen weten"

Hij keek langs Jasmin naar Mary en ik.

"Ik... ik weet niet"

"Ik kan wel weg, pap en mam moeten ook weten dat Alice wakker is"

"Weten ze al, ze willen je graag zien morgen" zei July "Jarrod heeft ze gelijk bericht gegeven toen je wakker werdt Alice"

"Ow oké" zei Mary zachtjes "Bedankt"

Het bleef weer even stil.

"Ik snap zijn punt wel" zei Jasmin opeens.

"Hoezo dan?" zei Mary, je hoorde dat ze een beetje pissig werdt van die opmerking.

"Jullie zijn pas net weerwolfen en jij zeker" zei ze tegen Mary.

"Is dat zo Paul?" vroeg Mary toen.

Hij knikte, niet duidelijk, maar je zag het wel.

"Zie je" zei Jasmin "Ik had gelijk"

"Alsof dat mij wat uitmaakt"

"Ik weet dat het je wat uitmaakt" begon Jasmin kattig.

"Ik zeg toch van niet, je weet niet wat ik vindt" zei ze kattig terug.

"Ach meid, je bent net een open boek"

"Beter dan een klemzittend dagboek"

En zo bleven ze maar doorgaan. Maar net toen July wou ingrijpen, greep Jasmin Mary bij haar kraag en gooide ze haar tegen een boom waar de tent omheen stond. Ze kwam met haar rug plat tegen de boom aan. Ik voelde een gigantische pijnscheut door mijn rug gaan precies toen Mary de boom raakte. We schreeuwden het tegelijkertijd uit van de pijn.

Vanavond bij 145 stemmen komt er nog een hoofdstuk.

Bitten (Completed)Where stories live. Discover now