Paggising ko ay agad na kumatok ako sa kwarto ni mom at kinamusta siya. Nang kumatok ay walang sumasagot, I was worried because it was impossible for her not to be awake at this time. It's 1:30 in the afternoon so it's impossible for her not to be awake yet.
So I took my cell phone out of my pocket and tried to call mom. Not long after, she answered the call. "Hello?" She said.
I asked "Mom? Nasa kwarto ka ba?" She said "ay, wala anak eh, nasa mall ako ngayon. Pasensya na anak, kumatok ako sa kwarto mo kanina eh, at pagkakatok ko hindi sumasagot kaya sa tingin ko hindi ka pa gising nun kaya ako nalang ang mag-isang umalis." Malapit lang naman ang mall sa hotel kaya hindi na dinakong nag alala kung paano siya nakarating ng mall.
I said "oh okay, kumain ka na ba?" She said "Yeah! Don't worry about me, ikaw? Ikaw ba? kumain kana ba?" I said "um, I--"
Hindi pa man ako nakasagot ng tuluyan ay muli siyang nag salita "Ay nako kumain kana muna." I said "okay." Mom said "don't worry about me okay? After I go around here, I will immediately go back to the hotel." I said "okay."
She asked "may gusto ka bang ipabili?" I said "wala naman, I just want you to be okay." She said "don't worry anak, I will be."
Matapos nun ay nagpaalam na kami at natapos na ang tawag. After that call I went to eat at a restaurant. Habang kumakaain ay naisip ko lahat ng nangyari kagabi.
"Yung isang babae na nakausap namin sa lamay?" I asked. He said "Yes." I asked "So what if Sam knows Casandra?" He said "well.. cause Casandra..umm." I asked "you know Casandra?"
He nodded slowly and he sighed. He said "Casandra is...Casandra is my mistress."
"Walangya ka! Hindi ka na nakontento! Sabi na eh, simula palang nung mga nakakaraang linggo, may kutob na'ko. May kutob ako na may kabit ka. Nung una, ayokong pagdudahan ka, pinilit ko na wag kang pag-isipan ng masama."
"I'm sorry, please forgive me." Dad started crying after he said that.
"No, I can't. I can't even look at you, I don't even know if you are still the person who truly loved me."
"Please Hon, I can explain."
"hindi mo na kailangan magpaliwanag, dahil kahit na magpaliwanag ka man o hindi, nagloko ka pa din. At alam mong hindi mo mababago yun dahil lang sa nagpaliwanag ka."
"wag mo kami susundan, dahil kapag sinundan mo kami, mapipilitan akong makipagdivorce sayo."
I didn't expect such things to happen in life. Sometimes I ask myself "bakit kailangan pa lahat ng ito na mangyari? " Alam ko hindi perpekto ang mundo para magkaroon ng perpektong buhay pero still, bakit ba may mga bagay na kailangan pang magulo?
After thinking about that, I remembered Sam. Pakiramdam ko hindi na gaanong matahimik ang isip ko ngayon na alam ko na ang katotohanan. Kaya nagpasya ako na umalis muna sa hotel na yun at dali-daling pumunta sa kotse ko. Pagsakay ko sa kotse ay sinuukan ko na pumunta sa Las piñas.
Pagkarating Las piñas ay pumunta ako sa isang lugawan. Pagpasok ko sabi ng isang lalaki na naglilinis ng lamesa "magandang hapon sayo, ano ang gusto mo?" I said "isang ngang Aroz Caldo."
Matapos kong sabihin yun ay napakunot ng noo ang lalaki at umangat ng tingin sakin. "Aroz caldo?" Tanong nito sakin at nanlaki ang mata ng makita ako.
He said "Oy! Ikaw pala yan!" I asked "You remembered me?" He said "siyempre! Ikaw yung lalaking hirap alamin kung ano ang pinagkaiba ng lugaw sa Aroz caldo diba?"
I said "A-ako nga." Sabi ng lalaki "oh diba naalalakita, Teka! Saan na nga pala yung babae nakasama mo dito?" I said "ahh, um, diko nga alam eh, kung nasan na siya." Napayuko ako ng saglit at pagangat ko ng ulo ay nakngiti ang lalaki.
Nagtaka ako kaya nagtanong ako kung bakit ganon siya makatingin. I asked "bakit?" He said "wala naman, Ha! Alam mo LQ lang yan." Habang nagsasalita siya ay nagsimula siyang kumilos at ihanda ang inorder kong Aroz Caldo.
He said "normal lang na magtalo ang magjowa noh, kaya okay lang yan." Matapos niyang sabihin yun ay inilapag niya ang order ko sa ibabaw ng lamesa na harapan ko. I'm was going to say that Sam and I are not a couple "Hindi kami mag-"
Kaso nagpatuloy uli siyang na magsalita "Alam mo namang ganyan ang mga babae, hindi natin alam kung ano ang pinagdadaanan nila o hindi natin alam kung ano ba talaga ang gusto nilang sabihin pero alam mo kailangan lang nating magkaroon ng mahabang pasensya para sa kanila. Para kung sakali man na okay na sila, masabi na nila kung ano ang gusto nilang sabihin at kung ano ang nararamdaman nila.." Napaisip ako at ang tinignan ko lang siya. He asked "Tama ako diba?"
