"Wat ga je doen als je Jaden straks ziet?" Tess keek naar buiten en toen weer naar mij toe. "Ik weet het niet. Ik denk dat ik hem gewoon een beetje ga ontlopen. Als hij contact wilde had hij dat wel eerder gezocht" Tess knikte. "Snap ik."
Het vliegtuig zou over een half uur landen. Tess had haar auto nog op de parkeerplaats staan en zou mij bij mijn huis afzetten. Het was al 10 uur in de avond, maar door het tijdsverschil was ik al helemaal dood op. Morgen kon ik lekker uitslapen want iedereen had morgen school en dus had ik in het begin van de dag niks te doen.
Voor mijn huis gaf ik haar een knuffel en stapte ik naar binnen. Paul glimlachte breed naar me. Ik gaf hem een fooi. "Omdat ik je heb gemist" Zei ik met een knipoog. Hij lachte. Ik liep door naar de lift en drukte op het bovenste knopje.
Toen de lift in beweging kwam voelde ik dat ik toch wel zenuwachtig was om Jaden onder ogen te komen. In de woonkamer was echter niemand te vinden. De lampen in het hele huis waren uit, behalve boven branden er licht. Er kwam licht uit de logeerkamer, wat waarschijnlijk nou de kamer van Jaden was.
Ik dumpte mijn koffers op mijn kamer en deed de deur dicht.
~*~
Ik werd pas rond twaalf uur wakker. Ik schoot met mijn voeten in mijn Uggs en deed een wijd vestje aan over mijn hemd en pyjamabroek. Op mijn gemak liep ik naar beneden en ging ik naar de keuken toe.
Ik maakte voor mezelf een groot ontbijt en kleedde me toen om. Ik trok mijn witte blouse aan en mijn zwarte broek met grijze Uggs. Ik pakte mijn tas en deed mijn haren in een staart en deed mijn make-up.
Ik stapte in een taxi en ging naar mijn oude school toe. Het was net pauze. Ik liep naar onze lunchtafel en gaf Greg een knuffel van achteren. Ik ging vrolijk naast hem zitten. "Waar is de rest?" Hij haalde zijn schouders op. "Die komen zo" Ik glimlachte. "Ik heb je gemist" Zei ik. Hij knikte. "Ik jou ook" Megan kwam aanrennen en gaf me een dikke knuffel.
"Ik ben zo blij dat je er bent. Ik ben zo jaloers, jij hebt iedere dag zomer en ik ben gewoon nog steeds wit en heb het koud" Ik lachte. "Het is ook wel weer even wennen om Uggs aan te hebben" Ze knikte. "Dat geloof ik graag"
Tess kwam erbij zitten. "Ik kan echt niet meer, ik ben zo moe" Ik lachte. "Ik heb gelukkig uit kunnen slapen" Ze knikte. "Ja, wrijf het er maar in"
Patrick kwam aanlopen. Ik stond op en gaf mijn broer een knuffel. "Hoe gaat het?" Ik haalde mijn schouders op. "Kan niet beter, het gaat zo goed in Los Angeles. Ik ben veel vrolijker en tussen pap en mam gaat het ook nu beter"
Patrick knikte. "Fijn om te horen" Ik ging zitten en nam een koekje van Greg. "Die is van mij!" Nonchalant stopte ik hem in mijn mond. Hij keek me als een boze kleuter aan.
Rick en Kimberley kwamen aanlopen. Ik kreeg een knuffel van Kimberley. Ik stond op en gaf ook Rick een knuffel. "Zullen we na school wat gaan eten bij het café" Vroeg Kimberley. Ik knikte. "Ik wil chocomel" Iedereen begon te lachen. "Dat heb ik nou echt gemist" Zei ik.
~*~
Ik bleef maar draaien in mijn bed. Ik kon maar niet in slaap vallen. Ik stapte uit bed en trok mijn sloffen aan. Beneden pakte ik een kop chocomel. Ik opende de balkondeuren en keek uit over de stad.
"Moet je niet slapen?" Jaden leunde tegen de deur aan. Ik keek weer over de stad. Ik reageerde niet. "Die negeersessie had ik denk ik verdiend" Hij kwam naast me staan en leunde, net als ik ook over de reling. Hij zuchtte.
"Was ik ooit een slechte vriendin?" Vroeg ik. Hij keek me verbaasd aan. "Hoe kom je daarbij?" Ik haalde mijn schouders op. "Tess vertelde dat je al een jaar thuis problemen had, ik heb nooit iets gemerkt, ik dacht dat je het juist goed had" Hij knikte.
"Hanna, dat is niet jouw schuld. Ik heb het nooit verteld en mijn ouders zijn goede acteurs" Ik knikte. Ik keek over de stad en hield verder mijn mond. Mijn gedachtes gingen een honderd kilometer per uur. Ik wist niet waar ik aan moest denken.
"Hanna, je was een geweldige vriendin, ondanks alle ruzies en drama was je geweldig, als ik het opnieuw kon doen, zou ik het doen" Ik zei niks. Ik veegde een traan van mijn wang. Ik wilde niet meteen toegeven dat ik hem ook terug wou.
Ik wilde hem niet vertellen dat ik sinds ik vertrok iedere dag aan hem heb gedacht. Ik durfde het niet, ik was bang dat we dan weer veel te snel zouden gaan.
"Ik was bang dat je boos zou worden als je erachter kwam dat ik het je nooit had verteld, zeker omdat ik je zo pushte om alles over Dean te vertellen" Ik knikte.
