Jasons Pov:
"Bobby!!" hoorde ik Alice achter me schreeuwen, die gelijk haar hand tegen haar nek sloeg "Je doet ons pijn" zei ze met nadruk.
Ik zag een glimlach op Bobby's gezicht verschijnen. Collin zat gewoon te kijken alsof het niet eens gebeurde en Alice was niet in staat om ook maar iets te doen.
"Collin verdomme, doe iets!!" schreeuwde ik naar hem terwijl ik Bobby van Mary weg probeerde te trekken, maar Bobby's grip werd alsmaar krachtiger "COLLIN!!!"
Uit alle macht probeerde ik Bobby weg te trekken, maar ik schoot er niets mee op. Ik deed Alice en Mary alleen maar meer pijn. Ik gaf op, niet wetend wat ik moest doen. Ik liep snel naar Alice toe, die zwaar verzwakt op de grond viel. Ik knielde bij haar neer en tilde voorzichtig haar hoofd op.
"Doe wat Jason.." zei ze haast onverstaanbaar.
"Wat kan ik doen" zei ik hopeloos.
"Iets..."
Voorzichtig legde ik Alice terug op de bank en liep weer naar Bobby.
"Bobby... stop" smeekte ik. Niets.
"Je vermoord ze nog!!" zei ik opeens met nieuwe kracht.
Hij liet Mary zo uit zijn handen vallen "Maar dat is toch ook de bedoeling" zei hij terwijl hij grijnzend naar me toeliep.
Pauls Pov:
"...maar toen wou ze weer niet en ging ze weer uit de rij" ratelde Johnny door.
"Ja weet ik, ik stond ernaast" zei ik heel monotoon.
"Ow ja" zei hij kijkend naar boven, waarschijnlijk terugdenkend aan onze dag in het pretpark "Ha, helemaal vergeten" zei hij grinnikend.
"Je bent wel vergeetachtig hè" concludeer ik.
"Hoezo dat?" vroeg hij beledigd.
"Waar gingen we ookal weer heen" zei ik alsof ik het vergeten was.
"Euhm..." zei hij terwijl hij nadacht "Taco's halen?"
"Zie je wel, je vergeet alles"
Na een lange tijd gevuld met welles nietes discussies (die ik allemaal won), kwamen we bij het dorp aan.
"Hey" riep Johnny opgewekt.
"O hallo Johnny, hoi Paul" zei Benjamin die zich omkeerde van wat hij aan het doen was.
"Hoi" zei ik terug "Waar zijn Jason, Bobby, Alice en Mary"
"Uhm, in hun boomhut geloof ik"
"Dankje" zei ik waarna ik en Johnny wegliepen.
Johnny was de eerste die de trap betrad. Hij stak zijn hoofd door het luik, maar trok zijn hoofd gelijk weer terug. Hij keek naar me en ging weer de ladder af.
"Wat ben je aan het doen!?" riep ik naar boven.
"Jij gaat eerst!" riep hij terug.
"Wat?" vroeg ik terwijl hij weer op de grond stapte "Hoezo dat?"
"Problemen, grote problemen"
"En dan doe je nog zo sloom" zei ik met een boze toon in mijn stem.
Daarna klom ik snel de ladder op en ik trof een chaos aan. Mary lag bewusteloos op de grond, Alice zwaar verzwakt op de bank. Collin zat halfversteend op de grond en Jason werd in een hoekje gedreven door Bobby. Ik trok mezelf zo snel mogelijk door het luik en rende naar Bobby toe. Ik trok hem weg en draaide hem naar me toe.
"Wat bezielt je, ben je gek geworden ofzo!!" schreeuwde ik recht in zijn gezicht "Kijk nou eens wat je hier hebt aangericht!!!"
Het enigste wat hij deed was breed naar me grijnzen "Dan ben ik dus al goed op weg"
"Wat is er mis met je, je bent jezelf niet gozer!!"
Hij duwde zich van me af en greep naar zijn hoofd.
"Stop daarmee" zei hij gepijnigd.
Dit verklaart alles, van de gaos tot zijn hoofdpijn. Iemand zijn ziel heeft Bobby overgenomen. Hoe ik dat weet? In zo'n gesloten roedel als de mijne las ik vooral, waardoor ik dit soort dingen perfect weet en weet op te lossen. Maar voordat dat werkt, moet ik hem eerst weer bij zinnen krijgen.
"Kom op Bobby, kom weer tot jezelf" begon ik.
"Nee, stop!" begon hij al harder te zeggen.
"Zo ken ik je niet Bobby, zo ben je niet" ging ik verder.
"Stop nu!!" zei hij een stuk harder dan net. Hij viel op zijn knieën en kneep zijn ogen stevig dicht.
"Ik kan je helpen, je moet alleen eerst weer bij zinnen komen" zei ik terwijl ik hem probeerde te benaderen.
"Niet waar!! Niemand kan me tegenhouden!!!" riep hij terwijl hij zijn handen weer van zijn hoofd haalde. Hij stond weer rustig op "Ik zal ervoor zorgen dat Bobby zo niet eens meer bestaat"