(Longest Chapter that I've ever written so far. Haha)
44
----
"Bro, talaga bang papayag ka sa gusto ng mga magulang mo?" Jhanos asked me out of nowhere.
I sighed and stood up. I pick up my duffle bag and bottle of water before turning my back away from him.
"Bro! Aalis ka na agad?! Di ka man lang ba magpapahinga?" Dugtong pa niya.
"Hindi na."
Kakatapos lang din nang training namin sa basketball dito sa court ng skwelahan. Kanina pa nagsiuwian ang mga kasama namin at tanging kami lamang dalawa ang nagpaiwan para magpractice pa ng tudo.
I heard his footsteps coming my way.
"Bro... Hindi naman sa minamadali kita pero... alam mo naman kung ano ang ibig kong sabihin 'di ba?" Bakas sa boses niya ang pag-aalala.
"Papayag lang akong ma-engaged, hindi ang makasal." Ani ko, patuloy na naglalakad.
"K-kung papayag ka paniguradong maski ang pagpapakasal 'di mo na mapipigilan!"
Napahigpit ang hawak ko sa bitbit kong duffle bag bago madilim ang matang napabaling sa kaniya.
"Gagawa ako ng paraan, Jhanos. Hindi mangyayari 'yang naiisip mo."
He scoffed. "Siguraduhin mo lang."
I gritted my teeth and hurriedly went to the parking lot. Nagpaalam na ako kay Jhanos na mauuna na muna dahil may family dinner kami kasama ang mga Ignacio. Balita ko ay pag-uusapan ngayong gabi ang pagkakasundo ng pamilya sa pamamagitan ng pagpapakasal ko sa anak nilang babae.
Pagkauwi sa bahay ay agad akong inutusang magbihis ng isa sa secretary ni Dad. Handa na raw ang mga bisita at tanging ako na lang ang hinihintay.
Pero imbes na magmadali, mas ginamit ko ang oras ko sa pagligo. Why would I bother doing things fast? Wala rin namang kwenta ang pag-uusapan ngayon.
"Chris! Aren't you finish yet?" Said Mom behind the door.
"Not yet..." Kumuha ako ng tuwalya at ipinunas iyon sa aking ulo.
"Move faster, Chris! Naghihintay si Berry sa'yo sa baba!" She nagged.
I groaned and opened my closet. Kinuha ko iyong pambahay ko lang na damit at shorts. Pagkatapos no'n ay tsaka ko pa binuksan ang pintuan. There, I saw my Mom dressed so properly. I could clearly see through her eyes that she's annoyed of waiting.
"Mom, let's go." I said as I was fixing my wet messy hair.
Her eyes widened, her mouthed dropped open as she scanned me from head to toe.
"W-what are you wearing?!" She panicked.
I stared blankly at her. "T-shirt at pantalon—" she cut my words off.
"Wear something decent! How could you wear like that in a special occasion?! What are you thinking?!"
"Occasion?" I scoffed.
"Chrispher!" She warned. The look in her eyes are very ardent.
I looked up and irritatedly lick the insides of my cheeks. This is pretty annoying.
"Mom, I can wear whatever I want. They're in our house. And this is decent. I don't find any wrong wearing this—"
"Change into a decent one! Now!"
Wala na rin akong ibang nagawa pagkatapos no'n. Ayaw kong mas magalit siya sa akin dahil lang sa katigasan ng ulo ko. Naiinis lang talaga ako sa isiping ipagkakasundo nila ako sa babaeng ni katiting na apeksyon ay wala ako.
I choose a stripe polo and a slacks, partnered with black boots. I folded the sleeves up to my elbow and fixed my collar. When I felt that it's all enough to make my Mom cool, I then went out from my room.
She raised a brow before nodding in satisfaction. She looked upward to look at my face.
"Next thing you do is to smile." She commanded.
Marahas akong napabuga ng hangin. "I can do whatever I want now."
"You need to be polite in front of them, Chrispher! They were going to be our trusted allies in the future! This isn't just some kind of a joke!"
"Don't worry, Mom. I never think about this as a joke either. This isn't funny, really."
Tikom ang bibig siyang tumalikod sa akin. Ramdam ko ang galit sa bawat paghinga niya ng malalim. She started walking and I don't have any other choice kundi ang sundan siya pababa at papunta sa poolside kung saan naghihintay ang mga bisita nila.
