"Ik denk niet dat wij hier mogen zijn Ave."
"Nee, laten we maar weg gaan." zei ik.
Ik sloot de deur achter mij. Liv en ik draaide ons om en ineens zagen we Benjamin achter ons staan.
"Jezus! Ben, wat doe jij hier." zei Liv.
"Ik wilde toch achter jullie aan komen." zei Ben.
"Hoeveel heb je gehoord." vroeg ik.
"Bedoel je het deel van dat er iemand praatte in de intercom van het deel waar ze vertelde dat we naar buiten kunnen?" zei Benjamin.
"Je weet helemaal niet of we naar buiten kunnen. Het bericht werd midden in de boodschap afgekapt, wie weet wat voor gevaren er zijn." zei ik.
"Kom anders even naar Ave's kamer om verder te praten, want hier mogen we niet eens komen." zei Liv.
"Oke kom dan." antwoordde ik.
We liepen met zijn drieën naar mijn kamer en wisselden geen woord uit tegen elkaar. Eenmaal in mijn kamer gingen we op mijn bed zitten.
"Oke, maar dit betekent dat het dus dat het veilig is om weer naar boven te gaan." zei Ben.
"Ja, maar wie weet wat er allemaal is gebeurd daarboven. Je weet niet of er water is, eten, dieren of überhaupt iets. Misschien is het wel een grote woestijn of een vulkaanlandschap." zei ik.
"We kunnen het gewoon aan Elly vragen." stelde Liv voor.
"Nee zij gaat waarschijnlijk zeggen dat het gevaarlijk is bla, bla, bla en dan gaat ze vragen waarom we haar afluisterden." zei ik op een afwijzende manier.
"Mee eens. Ik stem voor dat we morgenvroeg stiekem weggaan. Ik ben het zat hier." zei Ben.
"Ben je achterlijk. We weten niets van hierboven en bovendien is het veel veiliger als er een volwassen mee zou gaan. Je kunt niet zomaar dat soort shit doen." zei ik.
"Oke laten we gewoon naar mijn moeder gaan en dan vragen we wat dat was en of het veilig is." stelde ik voor.
"Ik ben het daar mee eens." zei Liv.
"Jullie doen maar waar jullie blij van worden, maar ik blijf erbij dat ik het een slecht plan vind. op die manier kunnen we nooit weg van deze kut plek."
Liv en ik liep mijn kamer uit zonder Benjamin.
"Laten we vanavond na schiettraining langs m'n ma gaan en even vragen of het veilig is enzo." Stelde ik voor aan Liv.
"Ja is goed." Antwoordde ze.
We liepen naar de kantine Pratend over alle dingen die we wel niet konden doen als we naar boven konden. We konden er niet over stoppen we waren er zelfs nog over aan het praten toen de schiettraining begon.
"Ik ga een riviertje opzoeken en lekker met mijn voeten erin staan zodat ik het frisse water langs mijn enkels kan voelen." Zei Liv.
"Ik ga zo veel mogelijk bezoeken en het natekenen zodat er ooit weer iets is gebeurd ik alles kan terug zien." Zei ik.
"Hé meiden." riep Ben.
"Hé, Ave en ik hadden besloten dat we na training naar Elly gaan om wat info te vragen over hierboven." Zei Liv.
"Oke ik ga wel mee, maar ik blijf zeggen dat het mij beter lijkt als we gewoon zelf gaan kijken, want het mag sowieso niet van je ma." Zei Benjamin.
"Ja ben ik snap het je wil een baddie zijn, maar dat ben je niet. Kom nou maar gewoon mee naar m'n ma in plaats van als een of ander gek naar boven rennen zonder enige info." Zei ik.
Ben werd stil. Aiden (hij geeft schietlessen) kwam binnenlopen.
"Dus... is iedereen er klaar voor?" Zei Aiden.
"Nou euhm iedereen? we zijn maar met zijn drieën hoor." zei Liv op een bijdehandse manier.
Aiden trok zich er niks van aan en liep naar het kluisje met de wapens erin en voerde de code in. Biep... biep... biep... Het kastje ging open en Aiden pakte voor ons allemaal een eigen wapen. Terwijl Aiden Liv en mij een wapen gaf hoorde ik Ben ineens een vaas omgooien.
"Oh shit! Sorry, zal ik het even opruimen?" Zei Ben.
"Nee maakt niet uit ik pak wel zelf snel stoffer en blik. Liv zou jij misschien even snel willen helpen met de scherven oppakken?" Vroeg Aiden aan liv.
"Ja is goed." zei ze. Ze pakte een paar scherven op en riep ineens:
"Auw!"
"Wat is er?" Vroeg Aiden.
"Ik denk dat ik in mijn hand heb gesneden." antwoordde Liv.
