33
----
"Damn babe, I really admire your body..." Ani ni Beansey habang subo-subo ang straw ng milktea na iniinom at matiim na nakatitig sa katawan kong pawisan na tanging jogging pants at sando lamang ang suot.
Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lamang sa pagsusuntok sa punching bag.
"You looked so sexy, feminine and... manly..." Napatigil siya at pansamantalang nag-isip, tila tinatantya kung tama ba ang kaniyang sinabi. "Yep! Manly, indeed!"
Niyakap ko ang punching bag upang patigilin ito. I took a deep breath and focused on making my last blow. I let my strength build on my right arm before releasing a heavy punch to it. The bag flew with the wind as I arched my hand in pain. Napadaing ako at agad na tinitigan ang medyo namumulang kamao. Napatili si Beansey at agad na tumakbo papunta sa aking direksyon.
"Be careful!" She held my hand and grimaced. "Are you mad?! Sinong nasa isip mo habang sinusuntok 'yan?! Si Chrispher?!"
Agad na tumalim ang tingin ko sa kaniya. She pursed her lips to stopped herself from smiling. "Joke!" She laughed.
Umikot ang mata ko sa ere at binawi ang kamay ko mula sa kaniya. I went on my duffel bag and took my bottled water and drink straight to it. Kumuha na rin ako ng tuwalya at sinabit sa aking balikat.
"Maybe, you're still into him? For..." She twisted her lips and look above, thinking deep. "...almost one an a half year?"
Napailing na lamang ako at sumandal sa railing ng resting area ng gym. Inaliw ko ang sarili sa panonood sa mga taong may kaniya-kaniyang mundo. "Ayaw kong dumepende sa mga tao at matagal ko nang nakalimutan ang taong tinutukoy mo."
She hummed and crossed her arms over her chest while giving me a teasing look. "What if... he came back? What if... he will pursue you again?"
Nangunot ang aking noo at nagtatakang napatitig sa kaniya. "Anong ibig mong sabihin sa 'what if?', ini-expect mo ba na hahabolin ko rin siya?"
"Yah! Girl ang advance mo!" Umasim ang kaniyang mukha pero kalaunan ay napalitan din ng mapanuksong tingin. Wala akong ibang nagawa kundi ang mag-iwas ng tingin sa kaniya. "...or maybe you would?"
"Dami mong alam," Tamad kong tinapon ang tuwalya sa kaniya dahilan ng mahina niyang protesta. Kinuha ko na rin ang aking duffel bag at isinukbit sa aking balikat.
"It is too obvious!" She laughed. "There's so many guys out there wanting for your attention pero ni isa wala kang pinatulan! Duh... we've been friends for almost a year too and I already know you too well," she said proudly.
Nagsimula na akong maglakad papunta sa locker room at agad din naman niya akong sinunod. Nang makarating ay kinuha ko ang mga damit kong pantrabaho at nagpasiyang maligo na muna.
"Maligo ka na at bilisan mo," ani ko sa kaniya bago pumasok sa shower room. She saluted cheerfully.
I open the shower and welcomed the cold water. Napatitig ako sa kaharap na salamin at tinitigan ang aking peklat sa braso. Matagal na panahon na ito at nandoon pa rin iyon.
Napahinga ako ng malalim ng mapagtantong isa't kalahating taon na rin pala ang lumipas matapos mangyari ang lahat ng 'yon. Katulad ng peklat na ito'y hindi ko pa rin makalimutan ang sakit ng alaala ko noon. It is still there, hidden deep inside me. Pero kahit na ganoon ang nararamdaman ko, pinili kong iparamdam sa lahat na limot ko na at wala na akong pakialam doon. I will never be back to the old me. I will maintain my limitations within myself. I will never cross the line again the way I did before. It's all in the past. And I already learned from it.
Matagal ko na ring pinasok sa isip at tinanggap na dumaan lang talaga siya sa akin, at hindi na siya kailanman babalik. He's part of my past now. He once broke me and I will never choose the same mistake again. Minsan ko na rin siyang naikulong sa puso ko pero ngayong nakawala na siya'y wala na akong intensyong hulihin at ikulong siya ulit.
Pagkatapos kong maligo ay inayos ko na ang sarili ko. I wore my white t-shirt and my slacks. I form my hair into a tight bun. No need for foundation or any make-up, my pure skin glow is enough. I went out feeling so fresh and ready. Nadatnan ko naman sa labas si Beansey na nakasuot na ngayon ng blue dress at sneakers at naglalagay ng make-up sa mukha. Nang makita ako'y napangiti siya at tumayo na.
"You're always so pristine!" She giggled. But when she noticed me staring flatly at her she pouted. "I guess once in a blue moon lang talaga kitang makikitang nakangiti."