I never gave a damn reaction when the visitor stood up to welcome my Mom and me. I saw how Berenice Ignacio smiled merrily towards me.
I was about to sit right next to Mom but she push me to sit beside Berenice. I gritted my teeth and sat next to her, I don't have any choice. I just want this to finish fast. This is making me sick.
"Oh my, bagay na bagay talaga kayo ng anak ko iha," Mom laughed cheerfully to fade the awkward atmosphere.
Berenice giggled in anticipation and suddenly cling onto my arms like a sticky lizard. I bit the insides of my cheeks to fight my irratation.
"Of course, Tita! Chrispher and I are both good looking!" She joked.
I glared at the fountain in front of us. When I accidentally met my Mom's gaze she glared at me too and pointed her lips as a way to say that I should smile.
I made an awkward smile in front of Berenice's Mom and Dad. This is just so fucking stupid.
"I think this isn't just some kind of a business deal between our family, I think our kids are also loving it!" Si Tita Loi na siya namang mapakla kong nginitian.
Love my ass.
"So, nandito na naman tayong lahat mas maganda siguro kong pag-uusapan na agad natin ang mangyayaring areglo sa bawat pamilya." Si Dad na katulad ko ay makulimlim ang ekspresyon. I don't know what's up to him but I don't care.
"Tama. The reason we're all here is not just because of our kids engagement but also to strengthen our bond and relationship as business partners." Sabi ni Tito Macias.
"As what we all plan, we're willing to invest and help as much as we can to build up more power in Magno's Security Agency. We've already contacted some related business partners overseas who's willing to coordinate. And don't worry about how will it goes, we're ready to take legal actions if ever there's something wrong might happen." Si Tita Loi.
Nangunot ang noo ko dahil sa mga sinabi niya. Pakiramdam ko ay masiyado ata silang pursigido at parang minamadali ang pakikipag-areglo. And her last sentence, sounds like there's another meaning to me.
"We're happy to know that everything is set and seems going too well. We just hope that this is legal and lawful for us to avoid inconvenience in the future. They're still people who's waiting for us to blow down incase something might happen. I don't want our family to end up a laughing stock in front of people. But as long as we both know that it will benefit both of us, I don't have anything to worry about." Si Dad.
"Oh Creyvin, there's no need to worry. We will do our best to not bring you down. You can count on us. Our both names are in risk after all. We can't manage to embarrassed ourselves in here. All we need to do is to work up together. We won't let you down, Creyvin." Si Tito Macias.
Napalunok ako ng makita ko sa mga ngiti ni papa ang pagdadalawang isip. Dahil doon ay hindi ko talaga lubos maisip kung bakit pumayag siya sa pagkakasundo kung makikitaan ko rin naman pala siya ng ganitong reaksyon.
"Macias! I thought you'll associate with Mr. Akito Dela Vega?! His guns are much more safer than Mr. Otsuna even if it will take a month before it's delivery! This is illegal, Macias!" Dad grumbled.
I stopped from walking in front of Dad's office as I accidentally heard him talking with someone over the phone. Medyo bukas ang pintuan kaya nakikita ko siyang pabalik-balik ang lakad sa loob ng kwarto. Nangunot ang noo ko at mas lalo pang nakinig.
"That's too dangerous! Akala ko ba ay nagkausap na tayo tungkol dito? Pangalan natin ang nakataya dito, Macias! Kung sakaling makatunog ang mga pulis dahil illegal iyan paniguradong pareho tayong malalagot!" He continued. I took a deep sighed and irritatedly rub both of my eyes using my left hand.
Even me, I'm so stressed out going home only seeing Dad yelling and so depressed. Minsan ay naaabutan ko pa silang nag-aaway ni Mama. Magmula nang mangyari ang areglo sa pagitan ng pamilya Ignacio, unti-unti ring nagiging malabo ang lahat.
Mom is always so busy with her own business. Iba ito kay Dad kaya medyo natutulungan din sa finances ang kompanya ni Dad kung sakaling nagkaka-aberya sila sa pagbili ng mga bagong baril sa labas ng bansa. And while my Mom and Dad is busy with work, palagi akong naiiwan magbantay sa bunso kong kapatid.
"Kuya! Do you think Sharky likes Dophy now?" Chacey then suddenly jump in front of me causing for my drawing materials to messed up. Nahulog ang mga iyon sa sahig.
