Now a published book under Summit Media. Php 195.00. English. Available in all bookstores nationwide. :)
3W8L Book 2 is divided into two parts, so there are two books under Summit Pop Fiction! <3
CHAPTER 3
Calvin's POV
From: Elle-Em-En-Oh-Pi! ^____^V
Ya! Odiseyo? Joogoolae?! Come back. Pali! Palika!
Patay! Galit na sa akin ang mahal na prinsesa! :O
"Manager. I have to go. Elle texted me. Galit na. Bye!"
"Ganun? Okay sige. Bye CK!"
"Bye Manager!"
Kala niyo magkasama kami ano? Hindi eh. Nasa Korea pa rin sila. Nagpropromote pa rin ng songs. Andito lang ako sa bahay namin at binisita ko si Chloe. Kasama din namin siya sa Korea. Pero nauna siya umuwi sa Pilipinas ngayong summer dahil miss na daw niya Mom and Dad namin. Pero sabi nung yaya namin wala daw kasi nasa friends daw niya. Akala ko naman maabutan ko kapatid ko. Miss na miss ko na yun eh.
Pero as I said. Umuwi lang muna kami ngayon ni Elle sa Philippines. Sinamahan ko muna si Elle.
Kung alam niyo lang, kung gaano siya kadepressed. Nagbago siya. Sobrang laki ng pinagbago niya. Sobrang brat niya. Kung anong gusto niya yun ang masusunod. Inintindi na lang namin siya. Alam namin na sobra sobra ang pinagdadaanan niya. She became a party girl. Ayaw naman paawat. Araw araw nagcluclub. Kahit sa Korea. Ako lang nakakaawat diyan. Sa akin lang siya nagoopen. Sa akin lang siya hindi nagbago. Kasi noong nawala si Kean. Palagi akong nandiyan para sakanya. Ayaw ko siyang iwanan. Kasi baka hindi na niya kayanin.
Sa Korea kilala siya sa bad attitudes niya. Pero kahit ganoon, marami pa rin siyang fans. Dahil magaling talaga siya. Magaling siya magmodel, magsayaw pati kumanta. Kaya niya yun. Pero yun nga, brat siya. kaya may mga producers na ayaw siyang kunin sa casting. Pero kapag kukunin nila ako, kailangan kasama ko si Elle. Hindi pwedeng hindi.
Kailangan niya ng trabaho para madistract siya. Because I know, she's happy with her career now. And yun na lang ang nakakapagdistract sakanya sa lahat ng mga bagay na ito. Pati ang ICL tinatarayan niya. Pati kay Manager hindi siya nakikinig. Ako ang nageexplain sa lahat ng tao na ganoon talaga siya. Na ganoon ang ugali niya.
Ako palagi ang nagsasave sakanya sa mga troubles na ginagawa niya sa club. Lalo na sa death threats ng mga girls na fiancee ng mga nagiging 'boys' niya. Andami ng away na pinasukan ni Elle. At ako rin gumagamot.
Magiging doktor na ako! ^___^V
Tinawagan ko na si Elle. Pero hindi siya sumasagot. Nagaalala na ako. Baka naman nasangkot na na naman siya sa gulo. Kaya tinawagan ko na si Tita. Yung mama niya.
"Tita si Elle po?"
"Nasa mall. Sinama nina Cassandra."
"Mall? Osige po puntahan ko na lang po siya."
"Sige iho. Maraming salamat talaga sa pagbabantay mo sa anak ko. Hindi ko alam kung ano pwedeng mangyari sakanya kung wala ka sa tabi niya."
"Tita naman. Wala po yun. Mahalaga po sakin si Elle. And I won't let any bad thing happen to her. So tita puntahan ko na po siya. Bye po."
"Bye."
Tapos dali dali akong nagmadali papunta sa mall. Pakiramdam ko kasi may ginagawa na naman siya eh. Pagkarating ko sa mall, hindi ko alam kung saan ko sisimulan hanapin si Elle pero.. Mukhang alam ko na.
Nakita ko siya umiiyak. Nilapitan ko agad siya. Inabot ko ang kamay ko. At pagkakita niya sa akin, bigla niya akong niyakap.
"Calvin." Tapos iyak lang siya ng iyak. Yung malakas na iyak. Yung parang bata. Pinipilit ko siyang bumitaw para itanong kung bakit pero ayaw eh. Nakayakap lang.
Lumapit sa akin si Cassandra tapos tinuro yung lalaki. Hindi ko naintindihan, pero sign lang ng sign si Cassandra. At ayun. Sinulat na lang niya sa papel.
'Akala niya si Kean. Hinabol. Eh hindi naman'
Haaaay. :( Elle. Sinenyasan ko na si Cassandra na umuna na. Tiningnan muna kami ni Gian. Bakit??
Pero bago sila umuna nagpaliwanag muna sila sa lalaki at sa ibang tao doon sa mall. Si Elle naman dinala ko na sa kotse. Ayaw gumalaw noong una. Ayaw paawat. Kaya nilagay ko kamay niya tapos pinayakap ko sa bewang ko tapos nasa likod ko siya. Pinagtitinginan na nga lang kami ng tao eh.
May mga nakakilala sa akin. Pero si Elle nakatago kaya di alam. Nakapagpromote na kami sa Pilipinas eh. Pumatok naman ang CD. Pero nagKorea na kami eh.