"Tss. May gagawin pa ako sa office kaya tayo na," aya ko sa kaniya at nagsimula nang lumabas ng gym. Sabay kaming naglakad papalabas at walang minuto na wala siyang kinakamusta na kaibigan o kakilala sa bawat madadaanan.
Beansey is really something. I find her so charitable and thoughtful at the same time. That time when I lost myself after knowing Chrispher is getting married for real, she became my comfort. She gave me another home where I can tell all my sufferings in an open way, without any doubts within me. She's jolly, caring and very affectionate. I can easily tell her all my problems and she would listen to me like she's something that I can totally trust forever. Even though she's annoying sometimes, she stayed and became my comfort and my best friend until now.
Una ay naging mailap ako pero kalaunan nang palagi na kaming nagkikita at nagkakasama ay agad kong nahinuha na ibang iba siya at kaya niyang intindihin ang ugali kong hindi kaya ng iba.
Sumakay kami sa dala kong kotse. Kakarating niya lang dito sa Laguna kahapon para bisitahin ako at nagstay na rin sa aking condo kaya kami magkasabay ngayon. Ang dahilan kung bakit nandito ako sa Laguna ay dahil dito ako pinalipat nang bagong department. Hanggang ngayon ay nanlulumo pa rin ako kung bakit ako pinalipat dito.
"Kailan ba ang balik mo ng Manila? I'm sure miss na miss ka na ni Tita," puna niya habang pinagpapatuloy ang pagre-retouch sa kaniyang make-up.
"Kakabisita ko nga lang doon noong nakaraang linggo, 'tsaka buwan buwan naman talaga akong nagpupunta doon e kaya hindi na ako masyadong namomroblema."
"How about baby Presty? Palagi na lang siyang mailap sa akin," she pouted, looking so disappointed. "...do you think may crush sa akin ang kapatid mo kaya gano'n siya?"
Bahagya akong natawa dahil sa sinabi niya pero agad ko din namang pinigilan. Itinuon ko na lang ang pansin sa pagmamaneho habang unti-unti nang naaaliw sa mga pinagsasabi niya.
"If ever na meron nga I will feel so bad..." Umingos siya na tila lungkot na lungkot. "... I promised to myself kasi na as long as wala ka pang boyfriend I will be loyal to you. You know I'm a bi right? You're my type and I will wait for you."
Napapantastiko akong napailing dahil sa kaniyang sinabi. "Ewan ko sa'yo..."
"Pero totoo..." She faced me. "Baka talaga may crush siya sa'kin. Ask mo kaya? Tapos kapag nalaman nating totoo nga, I will date him." Ibinulong niya ang huling linya.
"Busy 'yon sa skwela kaya paniguradong walang oras 'yon sa ganiyan."
"Duhh, I said try 'di ba?" She crossed her arms and pouted again. "Hmp! Maybe you don't want me for your baby brother?" Aniya, nagtatampo.
Umangat ang gilid ng aking labi. "Eh, kung itulak kaya kita palabas ng kotse?"
She patted my right arn and laughed hysterically. "Joke! Haha. Hindi ka na mabiro! Well, gaya nga ng unang sinabi ko, ikaw lang..." She winked.
Napahinga na lamang ako ng malalim at pinabayaan siyang talak ng talak sa tabi ko. Mabuti na rin iyon para hindi ako antukin sa byahe. Hindi kasi ako nakatulog kagabi dahil sa pagtatrabaho. Maraming tambak na papeles sa lamesa ko na kailangang tapusin dahil nanganganak iyon araw-araw.
Ibinaba ko si Beansey sa isang sikat na bar dito sa Laguna. May kikitain daw siyang kakilala na tutulong sa kaniya sa ipapatayong Spa. She's planning on making her fifth Spa in Laguna para daw talaga may pagkaabalahan siya dito. She's more into business at malaking bagay din iyon sa akin dahil may natututunan ako sa mga pinaggagawa niya. Baka kasi dumating ang panahon na magpatayo ako ng negosyo at may maibubuga din talaga ako kahit kaunti. Para rin may maipagmalaki ako sa ama ko na sobrang busy sa trabaho ngayon. Madalas pa naman iyong nagpaparinig tungkol sa mana at maiiwang kompanya. Tss.
Dumiretso na ako agad sa headquarters at pumasok na sa aking opisina. Hinanay ko ang mga tambak na dokumento sa aking mesa bago iyon sinimulang trabahuin. Nilunod ko ang sarili sa pagpipirma at pag-aayos ng mga dokumento buong umaga. Hanggang sa magtanghali ay wala sana akong planong magbreak sa trabaho ngunit binisita naman ako ni Andrew na may dala-dalang mga pagkain.