I groaned and put back the materials back on my study table. I was making my project and I can't focused.
"Chace there's no way a shark will like a dolphin," I granted.
"B-but you said there's a possibility that Sharky will like Dophy sooner, right?" She pouted. The tears in her eyes are almost showing. She's hugging her shark and dolphin stuffed toy.
Nangunot ang noo ko at mahinang natawa. "When did I said that?"
"Yesterday! You were doing your homework when I asked you and you said yes!"
"Oh..." I licked the bottom of my lip and grimaced. I made a mistake with her again. She's too bright and always ask things that almost out of this world. I know it's normal for a young child her age that's why I'm doing my best as her older brother to understand.
"B-baby, I'm sorry. Y-yes, maybe they would. Sharky already likes Dophy so there's no need to ask about it again, hmm?"
Natahimik siya ng ilang segundo. Kalaunan ay nanginig ang labi.
"I'm... I'm so sorry..." Tears suddenly flowed under her eyes. "...I a-always asked you about things like this. I... I miss playing with brother already." She sobbed.
My heart throbbed at the sight of my little sister. I let out a small smile and messed her hair a little.
"Alright. I'll do my homework later. What do you want to play with me?" I smiled more wider. I wipe the small tears on her eyes before lifting her up on my arms.
"I just want to sleep already, Kuya. Just stay beside me until I sleep." She murmured.
"Sure. It's your bedtime already. You need to sleep now." I slowly laid her down on my bed. And covered her with a blanket. Tumabi ako sa kaniya at buong atensyon siyang tinitigan.
"I... I love you, kuya." She whispered, slowly closing her eyes. Napangiti ako at binigyan siya ng halik sa noo.
"I love you more." I caressed her hair and stay with her until she fall asleep.
"This is so fuck up! Natunton ng mga pulis kagabi ang ship na pinaglagyan mo nang mga baril Macias!" Si Dad na hinihilot ang sentido sa sobrang galit.
"Ano sa tingin mo ang mangyayari ngayon?! Nakapangalan sa kompanya ko ang mga baril na 'yon! Nag-iisip ka ba?!"
Pabagsak akong napasandal sa gilid ng pader katabi lamang ng opisina ni Dad. I comb my hair upward. Halos araw araw na lang siyang ganito, pero mas grabe ata itong nangyari ngayon.
Why agreed in the first place? Sana pinag-isipan muna nila ito bago sila nagpadalos-dalos. Una pa lang ay masama na ang timpla ko sa Macias Ignacio na 'yan. Masiyado silang nagmamadali at hindi pa nagsasabi kay Daddy ng mga gagawin nilang desisyon. They didn't think about the possibilities that might happen to our company. Kami ang mas maaargabyado dahil pangalan ng kompanya namin ang nakataya dito.
"Babe..." Naramdaman ko ang haplos ni Berenice sa balikat ko. Nandito kami ngayon sa poolside ng bahay. Hindi konalam kung bakit napunta pa siya dito. "...may problema ba?"
Agad na sumulpot sa utak ko ang mukha no'ng magandang pulis na nabangga ko no'ng isang araw. Mabilis kong tinanggal ang pagkakapulupot ng kamay niya sa braso ko bago tumayo.
"Babe—"
"Berenice..." Kuyom ang kamao akong napatitig sa kaniya. "I'm sorry... but there's no us. We're just fiancee at the eyes of our parents but not with me. I'm sorry..."
"C-Chris what are you talking about? We can still work this out—"
"May gusto akong iba..." Matiim ang mata ko siyang tinitigan bago ko siya tinalikuran. I heard her called my name again desperately pero hindi na ako tumingin pa pabalik.
"Bro, narinig ko ang nangyari. Balitang balita ngayon ang kompanya niyo." Si Corvette na may dala-dalang dyaryo papasok sa loob ng kwarto ko.
Pinakiusapan ko siyang samahan muna ako dito sa bahay at tulungan na ring bantayan si Chacey dahil sa marami na akong plates na hindi pa napapasa at parating na rin ang finals namin at ni isang review wala pa akong nagagawa.
