Now a published book under Summit Media. Php 195.00. English. Available in all bookstores nationwide. :)
3W8L Book 2 is divided into two parts, so there are two books under Summit Pop Fiction! <3
Chapter 4
Chanel's POV
"Elle. Sigurado ka na ba diyan? Aalis ka talaga? Aalis ka na naman?" Sabi ni Cassandra. Andito kami sa bus station. Ihahatid daw nila ako. Nagpasya kami ni CK na umalis. Sa Province kami. Unknown province. Ayoko ring sabihin kung saan. Maging sa inyo. Kami na lang makakaalam noon. Oo kasama ko si Calvin. Pero hanggang sa hotel lang siya.
Oo. Pag nakarating kami sa probinsya maghahanap kami ng hotel. Kung meron man. O isang lugar na matutuluyan. Para ayusin ang lahat. Pgkatapos noon. Babalik na si Calvin sa Korea. Dahil kailangan na siya ng ICL. Ayoko namang pati buhay niya maging magulo dahil sa akin. Hinding hindi.
Ayun. Umalis na kami. Umiyak si Mama. Mawawala na naman daw ako. Sorry Mama. But I have to do this. Para sa akin din ito. Para pagbalik ko sa inyo. Babalik na ang Chanel na kilala niyo.
>>FAST FORWARD>>
"Elle. We're here." Napamulat ako. Woah. Ibang iba talaga ito sa Manila. Puro puno, walang malalaking buildings, at ang sarap ng hangin.
Sobrang peaceful naman ng lugar na ito. Kokonti lang ang taong nakikita ko. Walang malaking hotel. Pero meron namang simple hotel. Sabi nila ito na daw ang pinakamagandang hotel dito. I think they're not--progressive enough -___-
"Bakit ganan ang reaction mo. Smile ^________^" Tapos hinawakan na naman niya ang gilid ng lips ko tapos finormna smile.
Kapag ginagawa niya yan napapasmile talaga ako. Binuhat na ni CK ang gamit namin sa loob. Hindi niya inayos dahil hindi naman kami magstastay dito. Tapos lumabas siya para bumili ng makakain. Pero wala namang mini stop or 711 dito. Or kaya grocery.
"Sama ako!" Nagnod naman siya. Dumerecho kami sa palengke. Nagpunta kami sa mga meat. GRABE ANG BAHO! WTF is that smell!
"Ayoko na dito ang baho!!"
"Elle. -______-V masama yan. You're here to change. Okay?!"
"Let's just do this shopping quickly."
"Mageenjoy ka din. Wag ka ng maginarte diyan ^_____^V"
"ANO?!"
"WALA SABI KO CUTE MO! LIGAWAN KITA DYAN EH!"
"Sira! Akala ko ba kay Manager ka?"
"Sira! Wag ka nga!"
"Eh. Blush ka pa! SELOS KASI AKO!!" Tapos inakbayan niya ako.
"Oh. Ang ELLE KO naman. Wag na magtampo ang aking labs! Di kita ipagpapalit."
HAHAHAH! Ang kulit. Kapag ganito lang ako nakakatawa eh. Ang kulit kasi ni Calvin. Nakakita kami ng isang matandang babae, nagtitinda ng gulay at mais.
"Iho, Iha. Bili na kayo dine. Masarap are. Murang mura. Bagong kuha ko lang ito sa aming palayan." Lumapit kami kay Lola. Parang ang tanda na niya pero nagtitinda pa rin siya.
"Lola. Bakit po kayo nagtitinda dito? Eh parang ang tanda niyo na po."
"Batang are naman. Halata na ba? Malakas pa ang lola niyo. ^____^ Meron kaming tindahan ng asawa ko. Gusto ko lamang na naglalako dito sa umaga. Dahil lalakas ka lalo."
"Si Lola naman. Teka magkano ba yan? Bibilhin na namin!"
Lumapit ako kay CK. 'Hindi ako nakain ng gulay CK' 'E di--'
"Lola hindi pala nakain ng gulay itong kasama ko."
"ABAY BAKIT NAMAN?! Mahlaga yun eh. Lalo na at mag-asawa kayo. Kailangan niyo ng lakas.. Alam niyo na..Sa gabi."
"LOLA!"
"Ay naku mga batang ito. Nahiya pa. Osiya sige kng hnd kayo nakain ng gulay wala naman akong magagawa doon. Magingat na lamang kayo."
Aalis na kami ni Calvin. Pero ewan ko ba. Ang lapit kasi ng loob ko sa Lolang yun eh kaya.
"LOLA~ Tulungan na lang kita magbenta niyan. :) Para makatapos ka. Wala din naman kaming gagawin eh. Diba Calvin?"
Nginitian na lang ako ni Calvin at pinisil ang cheeks ko. Ewan ko. Namula ako sa ginawa niya. Yung tingin niya kasi eh. Parang.. Proud na proud sa sinabi ko.