"Alam mo ikaw napaghahalataan ka na masiyado," puna ko sa kaniya ng mapansin ko ang panay tingin niya sa kaniyang cellphone at pagngisi. Nag-angat siya ng tingin sa akin at tudo pigil sa pagngiti, pero palpak.
"What?" He muttered.
Umangat ang gilid ng labi ko habang sumusubo ng french fries. "Huwag ka nang ngumiti ng ganiyan kapag nasa harap ng pagkain, psh." I rolled my eyes annoyingly.
Tumawa siya. "Bakit nga?!"
"Naasiwa ako. 'Tsaka ba't ka nandito? Halata namang may importante kang gagawin."
"Ouch. You're so cold! Damn!" He massage his chest while acting so hurt. "I just visited to check on you. And don't be jealous, I am texting with my friends!"
Napangiwi ako. "Pinagsasabi mo?" Inisang tungga ko ang icetea habang nanatiling nakatitig sa kaniya.
"Nevermind. Eat up more, Phob." He chuckled and he get back from texting with his 'friends' again.
Sa taong nagdaan ay patuloy sa pag-asinso ang isang 'to pero nakakapagtakang wala pa akong nababalitang nakakasama niya. Iyong nililigawan o dini-date, wala. Katulad ni Beansey ay naging sandalan ko rin siya noon pero madalas wala siya dahil sa trabaho kaya kami lang talaga ni Beansey palagi. Well, when it comes to friends I have four. Beansey, Andrew, Lupin and Arwen. My best buds and team. Kahit na minsan ko na lang makita itong tatlo sina Andrew, Arwen at Lupin ay hindi pa rin naman nabubuwag ang mga koneksyon namin sa isa't isa.
"By the way..." Aniya at mas lalong naging aktibo ang ekspresyon. I hummed and keep on eating the fried chips. "My family was invited in a grand birthday party of a famous bachelor. I'm sure kasali pamilya mo doon. Any news?"
I twisted my lips and shooked my head. "Pero kung magkakaroon man, wala naman akong intensyong pumunta." Walang buhay na ani ko.
"What?! That's no way, Phob. Palagi ka na lang trabaho. You should try seeing something different. Iyong paniguradong babagay din sa'yo."
I shrugged and stared flatly at him. "Alam mo kung anong mas bagay sa akin?"
He pursed his lips and smiled. "Evening gown."
I grimaced. "Chapa at baril lang sapat na." Ani ko sabay subo sa isang pork cutlet.
He groaned and reacted disappointedly. Hindi makapaniwala siyang napatitig sa akin. Mahina akong napatawa dahil sa kaniyang reaksyon.
"I can't..." He said like he's giving up on me.
Hindi rin naman siya nagtagal sa opisina ko. Pagkatapos naming kumain ay umalis na rin naman siya agad. Aniya'y may meeting pa daw siya sa isang kliyente, pero bago umalis ay pinilit pa akong sumama sa gaganapin kunong birthday party. Sinabi ko na lang na pag-iisipan ko pa dahil kung aayaw ako'y hindi rin naman siya aalis. Pero pinal na ang desisyon ko, hindi. ako. pupunta.
Pagtungtong ng hapon ay pinuntahan na ako ni Beansey sa opisina.
"It's settled! I'll have my fifth spa! Mygosh! We should celebrate it right?!" Tili niya.
"Sa condo na lang tayo kung celebrate na ako lang ang kasama mo. Huwag na tayong lumabas." Ani ko habang tinatanggal ang aking uniporme at pinapalitan ng itim na leather jacket.
"Agree! Tayo-tayo lang 'no!"
We both went out to my department. Alas-sais na rin kasi at off duty ko na. Habang nasa daan at nagmamaneho ako ay pinapabayaan ko lang si Beansey na magdesisyon ng mga dapat na bilhin na inumin at pulutan. We stopped on a grocery store and bought her favorite alcoholic drinks, and then also stopped on a fast food to buy some snacks and food. Nang makarating sa condo ay agad siyang dumiretso sa harap ng TV ko at kinalikot ang DVD para sa videoke.
"Wala akong mic," ani ko sa kaniya.
"I'm a girlscout and that's not a problem," she giggled like a crazy kid while holding a box of branded wireless mic.
Napabuga ako ng hangin bago pumasok sa aking kwarto. Nagpalit ng damit at sinamahan siya agad sa sala. Naabutan ko na siyang kumakanta ng pop song habang nakabukas na ang isang bote ng wine.
"Bawat, bawat sulyap mo ay parang diyamante
Na parang, parang bituin na kumikinang palagi
'Yong tinig 'di padadaig
Miss U'ng pandaigdig
Dapat, dapat na malaman mo kasi~"
She keep on banging her head like a mad woman kahit na ang kanta ay hindi bagay sa ginagawa niya. Wala akong ibang nagawa kundi ang matawa dahil doon. Kumuha ako ng flavored beer sa mesa at binuksan iyon. I started drinking it while staring at her going crazy. Kapag napapaos siya ay bahagya ko siyang tinutukso at pinagtatawanan.