Kunot-noo akong tumigil sa pagda-drawing at kinuha ang dyaryo sa kaniyang kamay. Namilog ang pareho kong mata nang mismong pangalan ng kompanya at pangalan ni Papa ang agad na bumungad sa akin. Hinanap ko ang apelyido ng mga Ignacio pero maski isang nabanggit ay wala doon.
"Shit." I cursed. Sabi ko na nga ba.
"Puntahan mo muna si Tito Creyvin at Tita Rose, tulungan mo muna sila," si Corvette na halata ang pag-aalala.
Pagod akong napatitig sa project kong hindi matapos-tapos bago napahinga ng malalim. Mabilis akong tumayo at pumunta sa opisina ni Dad. Pagkabukas ko ng opisina niya ay nagkalat na gamit at basag na mga furniture ang agad na bumungad sa akin.
Bumilis ang hininga ko nang makita ko si Dad na halos napapaligiran na nang iba't ibang klase ng alak. Inisang hakbang ko ang paglapit sa kaniya at inagaw ang beer na tutunggain na niya sana. Matalim ang titig siyang napabaling sa akin.
"Umalis ka na, Chrispher. Ako na ang bahala—"
"Asan na si Tito Macias?" Nagpipigil kong tanong.
He sighed and looked away. "Paniguradong nagtatago na ang gagong iyon ngayon."
"I want to help, Dad."
I saw him stilled for about a second.
"Ano naman ang maitutulong mo?"
I swallowed the bile on my throat. "Let me handle this matter. I want you to have a vacation with Mom. Hindi makakabuti sa kalusugan niyo itong problema ang palaging kinakaharap niyo araw-araw."
"It's impossible for you to handle this, Chris. Wala kang alam sa mga nangyayari—"
"Halos araw araw kitang naririnig na nakikipagtalo dahil lang sa problemang 'to, Dad. Alam ko kung ano ang nangyayari. Nadawit ang kompanya dahil sa pagpadalos-dalos ni Tito Macias at ang sinabi niyang tutulungan niya tayong linisin ang pangalan ng kompanya natin hindi niya natupad. I know everything, Dad. Nang magsimulang umingay ang problema, bigla na lang siyang nawala. Ayaw kong mas lalo tayong malubong kong pati kalusugan mo ay papabayaan mo na. I want to be a help too. I want to save our company. Nandiyan naman si Arnold na sekretarya mo, pwede akong magtanong sa kaniya kung may mga hindi ako masyadong maintindihan," I paused. "Dad, mas mabuti kong magbakasyon muna kayo ni Mom."
Problemado siyang napailing at naghihilot na naman ng sentido. "Son, nag-aaral ka pa. Alam kong may mga gagawin ka pang iba kaya ayaw kong pati ito ay problemahin mo."
"Alam ko, Dad. Pero ayaw kong may mangyaring masama sa'yo kung magpapatuloy ka dito. Take a vacation with Mom. Makakatulong din ang pagbabakasyon para naman mabawasan ang kontrubersiya sa pamilya natin. Ipamukha natin sa mga tao na wala lang 'to. I'll do my best to take care of this, Dad."
Mahinahon siyang nag-angat nang tingin sa akin. Nakitaan ko man ng kaonting pag-aalala ang mga mata niya mayroon naman akong tiwalang naramdaman mula doon.
He stood up and tapped my shoulders. A small smile creep up on his face.
"I'm so proud to have a son like you. I'm so sorry for this trouble, anak. Nang dahil sa akin nadadamay ko na kayo..."
"No, Dad we're family here. Ako rin naman ang susunod na mamamahala ng lahat kaya mula ngayon ay sasanayin ko na ang sarili ko. Sa ngayon, gusto kong makatulong sa inyo ni Mom."
He smiled without his teeth before nodding. "Then I will leave this all behind on you for a while. But please, call me when you're having trouble, okay? Isa ito sa pinakamahirap na nangyari sa kompanya natin so far. You should also take this as a lesson. Huwag kang masyadong magtiwala sa mga taong nasa paligid mo. Hindi mo alam kung ano ang takbo ng mga utak nila. May iba na masaya sa harap mo na magiging dahilan para maibigay mo ang lahat ng tiwala mo, pero titirahin ka kapag nakatalikod ka na. Mahirap iyon anak kaya dapat kang mag-ingat. Hindi lahat ng tao totoo sa'yo. Iyong iba ay naghihintay lang ng tamang panahon at tiyempo para ibaling sa'yo ang sisi na dapat ay sa kanila." He forewarned. I bit the insides of my cheeks begore nodding.