"Aba apo. Talaga? Salamat!" Tapos pinaupo na lamang namin si Lola tapos kami ni Calvin ang nagtinda. Ang dami agad lumapit.
Lalo na sa babae. -_-" CK. Why are you so Cute?!
Girl 1: Ay gusto ko ng gulay!! ANG SARAP! KALABASA NGA!
Calvin: Ito oh. 56 lang. ^_______^
Girl 1: KYAAAAAH! >//////< OSIGE 60 na oh. SAYO NA SUKLI! AYOS LANG NAMAN!
Calvin: Ay ganun? Sala--
Ako: Hindi. Iyo na sukli mo oh. -______-" 4 pesos lang yan. Di kawalan.
Girl 1: =_______=+ ANG YABANG NAMAN NG BABAENG TO! AKIN NA NGA!!
Tapos umalis ang babae. Like I care. Ako pa daw mayabang =______=+ WHO THE H*LL IS SHE ANYWAY?! Pagtingin ko kay Calvin.. ang sama ng tingin sa akin.
"Okay. Sorry na. Ang arte kasi eh."
"Ikaw talaga. Okay lang naman kasi magselos. Sabi ko nga. Number 1 ka sa akin. Elle-labs."
"Elle-labs ka diyan. At anong selos ka diyan?! =_____=+ magtrabaho ka na lang pwede?!"
"Yess boss!"
Tapos ayun, andami dami pa rin talaga nabiling babae. Kahit nga mga nanay lumalandi pa. -_______- Sabagay. Idol si CK. Sino nga bang hindi madadala sa kgwapuhan niya. Errr. Kakabanas naman dito. Hayaan ko na nga lang si CK dun. Enjoy naman siya =________=+
"Iha. Saan ka pupunta? Bakit mo iniwan ang kasama mo?"
"Po? Eh-- Ang dami kasing babae nakapaligid. Init init. Yae na siya. =___=+"
"Anak naman. Masama agad ang loob mo sa binatilyong yun?"
"PO?! HINDI AKO SELOS!"
"Wala naman ako sinabi."
Sige lola masaya yan. IBUKO MO AKO! -_____- De. Joke.
"Anak. Kapag magmamahal ka. Wag mo munang ibibigay ang sarili mo sa taong mahal mo. Lalo na kung hindi ka sigurado sakanya. Ikaw lang din ang masasaktan sa huli anak. Kita mo yan. Konting lapit lang sa babae aalis ka na agad. Ikaw lamang rin ang maiinis. Hindi ba? Isa pa. Anak. Dapat pagkatiwalaan ang lalaking iyong iniirog. Mukhang mabait na lalaki naman ang iyong kasama. Kaya wag kang ganan."
"Lola naman. Magkaibigan lang kami noong si Calvin."
"Magkaibigan. Sus. SHOWBIZ."
HALA! O___O!! Kanina lang iniirog tapos ngayon SHOWBIZ. Bagets si Lola!
"Hindi po. Magkaibigan lang talaga kami. Ang nangyari lang. Siya yung nandoon noong.. mawala yung mahal ko."
"Aba. Eh andiyan na pala siya eh. Anak. Wag mo ng hintayin ang taong hindi na babalik. Dapat ang lagi mong tinitingnan ay ang mga tao sa harapan mo. Ang mga tao sa tabi mo. Mga taong hindi ka iiwan."
O__________O Napayakap ako kay Lola. Gusto kong umiyak. Pero ipapangakot ko sa sarili ko na hindi na ako kailanman iiyak.
Nagsmile ako kay Lola. Mukhang gulong gulo siya. Tumawa na lang ako. At bumalik kay Calvin. Tapos hinug ko din siya. At bumulong ng..
"Kumawoyo Calvin Yah ^_________^V"
Tiningnan din niya ako ng confused look ni Calvin. Pero nagsmile din siya.
"Eeeh. CK. Amoy gulay ka na."
"Ah ganon?!" tapos ipinahid niya sa akin ung mga sitaw. HALA! Sinasayang niya yung gulay!
"HOY! WAG MONG SAYANGIN ANG GULAY!"
"Hindi ko sinasayang! Ginagamit ko sayo. Maganda daw ang gulay sa katawan eh. AYAN! Oh! OH!"
"Grabe gawin daw bang literal ang maganda ang gulay sa katawan?!"
At kiniskis ko rin siya ng gulay. Grabe ang dumi dumi na namin hanggang sa..
"MGA BATA! Sayang ang gulay!!" Nagkatinginan kami ni Calvin at biglang nagturuan! Hahahahaha. Ang saya para kaming bata.
ANG SAYA SAYA :))
Ngayon na lang ulit ako tumawa ng ganito. At sumaya ng ganito. Siguro nga, tamang desisyon ang paglayo ng ganito.