"Kom maar even snel langs de EHBO. Daar ligt wel wat." Zei Aiden.
Ze liepen samen weg. Ik liep vast naar de oortjes zodat ik kon beginnen. Lopend naar het bakje met oortjes zag ik Ben bij het wapen kastje staan. Ik zag dat hij een klein handgeweer pakte,
maar Liv en Aiden kwamen alweer terug van de EHBO en ik ging klaar staan om te schieten.
"Mag ik?" Vroeg ik.
"Ja doe maar." Antwoordde Aiden.
"Mag ik ook?" Ben stond klaar met een groot wapen en had zijn oortjes al in. 'Maar... maar hij pakte toch net een handgeweer?' Dacht ik. Nou ja boeie.
"Ja jij mag ook Ben." Zei Aiden.
De training was voorbij en we leverden onze geweren weer in bij Aiden.
"Een...twee...drie... ja ik heb van alle drie de geweren. Jullie mogen gaan." Zei Aiden terwijl hij het kastje weer op slot zette.
We liepen met zijn drieën weg uit het lokaal en splitsten bij de deur op allemaal naar onze eigen kamer. Lopend naar mijn kamer bedacht ik mij ineens dat ik nog aan mijn moeder zou vragen over hierboven. Ik zag liv nog om het hoekje dus rende snel naar haar toe.
"Liv wacht! We gaan nog niet naar mijn moeder gaan!" Riep ik.
Liv draaide zich om en fantasie met:
"Ohja helemaal vergeten. Is goed." Ik maakte een jog naar Liv toe en we liepen samen verder naar mijn moeder.
Aangekomen bij mijn moeder kwam ik onmiddellijk met de deur in huis vallen.
"Mam. We hoorden dat het veilig is hierboven. Zouden we daarheen kunnen." Vroeg ik.
"Wat? Wanneer heb je dat gehoord?" Zei mam.
"Gister toen we wat aan jou wilden vragen hoorden we wat en daarna viel het signaal weg dus gingen we weer weg." Vertelde ik.
"Oke, ik zal wat dingen vertellen maar dan moet je beloven dat je het verder niet doorverteld. Zelfs niet aan benjamin." zei mam.
"Beloofd." Beloofde ik.
"beloofd." zei Liv mij na.
"Oké, nou degene aan de andere kant van de van de intercom was iemand die het hierboven had overleefd. Voordat je nu ideeën krijgt over dat je naar hierboven gaan wil ik je iets vertellen. Het is inderdaad leefbaar boven, maar er zijn heel veel veranderingen. Je weet misschien niet meer hoe het hiervoor eruit zag, maar het is in ieder geval niet hetzelfde. De natuur heeft allemaal geheimen in zich. De reden waardoor dit alles is gebeurd is, omdat er met een boor in een oude opslag plek van radioactieve containers is geboord waar ze in een van de containers hadden geboord waardoor er een ontploffing kwam. Alle radioactieve containers ontploften en er is over de hele wereld een grote straling uitgezonden. Iedereen die de eerste twee jaar buiten ook maar een minuut heeft besteed is nu dood. De straling is gezakt naar een leefbaar level, maar de natuur en dieren zijn veranderd. dieren zijn gemuteerd naar magische, maar ook gevaarlijke wezens. Dus voordat we ook maar kunnen denken aan naar boven gaan zouden we eerst de risico's moeten weten." vertelde mam.
"Wow, oke... dit moet ik even laten inwerken." zei Liv.
"Ik ook. bedankt mam." zei ik verward.
Liv en ik liepen samen weg uit de kamer en gingen alle twee naar onze eigen kamer zonder ook maar een enkel woord te delen.
Ik was aangekomen in mijn kamer en plofte neer op mijn bed. Ik pakte een kussen en greep hem vast alsof ik iemand een knuffel gaf. Ik staarde naar de muur en begon te fantaseren over alle mogelijkheden en wat er allemaal hierboven zou kunnen zijn. Van de gevaren wist ik, maar dat hield me niet weg van de gedachtes en dromen over wat ik allemaal zou willen doen zodra het veilig was. Ik dacht weer aan het gesprek dat Liv en ik hadden gehad eerder. Over wat we zouden doen als we naar boven zouden kunnen. gelukkig hadden we schiettraining gehad dus zodra we wisten waar we mee te maken hadden zouden we eigenlijk al helemaal voorbereid zijn. Kijken naar links zag ik op mijn nachtkastje mijn schetsschrift liggen. Ik pakte hem op en begon te tekenen. De tijd vloog voorbij tijdens dat ik aan het tekenen was met mijn gedachtes volledig in de wolken, totdat ik eruit schrok door een hard knal geluid. PAM PAM PAM!