"Elle. You know what? I feel like I'm a teenage boy that's walking after I was circumcised." Lalakad pa sana ako kaso tumigil si Elle. Tapos napatigil din ako. Inalis ko kamay niya. Tapos tumingin sakanya. Inayos ko buhok niya at--
"HAHAHAHAHAHAHA! ANONG SABI MO CALVIN?? BAGONG TULI?! HAHAHAHAHAHA!" O___O? Ano yung tuli?
Pero kahit hindi ko mainitindihan, napapangiti na lang ako kasi nakatawa si Elle. Tawa. Hindi ngiti. Mahirap kasi siya patawanin eh.
"Calvin. Xie xie ni."
"Woah. Tagal na nating hindi nagchichinese ah!"
"Sanay na ako sa Korean, English and Filipino eh!"
"Hmm. Okay ka na ba?"
Nagiba na naman yung facial expression niya. Minsan talaga lumalabas yung pagiging 'Chanel' niya pero kapag naisip niya yung mga nangyari nagiging 'Elle' na ulit siya. :(
"Elle. I know you're not okay."
"Calvin. Yah. I thought that guy was Kean. I thought he's Kean. Again, I felt happiness. Yung tipong.. After a long time of not seeing him. I saw him na naman."
Tapos nagtuloy tuloy na naman ang luha niya. Tinap ko yung shoulders ko.
"I can't do anything to ease your pain. But I can lend a shoulder for you to cry on." Tapos pinatong niya yung ulo niya sa shoulders ko. Nasasaktan din ako makitang ganito siya. :(
"Chanel. Kumanuloyo. Kunun Kean tuiji, anhasupnita. Kean-ul chukossoyo." (Chanel. Stop crying. He is not Kean. Kean is.. Dead."
Ramdam ko, bumigat ang pakiramdam niya. Sa akin lang siya nagoopen ng tungkol kay Kean. Sa iba di na. Tsk. Babaeng tonaman.
"Appayo. Kukosun nomu appayo. Nan kurul saranghae. Chongmaliyo. Kuroka kunun kakoissupnita. Kunun, nalttonassta. Wae?" (It hurts. It hurts so bad. I love him. I really do. But he is gone. He left me. Why?"
"Molla. Molla." (I don't know. :(
"Calvin Yah. Mianhe? Chongmal Mianhe." (Calvin. Sorry? I'm so sorry.)
"Anio. Chingu yah!" (Wala yun. Magkaibigan tayo eh!)
"Komawoyo." (Thank you)
"We're in the Philippines. We shouldn't speak Korean."
"Sira!"
Tapos tumawa siya. :) Salamat naman tumawa siya. :)
CHANEL'S POV
Umuwi muna kami ni Calvin. Doon muna siya nakatira sa bahay namin. Sa guestroom. Ayokong nawawala si CK sa paningin ko. Minsan nga ang damot ko talaga. Ayoko siyang lumalapit kay JM. Kasi kapag malapit siya kay JM nakakalimutan niya ako. Kaya pinaglalayo ko yung dalawa. Kaya si Gab ang palaging kasama ni Manager.
At ngayon. Naghahanda na ang lahat. Dahil within 10 minutes lahat kami.. Sabay sabay na pupunta sa seaside. Para.. Para..
"Elle!!" Muntik ng pumatak ang luha ko pero napigil ko dahil kay Calvin.
"Wae?"
"JM is calling you. Ito oh." Tapos inabot niya sa akin ang phone niya.
"Yeoboseyo."
"Elle! Annyonghaseyo?"
"Ah. I'm fine. Why did you call."
"Kasi. Si yung admirer mo nagpadala ulit ng gift dito."
"Admire--Si 'CH'?"
Sino yung CH? Simula noong naging sikat ako? Or naging known.. May isang taong palaging nagpapadala sa akin ng mga gamit. Package. Laruan. Pagkain. Damit. Accessories. Tapos sa card na nakalagay palaging..
'C.H <3'
Hindi naman siya nagpapakita at nagpapakilala pero ewan ko. Palagi na lang ganun.
"Ay naku JM. Inyo na yan. Kung pagkain yan pakain mo sa ICL. Kung damit iyo na lang."
"Sira ka talaga! Hindi mo naman ginagamit yung mga pinapamigay niya eh. I think.. I collect mo na lang. Ilalagay ko to sa drawer ha?"
"Sige. Pero buksan mo na. Baka kasi may food sayang naman diba? Osige JM. Nagreready na kasi kami sa.. Pagpunta kay.."
"Ah. Alam ko na. Okay lang. Ssh. Kaya mo yan ha? Basta. Pag may problem. I'm always here."
"Thanks JM."
"Sige. Bye bye!"
Tapos pinatay ko na. Kapag nasa Pilipinas ako. Nakakalimutan kong hindi na ako si Chanel. Tsk. Lumabas ako ng kwarto. All black. Lahat ata sila nagulat. Tinaasan ko na lang sila ng kilay at dumeretso kay CK. Siya ang kasabay ko papunta doon. Sumabay na din sa amin si Mama. Si Tito Ken on the way na daw.
After 15 minutes. Ang sikip ng dibdib ko.
Bumabalik lahat. Lahat ng alaala na pilit kong kinalimutan sa loob ng isang taon bumalik kahit ilang segundo ko lang naramdaman ang presensya niya. Unti unti.. Nakita ko silang lahat. Malungkot. Umiiyak. Nasasaktan.
Ito na. Lalapit na naman ako kay Kean. :(