Since that day, itinuon ko na ang buong atensyon ko sa lahat ng trabaho ni Dad. Mom and him took a vacation sa villa namin sa Pangasinan. And it's almost a week too na nandoon sila. Naiwan ako kasama ang pasanin ni Dad sa kompanya at ang bunso kong kapatid. Mabuti na nga lang din ay mayroon akong mga kaibigan na handang tumulong sa akin kapag nahihirapan na ako sa ibang trabaho.
"Chris!" Halos mapatalon pa ako sa gulat ng biglaan na lamang pumasok si Jhanos sa kwarto ko. Gulat akong napatitig sa kaniya at nagtatakang sinundan siya ng titig papalapit sa akin. Humahangos pa siya at bakas ang takot sa itsura.
"We have to save Tita and Tito right now!"
My heart beated frantically at what he said. "W-what happened?"
"They're in danger! I heard the news. Berenice parents has been kidnap at sina Tito at Tita ang sinisisi ngayon! Hindi ko rin sila ma-contact! And I-I received a message... g-galing kay Tita." Aniya sabay angat sa kaniyang cellphone. Mabilis ko itong hinaklit galing sa kaniya at binasa ang mensahe.
Mom:
Umalis na kayo ngayon! Bring Chrispher and Chacey away from here. Lumuwas kayo ng bansa at huwag na kayong magpakita! Tell Chrispher to leave all behind and take her sister with him. Please Jhanos iligtas mo ang sarili mo at ang pamilya ko. Tell them that I love them so much please.
"What the fuck!" Dumagundong sa kaba ang puso ko. Halos hindi na rin ako makahinga sa kakaisip kung ano ang nangyayari sa kanila ngayon.
Tuliro akong napasuklay ng buhok. Bumibilis ang hininga ko at para akong nasasakal!
"Let's find them..." Jhanos suggested.
Para akong kidlat na napabaling kay Jhanos. Kitang-kita ko ang pursigido siya sa sinabi. Inisang hakbang ko ang closet ko sa kwarto at kinuha ang susi ng kotse sa basement. Sabay kaming lumabas ni Jhanos sa kwarto at sinalubong sina Corvette at Andrei sa sala kasama si Chacey.
"Kuya!" Chacey giggled. Agarang lumamyos ang pakiramdam ko pagkakita sa bunsong kapatid.
Sumasakit ang dibdib ko habang dahan-dahang niyayakap si Chacey. Unti-unti ring tumulo ang luha ko habang mahigpit siyang niyayakap.
"Kuya, what's wrong?" She asked innocently.
"Y-you stay with Kuya Corvette and Kuya Andrei. M-may pupuntahan lang si kuya." I caressed her fluffy cheeks.
"O-kay."
"I love you." I kissed her forehead before standing up.
"Bro... sasama ako," si Andrei. Mabilis akong umiling.
"Dito ka lang, pakibantayan niyo muna ang kapatid ko. I-ingatan niyo si Chacey, p-pakiusap. At kung sakaling may pumunta dito, kahit sino pa 'yan sabihin niyo na papunta kami ng Antipolo," I trembled. Ayaw kong may makaalam kung saan kami papunta ngayon.
Kagat labing napahinga ng malalim si Andrei at marahang napatango.
"Mag-iingat kayo," si Corvette. Tumango ako bago ulit tinitigan ang kapatid na ngayon ay hawak hawak na ni Corvette sa kamay.
"Go home quickly kuya, okay?" Si Chacey.
I let out a small smile for my sister. "Uuwi si Kuya."
"Tayo na, Bro." Si Jhanos. I nodded and turned my back. I run my way to the basement at kinuha ang kotse ko na Sedan. Pagkapasok ni Jhanos sa kotse ay agad ko na itong pinaharurot ng mabilis.
"Saan galing ang message?" Tanong ko kay Jhanos.
"Sa Mandaluyong."
Napamura ako sa isip. Ang layo no'n. Bakit sila nandoon? It's impossible for my parents to kidnap! Hindi nila magagawa 'yon! And it's obvious that Mom and dad is in trouble. Sobrang halata sa message ni Mama! Sila ang nakidnap! Hindi ang na-ngidnap!
