Terwijl zijn handen mijn lichaam verkenden, deed zijn tong hetzelfde met mijn mond....Ik klemde me aan hem vast, mijn handen wroelden door zijn zwarte haar en toen zijn lippen zich los maakten van de mijne en zich gingen richtte op mijn hals, kon ik een bijna onhoorbare kreun niet meer binnen houden...."Lena lieverd toch...." Met een schrik opende ik mijn ogen en keek Faudel recht in zijn ogen aan....Meteen werd mijn gezicht rood, shit, ik was toch niet aan het praten in mijn slaap ofzo...Hij keek me aan met een sluwe glimlach..."Waar droomde jij van zeg"...ik draaide me van hem weg en mompelde een zacht niks...Ik was echt grandioos de weg kwijt, waar was ik mee bezig man....Ik wreef de slaap uit mijn ogen en probeerde ergens anders aan te denken, maar het had zo echt aangevoeld, het leek of ik zijn handen nog kon voelen..."Is er eindelijk iemand die jou verliefd heeft gekregen", hij kroop tegen me aan en haalde met een plukje haar uit mijn gezicht..."Ja, jij", bijna had ik het gezegd, maar ik schudde mijn hoofd en veranderde van onderwerp..."Hoe was Duitsland"?...gelukkig voor mij, ging hij er niet op in en gaf gewoon antwoord..."Jah, ging wel, gewoontjes...je weet wel"...hij ging er nog even over door en toen ik er zeker van was, dat hij niks meer erover ging zeggen, draaide ik me om en keek hem aan..."Voordat je wegging, kwam iemand 's avonds langs en gooide een envelop door de brievenbus, hij was aan jou geadresseerd...Heb je hem gezien"...ik bleef hem afwachtend aankijken...Maar hij bleef stil....net toen ik mijn vraag wilde herhalen, gaf hij antwoord.."Jah, ik heb hem gezien...", bijna wilde ik vragen wat erin zat, maar aan zijn gezicht te zien, was het niet het moment ervoor of hij wou er gewoon niks over zeggen....
Met een diepe zucht keek ik naar de woonkamer die er een uur geleden uit had gezien als een zwijnenstal....Vreselijk, al die troep....Het werd weer eens tijd voor een grote schoonmaak...Ik liet me op me knieen zakken en bekeek de troep in de kast...Faudel ook altijd met zijn gore praktijken...ik trok de grote stapel papier uit de kast en begon ze te sorteren....Het waren voornamelijk brieven....Hij moest echt nodig iets doen aan zijn administratie...Ik graaide als een gek door de hoop papieren en toen ze eenmaal allemaal uit de kast waren, keek ik er met grote ogen na...Ik had nooit geweten dat die kast zo groot was.....Ik wilde net opstaan om even wat te gaan drinken en me weer te richten op die berg, toen ik een klein, redelijk dik boekje zag liggen....Ik pakte hem op, op de voorkant werd duidelijk gemaakt dat het een dagboek is...Huh, vreemd, ik wist niet dat Faudel een dagboek bij hield...Ik haalde mijn schouders op en sloeg het boekje open...Op de eerste pagina, stond een foto geplakt...Faudel stond erop en er ging een steek door mijn hart toen ik zag dat er een vrouw in zijn armen stond...Mijn verbazing werd echter nog groter, toen ik zag wie de vrouw was die hij in zijn armen had....Ik pakte de foto en bekeek hem eens goed van dichtbij...Jah, het was haar wel...Het was de vriendin van Issam, de vrouw die was doodgeschoten...Bouchra heette ze...Ik keek met grote ogen naar de foto, hoe kon dit...Wat was dit...ik legde hem snel neer en sloeg de volgende bladzijde om en toen werd me pas duidelijk, dat het niet het dagboek was van Faudel, maar die van Bouchra...Ik bladerde snel door de eerste paar pagina's, waar niet veel interessants in stond...Ik stond op en ging op de bank zitten en begon te lezen.... Lief dagboek, Het voelt zo vreselijk goed...Faudel, hij is zo geweldig...Hij is alles wat ik nodig heb...Zijn ogen, zijn lichaam, zijn