"Ik had Dean ontmoet toen we beiden op stap waren. hij had mijn telefoon gepakte en zijn nummer erin gezet. De volgende dag hadden we iets afgesproken en daarna ging het vrij snel. Hij maakte tijd voor me vrij, hij was aantrekkelijk omdat hij ouder was. Ik was steeds vaker bij hem omdat ik me goed voelde bij hem. Hij noemde me niet alleen een prinses, hij behandelde me ook als een prinses. Patrick werd boos dat ik hem en Sabrina minder zag en vond Dean slechte invloed." Ik haalde even diep adem.
"Hij was bang dat ik net als de Dean werd die iedereen kende, en die ik later ook leerde kennen. Juist daarom ging ik meer bij Dean zijn. Langzaam aan begon hij te veranderen. Zo nu en dan had hij een deal en liet hij me achter. Hij kreeg meer vijanden toen hij meer ging dealen. Ik voelde me zelf niet meer veilig toen we ongeveer een 6 maanden hadden. Ik bleef langer bij hem want ik wist dat hij me wel kon beschermen. Eerst was ik prima met het feit dat hij dealde, maar toen mensen mij begonnen lastig te vallen wilde ik dat hij stopte, maar dat deed hij niet. Ik begon langzaam bij te draaien en wilde weg. Ik kreeg steeds meer te zien dat Dean een andere jongen werd, de jongen die iedereen zag. Na een moeilijke break probeerde hij me nog terug te krijgen. Ik maakte mezelf gek en zorgde niet meer voor mezelf. Ik kreeg de eerste tekenen van anorexia en ik voelde me depressief. Ik ben tot enkele weken voor de zomervakantie naar Miami, in intensieve therapie geweest. Ik moest iedere dag praten over mijn gevoelens. Ik mocht niet op vakantie als ik mijn programma niet had afgerond."
Jaden zei niks. "Ik was bang dat mensen me als een freak gingen zien als ik zei dat ik in intensieve therapie was" Jaden draaide zich naar mij toe. "Waarom vertel je me het nu?" Ik haalde mijn schouders op terwijl mijn blik op de lichtjes gericht bleef. "Omdat... ik het eigenlijk al langer tegen je wilde zeggen maar je reageerde niet op mijn berichten"
"Toen je een bericht stuurde om 5 uur, paar weken geleden?" Ik knikte. "Het ging zo goed in LA maar ik voelde alsof ik het niet goed kon afsluiten als ik het niet vertelde, en ik wilde het aan jou kwijt" Hij zei even niks.
"Het spijt me, maar ik zat in zo'n diepe shit met mezelf dat ik even niet met andere wilde bemoeien. Mijn ouders zitten in een scheiding, ze zijn een perfect voorbeeld van een vechtscheiding. Ik stond ertussen en ik werd er ziek van. Ik kon er niet meer tegen dus Patrick nodigde me uit om hier te verblijven. Ik vond het niet makkelijk om hier te blijven, maar beter dan bij mij thuis"
"Hoezo was het niet makkelijk hier te blijven?" Vroeg ik. Ik keek hem aan. "Hanna, dit is ook jouw huis de enige vrije kamer, was die naast die van jou. Dat is niet makkelijk. Ik voelde me echt schuldig dat ik niet eens afscheid had genomen en niet reageerde, maar ik was zo boos op mijn ouders, ik was bang het op jou af te reageren"
Een traan viel over mijn wang. Nog één en nog één. "Jaden.. ik ben allang blij dat je het me nu vertelt. Ik was al een beetje bang om je onder ogen te komen, ik dacht dat ik iets verkeerd had gedaan" Hij schudde zijn hoofd. Hij sloeg zijn arm om me heen. "Je hebt niks verkeerd gedaan"
Zo bleven we even staan. Beiden keken we over de stad. "Ik ben moe, ik ga slapen" Zei ik. Hij knikte. We liepen naar boven. Bij mijn deur keek ik nog één keer naar Jaden voor ik mijn deur sloot. Ik ging even op mijn bed zitten voor ik naar zijn kamer ging.
"Wanneer is de laatste keer dat je hebt geslapen?" Hij haalde zijn schouders op. "Lang geleden" Toen ik hem net op de gang zag merkte ik pas zijn wallen onder zijn ogen op. "Waarom slaap je niet?" Hij haalde zijn schouders op. "Ik... Ik heb last van nachtmerries. Ik zie mijn ouders vechten" Ik ging op de rand van zijn bed zitten. "Jaden, ga slapen, ik blijf wel hier en als je nachtmerries krijgt maak ik je wakker. Je kan niet zonder slaap"
"Maar je was moe en wilde zelf slapen?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik heb morgen geen school, jij wel" Hij knikte en ging onder zijn dekbed liggen. "Kom op zijn minst ook liggen?" Ik knikte en ging naast hem liggen.
"Hanna?" Vroeg hij toen de lampen al even uit waren en we enkele minuten in het donker lagen. "Ja?" "Dank je, voor alles. Niet alleen voor vandaag, ook voor al die andere dagen. Ik heb je nooit genoeg bedankt voor al je geduld en liefde voor mij" Ik glimlachte ook al kon hij dat niet zien. "Geen probleem, ik deed... ik doe het graag" Enkele seconde later hoorde ik hem dieper ademhalen, hij was in slaap gevallen...