Umabot ng ilang oras ang byahe namin hanggang sa itinigil kami ng address sa isang lumang building na sobrang layo sa siyudad. Dali-dali kaming bumaba ni Jhanos at hindi na nagdalawang isip na pumasok sa loob.
"Be careful, may mga gwardiya sa taas," si Jhanos na katulad ko ay kinakabahan at palinga-linga sa buong building.
Nang may marinig kaming yapak na papalapit ay agad kong hinila si Jhanos sa isang liblib na kwarto.
"Ano?! Bakit niyo pinatakas si Atty. Ramirez?! Hanapin niyo! Huwag niyo hahayaang makapagsalita 'yan!"
Namilog ang mga mata ko nang makilala ko kung sino 'yon. Si General Villegas! Minsan ko na rin siyang nakita sa isang party kasama sina Mom at Dad noon. He's one of Dad's business competitor. Balita ko ay may pinapatayo siya ngayong Security Agency. Anong ginagawa niya dito? At anong kinalaman ng Attorney namin dito?!
"Magpapadala ako ng mga tauhan diyan sa Antipolo! Dispatyahin niyo 'yan!" Galit niyang saad. Mahigpit kong naikuyom ang mga kamao dahil sa galit.
"We need to call a police—" hindi ako pinatapos ni Jhanos.
"Nababaliw ka na ba? Pulis din ang mga kalaban natin! Sa tingin mo sino pang mapagkakatiwalaan natin ngayon?!"
Pansamantala akong napatahimik at napaisip. Agad na pumasok sa isip ko si Miss Police at si Kerven.
"May number ka ni Attorney Ramirez 'di ba?" Tanong ko kay Jhanos. Tumango siya at nilabas ang kaniyang cellphone. Agad ko iyong kinuha. I forwarded a number to Attorney Ramirez at sinabing magbigay ng address sa number na 'to.
"What are you doing?" Si Jhanos na nagtataka na napatitig sa akin.
"Wait..."
Kailangan na mailigtas si Attorney Ramirez! Isa siya sa mga mahalagang tao na paniguradong alam ang mga nangyayari ngayon.
To Atty. Ramirez:
09********
Atty. Please itext o itawag mo sa number na binigay ko kung asan ka. Mapagkakatiwalaan ang may-ari niyan. Kailangan mong makaligtas.
"Fuck!" Napadaing si Jhanos ng may bigla na lang na tumama na bala sa kaniyang balikat. Nang akmang lalapitan ko na siya ay ang siya namang pagpasok ng mga armadong tao sa kinaroroonan namin.
Namilog ang mga mata ko nang makita kong handa na nila kaming paputukan ng bala.
"Jhanos yuko!" Malakas kong itinulak si Jhanos sa likod ng isang upuan habang ako ay nakatago nama sa likod ng isang kabinet nang magsimula na silang magpa-ulan ng bala sa amin. Mariin akong napapikit habang takip ang tenga na pinoprotektahan ang sarili.
Nang tumigil ang putukan ay ang siya namang pagsulpot ng isang armadong lalaki sa harap ko. Tinutukan niya ako ng baril dahilan para mapatigil ako sa paggalaw.
"Labas!" He shouted. I gritted my teeth and slowly moved my way out. Nang tuluyan na akong makalabas ay agad akong nakatanggap ng malakas na suntok dahilan nang pagkakahiga ko sa sahig. Sinundan pa iyon ng ilang ulit na sipa sa tiyan dahilan din para sumuka ako ng dugo at mamanhid ang buong katawan ko sa sobrang sakit.
"General, ito 'yong anak!"
"Dalhin niyo 'yan sa harap ng nanay at tatay niyan. Dalian niyo!" Sigurado akong si General 'yon.
Naramdaman ko na lang ang sarili kong binibitbit ng mga lalaking kanina lang ay pinagtutulungan akong bugbugin.
This is so fuck up! Nakakabwisit!
Dinala nila ako sa isang kwarto. Hindi ko masiyadong makita ang loob dahil sa namamaga ang mga mata ko at hindi ko masiyadong maibuka ng maayos. Pero mas lalo lamang grumabe ang kaba at pag-aalala ko nang marinig ko ang iyak ni Mommy.
"Anak! Chrispher!" She screamed. I did my very best to move and stare at her. Agarang nagngitngit sa galit ang mga mata ko nang makita ko siyang nakagapos sa isang poste katabi si Dad na parang walang malay.
