Jasons Pov:
Ondertussen deden Alice en Mary weer normaal en ze wisten gelukkig ook nog wat er was gebeurt. Maar Bobby bleef wel heel lang weg.
"Waar zal Bobby blijfen?" vroeg ik nog.
En precies toen ik dat zei, zag ik iets de tent in flitsen. Het was Bobby, zijn ogen waren volledig betraand. Hij zakte gelijk door zijn knieën en stortte neer op de grond. Wat is er met hem en waarom kon hij zo hard... O nee hè.
"Bobby!!" Mary schoot gelijk op hem af.
"NEE, BLIJF UIT MIJN BUURT!!!" schreeuwde hij naar haar.
"Bobby... heeft hij...?" zei ik twijfelend.
Snikkend knikte hij naar me "Ja..." bevestigde hij me.
"Wat heeft wie geda... nee, nee nee nee, dat meen je niet!" zei Mary geschrokken.
De rest had het ook al snel genoeg door "Hoe lang nu al..." zei mijn moeder voorzichtig.
"LIJKT HET EROP DAT IK DE TIJD HEB BIJGEHOUDEN OFZO!!" snauwde hij naar haar.
"Misschien kan ik je nog helpen" zei ze zacht.
Hij stond op "HOE?! ZIE IK ERUIT ALSOF IK NOG GEHOLPEN KAN WORDEN!!!" zei hij terwijl hij naar haar opkeek.
"Ik kan het gif misschien nog uit je halen, als ik maar weet.."
"Tien minuten, ongeveer tien minuten" zei hij kalm "Kan het nog?" vroeg hij hoopvol.
Zacht schudde ze haar hoofd, waarna hij opnieuw door zijn knieën zakte en met zijn vuist op de grond sloeg "Nee, nee... NEE!!" zei hij heftig snikkend.
Een tijdje later begon hij moeilijk te ademen, zijn keel klonk droog.
"I-ik heb d-dorst" zei hij stotterend.
"Moet ik wat water halen" bood mam hem aan.
"J-ja graag" zei hij schor.
Bobby's Pov:
Ik wist dat water me niet zou helpen, maar het was te proberen. Zo gezegd zo gedaan, maar ik spuugde het water weer uit. Ik wou het doorslikken, maar dat liet mijn lichaam niet toe. Ik herkende het van mijn ouders, als ze ècht dorst hadden, konden ze niets anders eten of drinken. Ik moest bloed hebben.
Ik bleef gewoon zitten, maar ik werd steeds nerveuzer. Ik wou niet het bos in om iets te vermoorden. Dat wou ik gewoon niet. Ik bleef daar maar zitten, tot Mary me opeens aan m'n arm de tent uittrok. Iedereen keek geschrokken op.
We renden nog een eindje verder, nou ja, Mary trok me mee. Toen we het kamp uit waren bleef ze na een tijdje eindelijk stilstaan. Ze ging op haar knieën zitten en trok me mee naar beneden. Ze trok haar mouw omhoog en haalde een nagelvijl uit haar zak. Ze legde de vijl tegen haar pols en maakte er een snelle beweging langs. Het bloed stroomde langs haar pols.
"Hier, neem" zei ze bevelend.
"Ben je gek ofzo!"
"Nee, ik wil je helpen. Jij bent gek dat je het niet aanneemt" zei ze koppig.
Ik kon mezelf niet lang meer inhouden, ik moest wat drinken.
"Ik kan mezelf nog niet beheersen, zometeen vermoord ik je nog!"
"Ik doe dit niet als ik je niet vertrouw, neem het, nu!" toen stak ze haar pols onder mijn neus.
Ik snoof de geur op, zoet, sappig, gewoonweg heerlijk. Nu kon ik het echt niet langer meer volhouden. Ik greep haar pols vast en zette mijn tanden erin. Ik wou dit niet, maar het was gewoon veels te lekker en ik had te veel dorst. Ik voelde dat haar arm wat slapjes werdt. Ik haalde mijn tanden gelijk uit haar pols.
"Heb je genoeg?" vroeg ze toen aan me.
"Ja, voor zo'n 2 uur"
"2 uur maar, kom, neem wat meer" drong ze aan.
"Nee, dat is normaal"
"Hoeveel moet je dan wel niet drinken per dag!?" vroeg ze geschrokken.
"De eerste week zou ik ongeveer om het uur moeten drinken, maar dat zal al snel terugdringen naar een keer in de 2 weken. Al is dat dan wel een maximum" legde ik haar uit.
"Gelukkig maar" zei ze opgelucht.
Daar moest ik van lachen, daarna begon ze ook mee te giechelen.
"Gaat het eigenlijk wel weg, ik moet morgen naar school namelijk" zei ze, wijzend naar de twee beetvlekjes in haar pols.
"Voel eens in je nek"
Ze bracht haar hand naar haar nek "Wow! Zijn die beten daar nu al weg! Dat was pas een half uurtje geleden" zei ze verbaasd.
"Ja, zo snel gaat dat" zei ik lachend.
We keken elkaar even aan. We keken elkaar diep in de ogen. Langzaam brachten we onze hoofden dichter bij elkaar. Ik legde een arm om Mary's middel en trok haar voorzichtig dichterbij. Ze legde haar hand achter mijn hoofd en drukte haar lippen op de mijne. Ik sloot mijn ogen en...
"MARY!!!"
Mary's Pov:
Uit schrik duwde ik per ongeluk Bobby van me af, waardoor hij op zijn rug terecht kwam.
"Mary, kom hier!!" riep Alice van een afstandje naar me.
"Ik ben je hond niet!" snauwde ik terug. Ik hielp Bobby weer rechtop en stond daarna op.
"Je bent niet bepaald zwak" zei hij met een brede glimlach.
"Ja ja, kijk maar uit" zei ik lachend.
"Mary, ik meen het, het is gevaarlijk!!" zei Alice boos.
"Calm down, hij heeft al gedronken" zei ik.
"Van wat dan?" vroeg Jason bezorgd.
"We hebben een konijn gevangen" loog Bobby maar.
"En waar is dat konijn dan!?" zei Alice achterdochtig.
"Begraven" zei ik snel.
"En waar dan wel?" bleef Alice doorvragen.
"Bij die boom daar" zei Bobby snel.
"En waarom is de grond dan niet opgegraven?"
"Jeez, blijf je maar vragen stellen" zei ik pissig.
"Oke, oke" zei Bobby opeens "Ik heb van Mary gedronken, nu blij!"