Bitten (Completed)

Charlotte

Charlottes Pov:

"Oké mam, ik ga" riep ik nog vlak voor ik de deur uit liep. Ik stopte nog snel mijn telefoon in mijn rugzak en gooide hem op mijn rug. Daarna gooide ik de deur open en liep naar buiten. Vlak voordat ik de deur achter me sloot, merkte ik dat ik mijn sleutels was vergeten. Ik liep weer maar binnen en trok de sleutels van het haakje.

"Sleutels weer vergeten" hoorde ik mijn moeder nog roepen.

Ik zuchtte diep en liep snel de deur weer uit.

Ik haalde mijn broodtrommel uit mijn rugzak en ging op een bankje zitten. Ik pakte 1 van de boterhammen uit mijn trommeltje. Ik tilde een hoekje van de boterham op.

"Salami" mompelde ik in mezelf.

Ik scheurde een stuk van de korst af en gooide het in kleine stukjes op de grond. Al snel kwamen er duiven op af. Er was 1 zwarte duif, pikzwart. Ik was dol op zwarte dieren, zelf had ik een zwarte kat. Ook had ik pikzwart haar, net als mijn vader. Mijn moeder was blond.

Mijn gedachtes werden verstoord door een rare waas die in de verte voorbij flitste. Het leek wel een... een jongen. Oké, ik wordt gek. Daarna kwam de waas dichterbij. Het leek wel mijn kant op te kijken en achter een boom te schieten. Jup, ik wordt echt gek. Daarna zag ik de waas niet meer. Raar genoeg kwam er al snel daarna een jongen aanlopen. Hij was echt heel knap, ik merkte niet dat ik naar hem bleef staren.

Hij keek me opeens aan.

"Hey daar" zei hij vrolijk.

"H-hoi" zei ik lomp.

Hij liep naar me toe en ging naast me zitten. Dit gaat awkward worden, let maar op.

"Lekker" zei hij, wijzend naar mijn boterham.

"O, ja hoor" zei ik met een trillerige stem.

"Gaat ie wel" vroeg hij met een streng gezicht.

"Ja, ja hoor. Met jou"

O mijn God, ik kon mezelf wel in mijn gezicht slaan. Zo dom was ik bezig.

Hij begon te grinniken "Ja hoor, ook goed" zei hij glimlachend.

O my, zijn glimlach was zo mooi. Ik zat denk ik haast te kwijlen.

"Zou ik je mogen vragen om je naam?" vroeg hij, hij was zo schattig.

"Ch-Charlotte, e-en jij?" vroeg ik weer met een trillerige stem.

"Bobby"

Bobby's Pov:

Ik was nog niet eens 5 minuten aan het jagen en ik had nu al een prooi. Dat ging makkelijk.

"L-leuke naam" zei ze zacht, waarna ze naar haar boterham keek en weer een hap nam. Ik wou ook een hap nemen... in haar nek. Ik had al 3 dagen niet gedronken en ik leek er nu al aan ten onder te gaan. Normaal gesproken liet ik mijn slachtoffers leven, sinds Jessica heb ik niemand anders meer vermoord. Maar deze Charlotte zou ook nog wel eens ongeluk kunnen hebben.

Gelukkig weet Mary en de rest niet waar ik ben, sinds ik iemand heb vermoord lijk ik wel geaccepteerd te zijn in de groep. Ik had ze niet meer nodig, ik had mijn ouders en 2 van mijn andere vrienden van vroeger weer terug. Zij waren ook geen vampier vroeger, maar hebben er wel voor gekozen om dat te worden. Ik niet, maar het begon me steeds meer te bevallen. Eigenlijk maakte het me niet meer zoveel uit.

Charlottes Pov:

Bobby zat voor zich uit te kijken, ik zat hem toch niet te vervelen hè. Ik tikte zijn schouder aan. Ik had eigenlijk niets te zeggen, tot ik zijn schouder aanraakte. Hij voelde ijskoud aan. Een nare rilling liep over mijn rug.

"Uhm... Het klinkt raar, maar zou ik je hand even mogen voelen"

"Klopt, dat klinkt zeker raar. Maar ach, als jij dat wil" hij reikte me zijn hand aan. Ik pakte hem voorzichtig vast. Weer ging de nare rilling over mijn rug.

"Je... je bent ijskoud" stotterde ik.

Hij trok snel zijn hand weg, zo snel en hard, het leek wel onmenselijk. Daardoor moest ik weer aan de waas van net denken. Ugh, ik ben echt gek.

Ik keek weer naar hem op, 2 rode ogen staarden terug. Wacht, rode ogen! Net waren ze toch nog blauw. Ik lijk wel te hallucineren, dit moet vast een droom zijn. Daarna greep hij me hard beet en zette hij zijn snijtanden in mijn nek. De pijn was ondraaglijk, het voelde alsof hij bloed uit me zoog. Hij liet me los, haalde zijn tanden eindelijk weer uit me. Ik keek hem nog aan, doodsangst in mijn ogen.

"Vermoord me alsjeblieft niet" smeekte ik nog.

Daarna viel ik van het bankje af en werd alles zwart voor mijn ogen.

Bobby's Pov:

Ik kon haar niet vermoorden, niet na die blik en dat laatste zinnetje. Ik tilde haar op, wat moest ik doen? Ze zou het niet overleven met zo weinig bloed. Ik kon moeilijk naar het ziekenhuis, want hoe leg ik het bloedverlies en de diepe beten in haar nek uit. Ik wou haar niet veranderen, dat kon ik haar niet aandoen. Misschien kon ik... nee, ik wil niet meer terug naar dat kamp. Sterker nog, ik ben niet eens meer welkom. Maar ik moest wel, wat moest ik anders. Ik kon haar moeilijk laten sterven net als Jessica. Dat kon ik niet nog eens laten gebeuren. Ik had geen andere keus, dus ging ik maar naar het dorp.

Ik rende het dorp in, ik vloog de boomhut van Mary en Alice in en viel daarna op mijn knieën met Charlotte in mijn armen. Ik was uitgeput. Ik zag alleen maar verbaasde blikken, ik zag niet eens van wie. De enigste die ik zag was Mary, die me gelijk omhelsde zo snel ze me zag. Hoe kan ze nog van me houden? Ik kwam aan met een bewusteloos meisje in mijn armen, heb al iemand vermoord en was van plan hetzelfde met haar te doen. Hoe?

Ik merk dat er weinig reacties worden geplaatst wat ik heel erg jammer vind. Ik ben natuurlijk heel erg blij met alle votes, maar niets maakt me blijer dan een reactie te lezen. Daarom dacht ik, laat ik jullie is wat meer betrekken in mijn verhaal. Vertel me personages voor het verhaal of situaties die je graag zou willen zien. Ook zou ik graag tips willen zien om het verhaal voor jullie nog beter en leuker te maken. En tops kan ik ook goed gebruiken, om dat juist meer te gaan doen in mijn verhaal.Hoop dat jullie dit wat vinden.

Greetings and again a Merry Christmas.

Xxx Claire