Sevgili okurlarım, arkadaşlarım, ailem... Örümceklerim. Sizi çok seviyorum. Bunu her zaman dile getiriyorum zaten. Umarım neredeyseniz orada iyi durumdasınızdır. Ben iyi değilim, ruhsal olarak. Ruhum darbeler aldı, kırıldı, ezildi, büzüldü.
Canım acıyor. Haberleri izledikçe canım yanıyor. Atatürk'ün, Atamızın kalkıp gelmesini istiyorum. Kendimi savunmasız hissediyorum. Şehitlerimizi duydukça daha kötü oluyorum.
Bölüm paylaşmamamın nedenlerinden biri de budur. Fakat ayrı nedenlerimde var/vardı. Bu olaylar olmadan önce hastalık(boynum tutuldu) ve kuzenimin düğün hazırlıkları vardı. Hatta dün gece kuzenimin kınasındaydık, haberi aldık. O kadar şaşırdım ve kötü oldum ki bunları cümlelerle anlatamam.
Her neyse, bunun hakkında daha fazla konuşmak istemiyorum. Herkesin içi yanıyor. Cümlelerimle daha fazla deşmek istemiyorum.
Kısacası bu durumda benden bölüm paylaşmamı beklemeyin. Yazamam bile. Özür dilerim tek tek hepinizden söz verdiğim için.
Söz verdiğim için kendime çok kızıyorum, tahmin edebileceğinizden daha çok. Fakat yarını bile bilemiyoruz.
Neyse, çok dikkatli olun ve dualarınızı eksik etmeyin ülkemiz için. Ben inanıyorum ki bu kötü günleri geride bırakacağız en az acıyla. Artık bu duruma düştük, en az acı. Şunu söylerken bile canım acıyor. Hiç acı yerine en az acı.
Allah şehitlerin ailesine sabır versin. Mekanları cennet olsun.
- Fulya Alagöz