I said "Tama pero hindi kami mag-" Muli uli siyang nagsalikta "Alam mo matagal na din kaming ganyan ng misis ko. Laging may pagtatalo." I tried to speak "Um I-"
"AT pero Kahit ganon kami ng misis ko, lagi kami nagkakabati non, kasi pinahahaba ko nalang talaga ang pasensya ko para sa kanya." I said "w-well, mabuti naman kung ganon, pero kasi hindi kami-"
Muli na naman siyang nagsalita "Mabuti nga talaga kung ganon noh, Hay nako! Kaya nga dapat ganon din kayo. Kasi bagay na bagay pa naman kayo eh." Tinignan ko lang siya at hinnantay na baka may sasabihin pa bago ako na magsalita.
Matapos ng ilang saglit ay nagsalita nako "T-thank you for saying that pero-" He suddenly asked "ano nga pala pangalan ng babaeng yun uli?" Sumiryoso ang mukha ko dahil sa hindi matuloy-tulou ang sasabihin ko "Sam, Sam ang pangalan niya." He said "Ahh-"
Hindi na natuloy ang sasabihin niya ng ako naman ang sumingit "AT Hindi ko siya girlfriend, hindi kami magjowa ni Sam." He said "ha?! Hindi kayo magjowa...ni-ni Sam?"
I nodded and said "yes." He said "akala ko magjowa kayo, bakit hindi mo sinabi sakin na hindi pala kayo magjowa?" I sighed and said "pano ko sasabihin sayo kung hindi mo pinapatapos ang sasabihin ko?"
He said "hehehe ay pasensya na, medyo may pagkadaldal kasi ako eh." I asked "medyo?" He said "oo, medyo hehe. Sige kain kana." Makalipas ng ilang oras ay natapos na din akong kumain.
Nang magbayad na ako ay biglang may sumigaw. "Mahal! Pakitulong naman ako dito oh." may isang babaeng may dala-dala ng mga pinamili niya na mukhang mga gulay-gulay ito. Sabi ng lalaki "Sandali lang ah. Tulungan na kita dyan."
Matapos na kunin ang mga plastic bag na dala ng babae ay iniligay ito sa likod at pagbalik ay pinaupo muna ng lalaki ang babae. I asked "misis mo?" He said "oo, siya yung misis ko."
Sabi ng babae sakin "nako, ang gwapo mo naman, nako ganyan din ang itsura ng mister ko dati. Ngayon? Tignan mo, di ko alam kung ano na nangyari." Sabi ng lalaki "grabe ka naman mahal." Sabi ng babae "joke lang mahal ito naman di mabiro."
Matapos nun ay niyakap ng babae ang kanyang mister. Sabi sakin ng lalaki ay "ay oo nga pala eto ang sukli mo." I said "no take it."
Sabi ng lalaki "h-huh? Bakit?" I said "take that as your tip." He asked "tip? Bakit?"
I said "Naramdaman ko lang na welcome ako dito dahil sayo and it's just nice of you two by just talking to me. Salamat sa inyo." Sabi ng lalaki "wala yun noh, bumalik ka dito kahit kailan mo gusto." I said "okay, thanks, kailangan ko na umalis."
Nang aalis na dapat ako ay bigla ako tinawag ng lalaki "sandali!" Lumingon ako at ang sabi ng lalaki "sa susunod, isama mo na si Sam para may kapartner ka din." They both smiled at me and I didn't realize that I slowly smiled at what he said.
Nang pagkabalik sa kotse ay sumunod naman ako na pumunta sa Antipolo. Pagkarating ko dun ay pumunta ako sa lugar kung saan ay pinagtanungan namin ni Sam ang mga tao at kung saan ay dun din namin nakita ang nawawalang bata na si Isay. Pagbaba ko ay naglakad-lakad lang ako dun at tumitingin tingin sa paligid.
Mga ilang saglit ay bigla nalang may tumawag sakin "Kuya AA?" Napalingon ako sa pinanggalingan na boses. Pagkalingon ko ay nakita ko si Isay kasama ang barangay Captain naglalakad palapit sakin.
I asked "Isay?" Nang sila ay nakalapit sakin ay yinakap ako ni Isay. Matapos akong akapin ni Isay ang tanong ko sa kanya "Kamusta ka na? Asan ang nanay mo? Nawawala ka na naman ba?"
Napangiti siya sa sinabi ko at umiling, sabi niya "hindi po." Sabi ni Kapitan Mia "Umalis kasi saglit ang nanay niya, may binili lang, kaya sakin muna pinabantay si Isay." I said "ahh, akala ko nawawala uli si Isay eh."
Tanong ni Kapitan Mia "Kamusta ka?" I said "mabuti naman po, kayo po?" Kapitan said "ayos naman kami, asan nga pala yung kasama mo?" I asked "kasama?"
