Arkadaşlar on beşinci bölüme kadar kitapta çok fazla yazım yanlışları olduğunu biliyorum vakit buldukça düzelteceğim.
İyi okumalar;)
Medya= Damla
hayır!!
Hayır anne dur gitme! Bırakma beni!
ANNE!!
yataktan bi hışımla sıçradım.
Kan ter içinde kalmışım.
Lanet olsun yine kâbus görmüştüm. Annemin ölümü hala gözlerimin önünden gitmiyorken rüyalarıma girmesi çok normaldi.
Tam yedi yıl önce sıradan bir gündü sabah kahvaltımızı yapmıştık.
Annem babamı öpüp işe yolcularken koşup babamın sırtına atladım.
"Babacıgım bugün gitmesen olmaz mı?"
"Olmaz güzelim biliyorsun işe gitmezsem size bakamam."
Üzgün bir şekilde babama bakıp
"Çabuk gel olur mu?"
"Gelirken çikolata alırmısın babacıgım?"
"Benim güzel kızım ister de ben almazmıyım"babamın yüzü gülüyordu. Mutluydu.
Hemen kollarımı babamın boynuna sardım. O da bacaklarımı omzuna Alıp beni yukarı çıkardı ve döndürmeye başladı.
Annem bizim bu durumumuza kahkahalar atarken abim eren:
"Ya baba bende istiyorum "diye söyleniyordu.
Babam bi koluna beni diğer koluna ereni Alıp ikimizi birden döndürmeye başladı.
Hepimiz aynı anda kahkahalarla gülüyorduk.
Babam bizi indirip "akşam hepinize çikolata alacağım. benim güzel çocuklarım bunu hakediyor." dediğinde eren le aynı anda "oleyy"diye bağırmıştık.
Babamla vedalaştıktan sonra onu yolcu edip anneme döndüm.
"anne bu akşam bana börek yaparmısın canım çok çekti."diyerek yavru köpek bakışları atıyordum.
Eren bana sinirle bakıp "hayır ya! annem bana kek yapacak."diye söyleniyordu.
Annem gülümseyip "tamam ikisinide yapacağım" derken gülümsüyordu.
Koşarak anneme sarılırken "seni çok seviyorum anneciğim."dedim. kim bilebilir di ki bunun anneme söylediğim son cümle olduğunu...
Annemi öpüp odama girmiştim eren oyun kolunda oyun oynuyordu.
"Abi bende oynamak istiyorum." dedim masumca.
Oyunda kaybedince ağlayıp sızlanarak karşımda benimle yenildiğim için dalga geçen Erene ellerimi belime koymuş somurtuyordum. Erenle tartışmaya başladığımızda içerden gelen bağırma seslerini duyduğumuz gibi hemen içeri koştuk.
Gördüğüm şeyle gözlerim dolmuştu.
Erende arkamdan geldiğinde onun da aynı olduğunu gördüm.
Aman Allahım! Annem yerde yarı çıplak bi şekilde yatıyordu.üstelik üstünde bi adam annemin boynunu öpüyordu. Annem bağırıp çığlık atıyordu ama adam annemi susturmak için ona vuruyordu.
Neler oluyor burada? bu adam kim? Adam niye annemin boynunu öpüyor?
O zamanlar hiçbirşey bilmiyordum tabi masum bi çocuktum ben sadece bir çocuk.
Gözlerimi kocaman açarak çığlığı kopardım.Eren koşarak adamın yanına gidip ona vurmaya başladı.
Ne yapacağımı bile bilmiyordum ki ne oluyor anlamıyordum ki.
Sadece şaşkın gözlerimle olanları izliyordum. Adamın kalkıp ereni yere firlattıgını gördüğümde çığlık atmıştım kimse Abime vuramazdı!
Adam yerde Ereni tekmelemeye başladığında sinirden ne yaptığımı bile bilmeden yanımda duran sandalyeyi küçük güçsüz kollarımla kaldırıp adamın kafasına geçirmiştim.
Annem Ağlıyordu. adam yerde kafasını tutuyordu. Şok içinde olanları idrak etmeye çalışırken ağladığımı fark etmemiştim bile.
Eren ayağa kalkıp yanıma geldi.
O sırada kapı açık olduğu için:
Babam şok olmuş bir şekilde bize bakıyordu.
"Ne oluyor lan burada!"diye bağırdığını duydun babamın.