lach..Alles wat hij doet maakt me gek....Hij vroeg me een paar dagen terug mee uit en vanavond zijn we uit eten geweest...Hij was een echte heer, hij deed alles perfect...En toen hij me naar huis bracht, was hij ook niet handtastelijk ofzo...Hij was zo rustig en respectvol...Hij gaf me een zacht kusje op me voorhoofd en de blik in zijn ogen was genoeg om me te laten smelten...Serieus ik hoef nooit meer een ander...Ooh shit, daar heb je mijn broer met z'n vriend, dit hoeven ze niet te lezen... Liefs, Bouchra... Ik wilde net de bladzijde omslaan om verder te lezen, toen ik een sleutel in het slot hoorde....Ik duwde snel het dagboek onder de berg en stond snel op om te doen alsof ik ergens mee bezig was...Faudel kwam binnen, groette me en liep door naar z'n kamer...een minuutje later kwam hij weer naar buiten, gaf me een kus en liep de deur weer uit....Hij was zeker iets vergeten, niet dat ik daar problemen mee had...Ik liep snel naar de keuken en keek uit het raam...Ik zag hem in zijn auto stappen en weg rijden...Snel rende ik weer terug naar de grote stapel papier en haalde het dagboek eronderuit....En begon snel verder te lezen.... Lief dagboek, Ooh mijn lieve hemel...wat ben ik verliefd, hopeloos verliefd...Ik weet niet hoelang ik dit nog kan verbergen voor mijn broer, maar ik grijp iedere kans om bij hem te zijn....Hij was vanmorge naar me werk toe gekomen....En voor het eerst had hij me gekust...Ik kan zijn lippen nog steeds op de mijne voelen....Zo zacht en toch beheersd....Ik heb hem verteld, dat ik iets voor hem voel...Hij draaide er niet om heen en vertelde me dat hij ook om mij gaf...We gaan morgen weer uit...Ik wordt gek, ik kan over niks meer praten als hem....Ik wil hem bij me hebben....Maar goed genoeg over hem...Issam ken je wel, ik heb je wel eens verteld over hem....Hij deed zo vreemd gister....Hij was allemaal aan het plakken enzo...Op een of andere vreemde manier, doet hij me denken aan Faudel....Hij is ook zeker niet lelijk...Misschien vind hij me wel leuk...Issam dan hè...Misschien wel, daar had ik eigenlijk nog niet aan gedacht...ik bedenk het nu pas....Shit hey, of misschien doet hij alsof om me te testen voor me broer....Ik weet het niet, ik merk het wel...in ieder geval, het is laat en ik ben moe en ik ga lekker slapen en dromen van mijn liefste...Oh, wacht ik krijg een smsje.... Aaaaaah wat lief...Niet normaal, kijk wat Faudel stuurt.... "Ik probeer te slapen, maar iedere keer als ik mijn ogen dicht doe, zie ik jou voor me.....Wil je naar me toe komen om me te helpen in slaap te komen..."... Haha, gekkie...Ik ga hem terugsmsen en dan slapen...Ik schrijf morgen verder..... Liefs, Bouchra....
"...Ik begrijp het niet...Ik hou van hem en ik dacht dat hij net zo veel van mij hield...Ik weet niet meer wat ik moet...Ik ga kapot zo, hoe moet ik op deze manier een normaal leven leiden...Die vieze klootzak...Ik haat hem....Hoe kon ik toch zo stom zijn....." De tranen stronden in mijn ogen toen ik de laatst geschreven bladzijde omsloeg...In een uur tijd had ik de laatste jaren van deze vrouw meegemaakt, haar pijn gevoeld, haar verlangen en liefde gedeeld....Hoe ze beide mannen nog had aan kunnen kijken begreepi k niet....Ik wist zeker dat als ze nog had geleefd, ze mijn gevoelens op het moment had begrepen. Ik sloeg nog enkele bladzijdes om, trof nog wat kreten aan op sommige pagina's....Voornamelijk liefdesuitingen..Op het moment dat ik het dagboek wilde dichtklappen troffen mijn ogen een dubbelgevouwde brief aan. Ik vouwde hem open en las... "Mijn liefdste Faudel, Ik zal beginnen door te zeggen dat ik je mis...Je ogen, je glimlach, je