"Mom— Argh!" Isang malakas na sipa ulit sa tyan ang natamo ko. Para akong sinasaksak sa sobrang sakit!
"Saan mo nalamang nandito kami, huh?!" Si General.
Sinipa pa niya ako ulit dahilan para mapatihaya ako at mas makita siya ng tuluyan. He stomped on my stomach that made me loss my breath.
"F-fuck... you— Argh!" He kicked me again. Puros dugo na lang ang lumalabas sa bibig ko.
"Ang tapang mo, ah?"
I wish I could spit on his face right in an instant.
"D-don't hurt my son! Please! Take everything just don't hurt him!" Si Mommy na humihikbi na sa kakaiyak.
"Naku Mrs. Magno. Hindi pwedeng mangyari 'yan. Dapat na turuan nang leksyon ang anak mong 'to." Sinipa niya ako ulit dahilan para mawalan ako ng malay.
I woke up in the same place again, but I can't move my body. Pakiramdam ko ay nagkagutay-gutay na ang katawan ko sa sobrang sakit. Hindi na ako makakilos!
I gasped when I heard a loud sound of a gun. Nang mas lalo kong naimulat ang mga mata ay ang siya namang pagbagsak ni Dad sa sahig... duguan ang ulo.
Namimilog ang mga mata ko sa gulat. Sinabayan pa iyon ng sigaw ni Mommy na halos lumunod sa buong kwarto. Nag-iinit ang mga mata ko habang nakatitig kay Daddy na... na wala nang malay.
"D-Dad..." I tried to moved my body. I used all my strength to crawl up to him. Nanunubig na rin ang mga mata ko habang nakatitig sa kaniyang mukha. His eyes are all open. The blood from his head run around the floor. Nagsimulang manginig ang katawan ko nang kahit anong tawag ko ay hindi na talaga siya gumagalaw.
A stabbing feeling made my heart ache so damn much!
"DAD!" I reach for his shirt and started sobbing. I tried to push him, I tried to wake him up but he just... he just couldn't!
Nagsimulang magngitngit ang paningin ko sa sobrang galit. Unti-unting nalalason ang isip ko sa iba't ibang bagay. Humihingal na rin ako dahil sa pag-iyak. Parang sinasaksak sa sakit ang puso ko habang nakatitig sa wala nang buhay na katawan ni Daddy. Mas lalo lang akong nanghihina. Mas lalo akong nawalan ng pag-asa.
Si Daddy... putangina!
Binigay ko ang buo kong lakas para lang makatayo. Napatitig ako sa nag-iisang tao na may hawak ng baril. Si Tito Macias. Bakas sa itsura niya ang gulat at takot nang nagsimula na akong humakbang papalapit sa kaniya.
"I-iho... H-hindi ko—"
"Hayop kayo! Mga putangina niyo!"
Walang pagdadalawang isip akong tumakbo papunta sa kaniya kahit na pasuray-suray. Agad kong hinablot ang baril sa kaniyang kamay.
"Chrispher!" Si Mommy na umiiyak sa 'di kalayuan.
"Papatayin kitang putangina ka!" Ipaghihiganti ko ang nangyari sa tatay ko!
Hindi ko pa man tuluyang nababawi ang baril mula sa kaniya ay isa na namang putok ng baril ang umalingawngaw sa buong paligid.
Namilog ang mga mata ko nang agad na tumumba si Tito Macias. Napatitig ako sa baril na hawak at napangiwi ng makitang hindi iyon galing sa baril na hawak ko ngayon.
Out of shocked I lifted my eyes upward only to see General Villegas holding a gun and smirking like a devil.
"Keep in mind that you're the one who shoot, Mr. Ignacio." He warned.
W-what?!
Hindi ko pa man tuluyang naproseso ang mga sinabi niya ay sabay sabay nang nagsisulputan ang mga pulis sa buong kwarto. Mas lalo lamang na namanhid ang katawan ko at para akong nabingi nang sinisigawan na ako ng mga awtoridad na ibaba ang hawak kong baril.
Nanatili ang titig ko kay General... hanggang sa sabay sabay na akong dinumog ng mga pulis ay nanatili akong nakatitig sa mukha niyang puno ng tagumpay.
Siya... Siya ang punot dulo ng lahat ng 'to!