Sorry dat ik zo laat ben en sorry dat het zo kort is, maar ik wou jullie toch wat geven om te lezen.
Voor me stond een immens grote wolf, klaar om aan te vallen. En laat het nou net zo zijn dat ik het enigste was om aan te vallen. Ik dook snel achter een boom, die al snel onder de kracht van Collin bezweek. Ik rende zo ver mogelijk weg en dook opnieuw achter een boom. Door de bladeren heen, keek ik naar de maan, waarna ik gelijk mijn blik op mijn horloge wierp.
"Shit, vijf voor twaalf" mompelde ik in mezelf "Dit kan nog leuk worden"
Weer werdt de boom waar ik achter schuilde vernield. Ik rolde naar een rots in de buurt en veranderde. Ik was een mier vergeleken met hem, maar ik ben in iedergeval wel sneller en behendiger nu. We hebben een lange tijd kat en muis gespeeld, tot er een open plek van verwoeste bomen en verbrokkelde stenen overbleef. Ik moest hem op een of andere manier gek proberen te maken of af te leiden. Ik dook tussen zijn poten door en draaide mee met al zijn bewegingen. En inderdaad, hij werd gek van me en wist niet meer wat te doen, dacht ik. Hij zwiepte zijn klauw tussen zijn benen door en raakte me volop tegen mijn borst.
Ik schoot zeker 6 meter achteruit voordat ik tot stilstand kwam, een heel spoor achter me latend. Daarna voelde ik een steek in mijn borst, een grote vlezige wond kwam in mijn zicht.De wond op mijn borst was groot, maar niet diep. Wel bloedde het, wat gevaarlijk was, want er waren vampiers ergens in de buurt.
"Fuck" zei ik vlak voor ik begon te kreunen van de pijn.
Ik drukte mijn hand stevig op de wond, in de hoop dat het bloeden sneller stopte. Gelijk keerde Collin zich naar me om. De woeste blik van Collin werd verdrietig. De wolf kromp ineen en werd weer een mens.
"Jason, o mijn... het spijt me zo" zei hij terwijl hij bij me neer hurkte "Maar..." tranen sprongen weer in zijn ogen.
"Laat mij maar, ga..."
Hij stond weer op en rende naar zijn vader toe, ik stond ook voorzichtig op en ging tegenover hem weer zitten. Hij veegde het haar uit Andrews gezicht, waarna zijn ogen van grootte verdubbelden. Ik boog een beetje naar Collin toe en keek naar Andrew. Ik zag een boogje, waarschijnlijk het begin van een wond. Maar toen ik verder keek, werd het boogje een cirkelvormig gaatje, en nog 1. Het was een vampierbeet. Mijn hoofd schoot gelijk omhoog naar Collin, die me verbijstert en boos aankeek.
"Zij hebben het gedaan" begon hij zacht "Zij hebben mijn vader vermoord" zei hij al harder.
Hij sloeg zijn blik op de grond, duwde weer zijn nagels in de grond en begon te trillen. Ik schoot gelijk overeind en ging naast hem zitten. Ik legde mijn handen op zijn schouders en gelukkig kalmeerde hij snel.
"We krijgen ze wel, ze zullen boeten voor hun daden" zei ik vastberaden.
"Reken er maar op dat ze zullen boeten" verzekerde Collin me.