Kapitan Mia said "yung kasama na laging kinikwento ni Isay samin." Napakunot ako ng noo at napalingon kay Isay naman ng magsalit si Isay. She said "Si ate Sam po yun." Sabay ngiti sakin.
I said "Ahh, umm, hindi ko alam eh." Kapitan Mia asked "hindi mo alam kung nasaan siya?" Hindi pa man ako nakasagot ay nagsalita bigla si Isay.
Isay asked "nawawala din po siya?" Natahimik ako ng saglit at napatango nalang ako biglang oo sa tanong niya. Kapitan asked "Paano siya nawala?"
I said "hindi ko ho alam eh, pagpunta ko nalang sa pinagtratrabahuhan niya ay wala na siya dun." Kapitan asked "wala din siya sa bahay nila?" I said "wala po, sa totoo lang po ay ang pinagtratrabhuhan niya po na cafe ay naging salon na at ang bahay na tinitirhan niya ay may iba na pong nakatira. Kaya hindi ko ho alam kung nasan na siya, ni hindi ko ho alam ang number niya kaya hindi ko alam kung nasan siya."
Isay said "nawawala nga si Ate Sam." Kapitan Mia said "naku paano ba yan? Gusto mo tulungan ka namin sa paghahanap sa kanya? May picture ka ba niya?"
I said "wala ho eh." Kapitan Mia said "naku, pano yan?" I said "okay lang po, maraming salamat nalang."
Isay suddeny spoke and she said "Pero po susubukan po namin na hanapin si Ate Sam." I smiled at her and she said "tinulungan niyo po ako ni Ate Sam na mahanap ang nanay ko, kaya tutulungan din po kita na mahanap si Ate Sam.... dahil naniniwala po ako na mahahanap mo po siya." Hindi ako nakaimik sa sinabi niya, "naniniwala po ako na makakausap na makikita at na makakasama mo po uli siya."
Lumapit ak0 kay Isay at ang sabi "maraming salamat." Matapos nun ay nagsalita muli si Kapita Mia "Oh pano ba yan nagtext na sakin ang mama mo, hinahanap kung nasaan ka. Kaya Mapaalam kana kay kuya AA mo at puntahan na natin ang mama mo."
Tumingin sakin si Isang at nagpaalam sakin si Isay "ba-bye po kuya AA, Ingat po." I said "ikaw din." Matapos nun ay nagpaaalam na din ako kay kapitan Mia at tinignan lang sila na maglakad papalayo.
Pagbalik ko muli sa kotse ko ay bumuntong hininga ako. I said "only one last place was left." Medyo pagabi na ng makarating ako sa lugar na iyon. Pagdating ko dun ay tinigan ko ang isang puno kung saan ay ang pagkaalala ko ay gumuhit kami ni Sam ng isang STAR at isang UFO.
Nanlaki ang mata ko at hindi makapaniwala nang makita o iyon. I said "Totoo nga, Totoo nga ang lahat na nangyari satin." Later I walked to the edge and saw a beautiful view of the city lights. I said while looking at the city lights "you are still beautiful."
Napuntahan ko na ang lahat ng lugar kung saan ay ang pagkakaalala ko na nandon ka. Ngunit hindi parin kita nahanap, pero kahit na hindi kita nahanap ngayon, naniniwala ako na mahahanap pa rin kita. I don't mind whether if you are looking for me too or not, I just want to see, talk and be with you again....
I just hope...
you're okay wherever you are."
"diba favorite song mo'to? Teka laksan ko ung radyo."
"san na yung order ng table na nasa labas?"
"ay ito na nga pala, pasuyo nalang, thank youu."
"thank you din sa paglakas ng volume ng radyo."
"ano bayan bakit ba kasi tayo andito sa labas pumwesto? Wala naman hangin dito eh ang init-init, Dapat dun nalang tayo sa loob eh.
("You won't find faith or hope down a telescope")
"mam, sir, ito na po ang order niyo."
"ay salamatt."
"salamat din po."
"Ang sobrang Init naman dito---Hala! Bakit biglang humangin? San galing yun?"
("You won't find heart and soul in the stars")
Napahinto ako sa paglalakad papasok ng cafe nang biglang nalang humangin ng malakas.
"beh, maya-maya magsasarado na din tayo ah."
Napatingin nalang ako at natulala sa pinanggalingan na direksyon ng malakas na hangin.
"beh?"
("You can break everything down to chemicals")
Habang nakatulalang nakatingin pa din sa direksyon na pinanggalingan ng malakas na hangin ay bigla ding tumibok nalang ng mabilis ang puso ko.
"Sam? Okay ka lang?"
Nawala ako sa pagkatulala at ang sabi ko..
"ah Oo, Okay lang ako."
("But you can't explain a love like ours")
Pagsabi ko nun ay bumalik ang tingin ko sa pinanggalingan ng malakas na hangin habang mabilis pa din ang tibok ng puso ko.
("Ooh, it's the way we feel, yeah this is real")
Ulit ko..
"Okay lang ako."
("Ooh, it's the way we feel, yeah this is real")