haren, je geur...Ach, wat ook niet...Ik mis alles aan je...Behoorlijk stom.... Tegen de tijd dat je deze brief leest, moet je weten dat het al te laat is...Ik ben al vertrokken, ik heb besloten dat het beter is zo... Had nooit gedacht dat jij en ik ooit zo zouden eindigen...Ik begrijp niet dat je me zo makkelijk aan de kant hebt gezet...Je moet weten Faudel...nee, ik wil dat je begrijpt dat jij altijd alles voor me bent geweest...Hoeveel risico's heb ik wel niet genomen voor jou en voor jou alleen...Ik hield van je, wat zeg ik....Ik hou nog steeds zielsveel van je, maar ik had geen keus...Jij liet me geen keus, je vertrouwde me niet, je geloofde me niet toen ik zei dat jij mijn enige liefde was....Het was jij waarmee ik het bed deelde en met jou alleen....Faudel die nacht staat voor de rest van mijn leven in mijn geheugen geprint... God wat maakte jij me gelukkig...Ik was bereid alles voor je te geven, maar zelfs dat was niet genoeg....Je was verblind door jaloezie, haat wegens hem...Je broer notabene... Je had me moeten vertrouwen....Ik heb werkelijk nooit getwijfeld aan jou liefde voor mij, iedere keer dat je me vertelde dat je van me hield, geloofde ik je....Nooit, maar dan ook nooit heb ik gedacht dat je me zou kwetsen...Ik neem deze kans Faudel om je te laten weten wat ik je al zo lang heb willen vertellen, maar waar ik nooit de kans voor heb gekregen.... Ik heb geen spijt, geen moment spijt gehad van mijn daden...Van onze momenten, van onze liefde....Het heeft simpelweg nooit zo moeten zijn....Hou me in je hart, zoals ik jou in me hart zal houden.... Ik hou van je, B. Ik kreeg het niet voor elkaar me te bewegen toen ik de brief uit had...Faudel had al die tijd onder mijn neus een relatie gehad en ik had het niet eens door....Alles werd me ineens duidelijk, alhoewel het een behoorlijk tijdje geleden is, kwamen de herinneren omhoog alsof het gister was....Zijn vreemde buien toendertijd, zijn vele nachtelijke uitjes... Ik veegde de tranen van mijn gezicht toen ik het dagboek dichtsloeg....Het was me duidelijk geworden, alles viel op zijn plek...En ik, ik had mezelf bijna in dezelfde positie doen belanden als haar...Ik wist wat ze voelde...Ze had gevoelens voor beide, maar één ding was me nog niet duidelijk en dat was waarom ze had moeten sterven...En er was maar één persoon die me dat kon vertellen....
Met een diepe zucht stapte ik het kantoorgebouw binnen....Het leek zo lang geleden dat ik hier was geweest...Het was behoorlijk veranderd....Me nog steeds afvragend of dit wel zo'n goed idee was, liep ik naar de balie toe...De vrouw knikte me vriendelijk toe en vroeg of ze me ergens mee kon helpen..."Ik ben op zoek naar een oude kennis van mij, soort van mentor...Hij werkte hier vroeger...Het leek me een goede plek om te beginnen met zoeken", ze knikte me weer vriendelijk toe..."Ik kan veel met een naam", antwoordde ze...Zacht zei ik zijn naam en haar gezicht klaarde vrijwel meteen op..."Ach, maar natuurlijk...Wie kent Issam nou niet...Ik geloof dat ik hem vandaag wel heb gezien, ik zal even voor je bellen, wat is je naam"?....Ik keek haar even twijfelend aan, "Hmm, ik ehm, zou hem graag willen verrassen...Zit hij nog steeds op de derde verdieping"?, nu was het haar beurt om mij twijfelend aan te kijken en knikte toen langzaam...Ze sputterde nog even tegen, maar uiteindelijk liet ze me gaan... Issam had ik sinds de laatste keer toen die tegen me uit was gevallen, niet meer gezien...Behoorlijk tijdje geleden....Ik was veranderd, maar niet veel...Ik verwachtte eerlijk gezegd van hem niets anders.... Ik keek naar de vrouw die ook geen spat was