"Eren Damlayı Al ve odanıza gidin!" diye bağırmıştı babam.
Eren hemen gelip beni odaya götürdü ve kapıyı kapattı.
O kadar çok korkuyordum ki ağlamam dahada şiddetlenmişti.
Eren de ağlıyordu yanıma gelip bana sarıldı.
"Geçecek Damla korkma." dedi.
Ama o da korkarken ve ağlarken nasıl dediğini yapabilirdim ki?
Birden silah patlama sesi duyduğumda yerimden sıçradım
Neler oluyordu? içerideki bağırma sesleri de kesilmişti abimle içeri koştugumuzda Annemi yerde kanlar içinde yatarken bulmuştuk.
O adam da tam yanında ikiside vurulmuştu. Peki ya babam? O nerede? O kadar çaresizdim ki on bir yaşındaki bir çocuğun annesiz kalması... en kötüsü de Annesini babasının öldürerek çekip gitmesi‚
Bunlar çok fazlaydı bunlara katlanacak kadar güçlü değildim ki ben.
"Anne!"
Hıçkırarak ağlarken içeri eren girdi. "iyi misin güzelim?" Sesinden uykulu olduğu belli oluyordu.
Yanıma gelip oturdu. "yine mi kabus?" Dediğinde evet anlamında kafamı salladım.
Bana sarıldı. Ve "şşt geçti"dedi.
Bunu daha önce de duymuştum ama Hayır geçmedi‚ geçmeyecek.
Annem geri dönmeyecek!
********
Gözlerimi Açtığımda güneş yüzüme vuruyordu.etrafıma baktığımda erenin yanımda olduğunu gördüm.
Dün gece yine kabus görmüştüm ve o da yanımda kalmıştı söylememe bile gerek yoktu korktuğumu biliyordu.
Beni anlıyordu. Hep yanımdaydı. Zaten hayatta ondan başka kimsem yoktu ki.
O günden sonra kimsesiz olduğumuz için bizi yetimhaneye vermişlerdi.bir teyzemiz vardı ama o da bizi almayı reddetmişti
Erenle ayrı yetimhane de kalıyorduk. Tabiki bir yolunu bulup hergün görüyordum onu
Yemeklerimi yemiyordum. hergün kavga çıkarıyordum.
Herşeyi kırıp parçalıyordum.
Herkes bıkmıştı artık benden
Uslu durmam karşılığında
Ereni hafta sonları görmeme izin veriyorlardı.
Orada her kaldığım gece Annemi düşünüyordum. Ve babamı neden bizi bıraktığını, neden gittiğini, gelecek mi acaba? Diye hep bir umut beklerdim hergün.
Eren on sekiz yaşını doldurduktan sonra çalışmaya başlamıştı hem okuyup hem çalışıyordu.
Bir ev tutup beni de yanına Aldı.
Erenden dört yaş küçüktüm. sadece onun çalışması yetmiyordu.
Hem okuyup hem çalışıyordu görebiliyordum çok yoruluyordu.
O yüzden bende okuldan sonraları çalışmaya başladım.
Eren izin vermeyeceği için gizlice çalışıyordum tabiki. Öğrendiğinde bana çok kızmıştı ama sonra yine eskisi gibiydi kıyamazdı ki o bana.
Şu anda durumumuz çok iyiydi Erenin kendine ait bir şirketi vardı ve bir iki tane de bar işletiyordu.çok iyi bir evde oturuyorduk. Abimin anlattığına göre o şirkette ilk önce normal bir işçi olarak çalışıyormuş ama patron ona çok güveniyor ve çok seviyormuş. Patronun kimsesi olmadığı için de adam öldükten sonra şirketi abime bırakmıştı. Abimde işinin başına geçip şirketi iyice büyütmüştü.
Ve eren bunları haketmişti. Gerçekten çok çalışmıştı. Kendim görüyordum
Maddi açıdan sıkıntımız yoktu manevi olarak ise eren benim hem annem hem babam hem kardeşim hem dostum olmuştu.
Abimle kahvaltımızı yapıp evden beraber çıktık. Hava her zaman ki gibi sıcaktı Antalyanın havası hep bir başkadır zaten sıcacık Ve cıvıl cıvıl bir yer burası.
