Bobby's Pov:
Ik hing het telefoontje op en schoot gelijk op uit mijn stoel. Zo snel mogelijk rende ik naar het dorp, rechtstreeks naar de hut van de Alpha's, want ik hoorde duidelijk Collin iets op de achtergrond praten. Ik rende zo hard als ik kon (Wat extreem hard is voor een mens), maar ik bleef abrupt staan en sloeg mijn blik naar rechts.
"MARY!!!" schreeuwde ik dolblij.
"Bobby!!" schreeuwde Mary gelukkig, waarna ze me gelijk in een knuffel trok.
Gelijk trok ik haar tegen me aan en drukte haar lippen op de mijne.
Toen ik haar losliet, keek ze me half teleurgesteld aan.
"Ik moet nu echt gaan, ik beloof dat ik snel terugkom"
"Waarom?" zei ze met een pruillipje.
"Ik moet Jason helpen, het is dringend" zei ik vastbesloten "Sorry"
"Als je maar niet meer zo lang weg hoeft te blijven" zei ze terwijl ze me liet gaan.
Snel rende ik weg, we halen onze gemiste tijd nog wel in.
Ik stormde de boomhut van de Alpha's in, wat een verbaasde blik van Cody opleverde, die op de bank met een Nintendo zat te spelen.
"Collin wacht boven op je" zei hij braaf.
"Dankje" zei ik glimlachend, waarna hij gefascineerd naar me keek.
Ik keek hem een beetje verbaasd aan "Wat is er?"
"Je tanden zijn gewoon... wauw" zei hij verbijsterd.
Ik keek hem met een glimlachje aan, niet goed wetend wat ik nou moest zeggen.
"Mag ik..." vroeg hij terwijl hij zijn vinger al enthousiast naar me uitstak.
"Oké, heel even dan" zei ik plagerig terwijl ik naast hem op de bank neerplofte.
Ik tilde mijn lip op en legde zijn vinger op mijn hoektand. Hij bewoog hem langzaam naar de punt van mijn tand.
"Zo scherp!" riep hij.
Hij drukte zijn vinger wat harder tegen het puntje van mijn tand aan, waarna hij zijn hand snel wegtrok. Ik voelde nog een klein druppeltje bloed op mijn tong vallen, het smaakte zo goed.
"Auw!" schreeuwde hij geschrokken, waarna hij het puntje van zijn vinger in zijn mond stak.
"Sorry, ik wou je geen pijn doen" zei ik schuldig.
Er verscheen weer een glimlach op zijn gezicht "Nee hoor, jij deed helemaal niets"
Ik stond op en liep naar boven, Cody pakte weer zijn Nintendo op en speelde rustig verder "Tot zo Bobby"
"Tot zo" zei ik vlak voor ik de trap op liep.
In de gang stond Jason al in 1 van de deuropeningen op me te wachten.
"Bobby!!" riep hij blij.
"Jason!!!!" riep ik terug.
Hij vloog me gelijk in de armen en gaf me een 'Bro hug'.
"Welkom terug" zei hij als warm.
Hij leidde me daarna naar de deur waar hij me net stond op te wachten.
Met grote ogen keek ik naar wat er achter de deur lag. Andrew lag dood op zijn bed, dood. Gelijk merkte ik de bijtsporen in zijn nek op.
"Daarom moest ik dus weg..." zei ik verbijsterd.
Toen ik gesnik hoorde, merkte ik pas dat Collin in een hoekje zat. Al had ik opeens heel veel medelijden met hem, het blijft een feit dat hij me van mensen heeft gescheiden die ik liefheb.
"We hebben je nodig" zei Collin snel.
"Oké, wat kan ik doen?"
"De beten, kan je ze herkennen" zei hij, starend naar het dode lichaam van zijn vader.
Ik knikte en liep naar het bed toe. Daarna bekeek in de beten aandachtig. Toen ik ontdekte wie het was, sprongen mijn ogen open.
"Nee..." zei ik, verbijsterd door wat ik net ontdekt had "Dit kan niet..."