veranderd...Nog altijd hetzelfde kapsel en dezelfde kledingstijl en toen ze naar me opkeek herkende ze me meteen..."Hoi Angela", groette ik haar zacht...Ze stond zo vreselijk enthousiast op en omhelsde me...Arme vrouw, dagelijks, jaar in jaar uit werken voor Issam moest geen pretje zijn....Ze vroeg me hoe het met me ging en uiteindelijk kwam ter sprake waarom ik er was..."Is hij er"?, aan mijn vraag hoefde niks te worden toegevoegd, ze knikte en wees naar de deur..."Ga je gang".... Met de deurknop in mijn hand, slikte ik mijn angst weg en ik opende de deur voorzichtig...Ik voelde me adem even stokken en even namen mijn gedachten me terug aan jaren terug...De kamer was nauwelijks veranderd, de plek waar ik ooit had gezeten, stond er nog vrijwel hetzelfde bij...Mijn ogen gingen de kamer en uiteindelijk kwamen ze uit bij hem...Hij zat achter zijn bureau, pen in zijn hand...Geconcentreerd op wat voor hem lag, toonde hij geen interesse in de deur die geopend werd...Pas toen ik mijn stem liet horen en de deur achter me dicht liet vallen, keek hij op...De verbazing was van zijn gezicht te lezen...Vrijwel meteen werd ik weer herinnerd aan wat mij aan hem had aangetrokken..Zijn donkere ogen, mannelijke houding en het zwarte haar, wat net zoals bij Faudel afstak tegen zijn tamelijk getinte huid...Was dit hoe Bouchra zich had gevoeld bij Faudel? Ik schudde de gedachte snel weg en beval mezelf me te richtten op de man die nog altijd in dezelfde houding voor me zat... "Mag ik storen"?, mijn stem verstoorde de stilte die er was gevallen...Zonder iets te zeggen wees hij naar de stoel die voor hem stond en ik nam plaats...Zijn ogen bleven al die tijd op mij gericht en even leek de blik terug te komen die hij me ooit had gegeven toen hij me afzette bij me huis en me vluchtig kustte...Zonder er erg bij te hebben, bracht ik mijn vingers naar mijn lippen en even was het alsof ik zijn lippen weer kon voelen.... Ik glimlachte voorzichtig..."Lang geleden hè", hij had nog altijd niks gezegd en knikte alleen...ik schraapte mijn keel en ging verder om maar meteen ter zake te komen, iedere seconde langer bij hem in de buurt, maakte meer bij me los..."Je zal je vast afvragen wat ik hier doe, na al die tijd"?..Zijn ogen bleven een kort momentje in die van mij kijken en toen lachte hij en antwoordde.."Niet bepaald, jou kennende had ik al zo'n vermoeden dat ik je vroeg of laat weer eens zou tegenkomen", zijn antwoord bracht mij even van me stuk, maar ik liet hem geen ruimte om door te praten..."Luister, ik kom meteen ter zake...Ik wil het hebben over Bouchra...Ik weet inmiddels genoeg om te weten dat er behoorlijk wat heeft gespeeld en ik denk dat ik het recht heb te weten wat, sinds ik de vrouw heb zien sterven", ik volgde de uitdrukkingen op zijn gezicht nauwkeurig en bij het horen van haar naam veranderde zijn blik een beetje, maar herstelde zich vrijwel meteen...Hij keek me even nadenkend aan, keek toen vluchtig in de agenda die naast hem lag en toen weer naar mij..."Weet je wat, misschien heb je wel gelijk, maar laten we dit op een andere manier doen....Wat dacht je van een etentje, jij en ik...Vanavond, laten we zeggen een uur of 7"?..Opnieuw stond ik weer even met een mond vol tanden...Hij stond op en ik volgde zijn voorbeeld..."En dit keer, zal het wel een etentje zijn van alleen jij en ik", hij zei het met een glimlach toen hij mij naar de deur had geleid...Ik wilde nog protesteren, maar hij liet me geen kans...."Moet aan het werk, sorry...Ik zie je vanavond, laat je telefoon-nummer achter bij Angela en ik bel je tegen de avond", met die woorden sloot hij de deur voor me neus.