Burayı çok seviyordum. o geceye kadar. O gece her aklıma geldiğinde hem buradan nefret ediyor hemde Annem ve Babamla en güzel anılarım burada geçtiği için seviyordum.
Ben bunları düşünürken Erenin sesiyle kendime geldim.
"Ne bekliyorsun güzelim binsene." Deyip başıyla arabayı gösterdi.
"Pardon ya Dalmışım." dedim sevimli bir şekilde gülerek.
O da güldüğünde ikimizde arabaya bindik.
Okula geldiğimizde tam inecekken Abim beni durdurup "Damla bugün seninle önemli birşey konuşacağım‚ akşam gecikme." dedi ifadesiz bir şekilde.
Ne konuşacaktı ki benimle?
Eyvah! Yoksa geçen gün ondan izinsiz Alevle bar' gittigimizi mi öğrenmişti?
Gözlerimi pörtleterek panikle konuşmaya başladım.
"Abicim valla içmedim ya! Hem izin alacaktım‚ Telefonu açmadın.
Hem seni özlemiş olamazmıyım?
Olabilirim tabi. Seni özlediğim için şey yaptım Abi valla kızma."
Oha bunları tek bi nefeste mi söylemiştim ben?
Bazen gerçekten çok konuşuyorum.
Eren bana anlamazca bakıp
"Damla ne saçmalıyorsun sen?"
Diye sordu.
"Bara neden gittiğimi açıklıyorum." Dedim tedirginlikle‚ Korkuyordum.
"Ne? Sen bara mı gittin!" Diye bağırınca kendi kendimi yaktığım için kendimi tebrik ettim. Ne vardı da bok varmış gibi ötüyordum? İki dakika dilime sahip çıkamamıştım yahu!
"Nasıl ya sen onu söylemeyecek miydin ki?" Dedim yediğim haltı nasıl temizleyecegimi düşünürken.
"Hayır! Ama sen bara mı gittin?!"diye kükredi.
"Aaa şey abicim bak çok geç kaldım ders başlayacak. Hadi ben kaçtım." diyerek bi hışımla arabadan inip okula koşmaya başladım.
Arkamdan fren sesi duyduğumda gittiğini gördüm.
Bir dakika ya bu çocuk yine mi arabasını değiştirmiş? Diğeri daha güzeldi sanki.
Ne diyorum ya ben Akşam eve gidince bittin kızım hala arabadan bahsediyorsun!
Söylene söylene sınıfıma gidip en iyi arkadaşım alevin yanına oturdum.
Alev benim çocukluk arkadaşımdı Hep yanımda olmuştu. Aynı yetimhane de kalıyorduk. ve tek dostum oydu.
Beni abim alınca onu da halası almıştı.
"Noldu kızım suratın beş karış." diye sordu alev.
"Sorma kızım ya‚ geçen gün bara gittiğimizi öğrendi Abim." Dedim dudaklarımı büzerek.
"Hadi be! Nasıl öğrendi ya?" Diye sorunca sevimlice sırıtıp"şey‚"dedim.
"Ney‚" dedi o da aynı şekilde.
"Yanlışlıkla ağzımdan kaçırmış olabilirim." diyerek yavru köpek bakışları attım.
Bana tip tip baktı. "Ama gerçekten diyecek birşey bulamıyorum sana‚ bakalım yediğin haltı nasıl temizleyeceksin kardeşim."
Bütün ders boyunca Alev sövmüştü bana. bense sadece göz devirmiştim. Haklıydı çünkü ne diyebilirim ki benim salaklığım.
Sonunda okul bittiginde Alevle birlikte eve geldik.
"Sence çok kızar mı?" Diye sordu Alev.
"Bilmiyorum ama o bana kıyamaz ya‚ yine bir şekilde yırtarım." dedim gülümseyerek. O da gülümseyince vedalaşıp eve girdim.
Eren elinde kahve maç izliyordu.
Hazır beni görmemişken sessiz bir şekilde odama girmeye çalışıyordum ki...
"Damla‚" Eyvah! Yakalandım.
"Abi valla gitmeyecektim. seni özlemiştim o yüzden. hem senin barın yabancı yer değil ki‚" diye savunmaya geçtim. tam devam edecekken abimin bağırışıyla susmak zorunda kaldım.
"Damla‚ Bir sus! Ben seninle başka birşey konuşacağım." Susup abimi dinlemeye başladım.
"Damla istanbula taşınmamız gerekiyor."