Jasons Pov:
Voordat ik het wist rende Alice gewoon de tent uit. Ze veranderde alsof er niets aan de hand was en weg was ze.
"ALICE, ALICE!!" ik riep zo hard als ik kon, maar het deed haar niets. Ze rende gewoon verder.
"ALICE, KOM TERUG!" hoorde ik Mary nog schreeuwen achter me.
Maar toen pakte ze mijn hand en ze trok me met haar mee de tent uit.
"Ik ben niet achter jou aangegaan toen je wegrende, maar Alice laat ik niet meer gaan!" ze kneep steeds harder in mijn hand "Kom mee!"
Voor ik het wist veranderde ze, alsof het niets was. Ik veranderde ook gelijk. Maar dit was haar eerste echte transformatie en het ging zomaar. Maar ik had niet meer dan een seconde om erover na te denken hoe ze dat deed, we moesten gelijk achter Alice aan.
We renden zo snel als we konden, maar bijhouden lukte amper. En toch moesten we door blijven gaan. We konden niet zomaar stoppen met rennen, dan zouden we haar kwijtraken. We kond er n niet eens even op adem komen, ik heb nog nooit iemand zo hard zien rennen.
"ALICE, ALICE!!!" Mary stopte maar niet met schreeuwen. Al was het niet echt schreeuwen, het was eerder blaffen of huilen.
Op een gegeven moment kwamen we in een pikkedonker stuk bos. Het was volledig overdekt met aan elkaar gegroeide bomen. Er was maar 1 klein open plekje met een grote boom en een kapot touw ernaast.
We waren op de plek waar we Alice vonden... nadat ze was ontvoerd... dat was deze open plek.
Alice stortte neer op de grond, ze veranderde gelijk terug en begon heftig te hijgen. Ze was volledig uitgeput van al dat geren. Maar waarom zijn we hier?
Ik heb al veel eerder wat willen publiceren, maar mandag moest ik een verslag maken en dinsdag moest ik dat weer opnieuw maken omdat het niet goed was. Ik zal morgen zeker weer een hoofdstuk uploaden.
Sorry dat ik jullie zo lang heb laten wachten en nogmaals mijn grootste excuus voor de grote onderbreking.