"Ik zal niet tegen je liegen, er heeft wel degelijk iets gespeeld", ik luisterde aandachtig naar de woorden die uit zijn mond kwamen...Hij was gekleed in een zwart pak, wat de indruk wekte dat hij zich niet had omgekleed en van zijn werk direct hierheen was gekomen....Ik was verbaasd door hem, ik had een andere Issam verwacht...Hij was zo luchtig en hij deed totaal niet moeilijk...."Ik denk alleen dat het iets persoonlijks is en dat hoe graag jij die informatie ook wil hebben, je me een beetje geduld moet gunnen....Ik bedoel je kan niet verwachten dat ik zomaar mijn hele levensverhaal voor je op tafel leg", nog altijd was ik gefacineerd door hem, maar op de een of andere manier voelde het niet goed ten opzichte van Faudel...Ik haalde mijn schouders op en richtte mijn aandacht op het glas dat ik in mijn hand had.."Daar heb je misschien wel gelijk in"...Ik werd verrast door de hand die ik op mijn gezicht voelde en toen ik opkeek troffen mijn ogen die van hem....De glimlachop zijn gezicht en de sprankel in zijn ogen deed me de Issam van jaren terug vergeten..."Ben zo terug", hij stond op en zei het met een knipoog.... Ik keek naar hem hoe die wegliep richting de toiletten...Dit voelde goed, misschien wel té goed...Ik besloot om hem de tijd te geven die hij vroeg en er niet meer over te beginnen, voorlopig...Hij had ergens ook wel gelijk, ik bedoel het was waarschijnlijk iets dat behoorlijk diep zat..."Ik heb je enthousiasme gemist op het werk, jij fleurde de boel een beetje op toen je bij me op kantoor werkte", had hij gezegd en ik hoefde maar terug te denken aan de woorden om een rood gezichtje te krijgen...De hele avond, de sfeer, het restaurant...Alles deed me denken aan die avond van toen, die avond dat hij voor het eerst een andere kant van zichzelf had laten zien....Die avond dat zijn charmes mij hadden ingepakt...De avond dat ik zijn lippen voor het eerst en voor het laatst had gevoeld...Met een zucht schudde ik de gedachtes van me af...Ik moest het zakeljik houden, ik kon het me niet veroorloven verliefd te worden of zoiets...De avond kwam langzaam aan zijn einde en met tegenzin stemde ik akkoord met zijn voorstel me thuis te brengen.... De eerste stap die ik zette over de drempel, werd me tegemoet komen door een blik van Faudel..."Waar was jij", vroeg hij....Ik was niet van plan om hem te vertellen over mijn etentje met Issam..."Uit eten met vriendinnen", loog ik....Hij scheen genoegen te nemen met het antwoord en liep zonder nog een opmerking te maken de slaapkamer in....Één ding was in ieder geval wel duidelijk en dat was hoe Bouchra voor beide heren was gevallen...Ze waren beide vreselijk mooi, ze hadden iets mysterieus, waardoor je alsmaar door ze werd aangetrokken...Faudel met zijn soms jeugdige gekheid en broederlijke bezorgdheid, stond voor prettig gestoord...Lol had je altijd met hem...integendeel tot zijn broer, die over het algemeen serieus en zakelijk overkwam, maar die wel gevoel toonde....Hij liet altijd zien wat hij voelde of het nou verdriet, woede of blijdschap was...Faudel daar weer tegen bleef altijd kalm, liet zijn woede of verdriet vrijwel nooit zien...in ieder geval had ik het nog nooit gezien...Met een glas water in mijn hand, was ik de twee voor de zoveelste keer aan het vergelijken....Ik schudde lachend mijn hoofd, zette het glas neer en liep bij Faudel de kamer in die op zijn bed zat mijn zijn laptop op zijn schoot...Ik plofte naast hem neer..."Wat ben je aan het doen", vroeg ik hem...."Hmm, niks", was zijn korte antwoord....Na een kleine 5 minuutjes sloeg hij zijn laptop dicht en ging naast me liggen...Het duurde niet lang of ik voelde zijn hand zacht over mijn gezich glijden...."Heb ik je ooit wel eens verteld hoe mooi je bent?", ik lachte bij zijn woorden, nam zijn hand van mijn gezicht en kroop tegen hem aan..."Dat ben je in ieder geval wel....Hoe komt het dat er nog nooit een jongen om je hand heeft gevraagd", even was ik met stomheid geslagen...Zijn vraag had me compleet verrast en bijna had ik hem geantwoord dat ik op aan hem aan het wachten was..."Ik weet niet, hoezo", gaf ik hem uiteindelijk als antwoord...Hij haalde zijn schouders op en momelde nog wat...Zijn houding deze avond, was vreemd en ik kon het niet plaatsen.
Spannendd, er komt snel een nieuwe deel want ik kan jullie niet lang in de spanning houden.
Btw ik lees nu ook een verhaal die heet gedwongen liefde ben bijna klaar, maar het is wel een mooie verhaal.
X💋