"Omygod!" She held her head after the three hours of celebrating her successful business proposal. Lasing na siya at sumusuray na pero nakakaya pa ring tumungga ng alak ng beer. Pinapabayaan ko na lang kasi halatang hindi ko naman 'yan napipigilan. "...you know... my biatch sister called me kanina~"
Nangunot ang noo ko at agad na natigilan. "Oh? Tapos?"
She laughed crazily. "Babalik na cha! Damn! I... I hate her face..."
At sa hindi ko na naman maintindihang dahilan ay nagsimula na namang tumibok ng mabilis ang puso ko. Agad kong naisip si Chrispher. Napalunok ako.
"K-kailan?"
"Don't know and I don't... care!" She waved her hand in the air.
Tikom ang bibig akong napahinga ng malalim habang tamad na nakatitig sa kaniya. Una pa lang ay halatang hindi siya masiyadong closed sa pamilya niya. Minsan ko na rin siyang tinanong about sa Daddy Macias niya kung may balita ba siya, ang sinasagot niya lang ay hindi pa rin daw nagigising, pero kapag ang Mommy at si Berenice na ang tinatanong ko, palagi siyang umiiwas at naiinis, kaya hindi na ako masiyadong nagtatanong sa kaniya kapag tungkol sa kanila. Tsaka ayaw ko rin na isipin niya na gumagawa ako ng paraan para malaman din ang sitwasyon ni Chrispher, na totohanan namang hindi ko gagawin. Wala na akong pakialam sa lalaking 'yon.
Tumayo ako at nagdesisyong ilipat na siya sa kwarto. Mabuti na lang at kaunti lang ang nainom ko kaya nakaya ko pa talaga siyang alalayan papasok. Nang tuluyan ko na siyang maihiga sa kama ay nagsimula na akong maglinis ng sala, pero para atang pinaglalaruan ako ng utak ko dahil kahit anong gawin ko'y hindi ko makalimutan ang sinabi ni Beansey.
Kung totoong babalik na si Berenice, paniguradong pati rin si Chrispher.
Pero bakit ba?! Eh ano naman 'di ba? Tss. Limot ko na 'yon at paniguradong side effects na lang itong nararamdaman ko ngayon. Bahala sila sa buhay nila. Nakaraan na lahat at ayaw ko nang magpakatanga. Kaimbyerna.
Pagkatapos kong maglinis ng sala ay pumasok na ako sa kwarto. Naabutan ko si Beansey na isang galaw na lang ay mahuhulog na sa kama. Inis ko siyang tinulak papunta sa malaking espasyo ng kama bago kinuha ang tumutunog kong cellphone sa side table. Uminit ang puso ko nang makita ko sa caller's ID ang number ni Mama.
"Ma, magandang gabi." Sagot ko.
"Thank God," she sighed heavily. "I thought you're at sleep now. Bukas na sana kita tatawagan pero baka mas magiging busy ka bukas kaya ngayon ko na sasabihin."
"Sige, Ma. Ano 'yon?" Napabaling ako kay Beansey na nagkakamot ng ulo at nagbago ng posisyon.
"We were invited to a grand birthday party ng isang kilalang bachelor. I was expecting you to come for it as our heir."
"Ma... si Preston na lang." I reacted.
"Kayong dalawa ang pupunta, Phob. He will be your escort. Kayo ang magmamana ng lahat ng ari-arian namin ng papa mo kaya dapat nandoon kayo."
"Birthday ba talaga 'yan Ma o business event?" I tsked.
"Both, Phoebe." She said with a tone of authority. Mukhang seryoso talaga siya, ah?
Napahinga ako ng malalim at napakamot na lang sa batok. "Kailan po ba 'yan?"
"Next week pa naman, iha. We can still hire a professional and famous make-up artist at gown designer para sa'yo. Don't worry, I'll do all the work for you, okay? Just please... I want you there, Phob."
I twisted my lips and scratch my temple, losing my hope on declining my mother. Minsan lang naman kasi siyang humingi ng pabor sa akin e.
"Okay, Ma."
"Then it's settled! File a one week leave muna, okay?"
"Opo, Ma."
"Let's talk tomorrow if you have time. I can really feel your tiredness, I'm sorry," she laughed a little. "Basta Phob, final na iyan."
"Opo, Ma. Goodnight. I love you. Stay safe with Dad and Preston."
"Yeah you too, anak. Stay safe. Goodnight and I love you."
Pagkatapos ng usapang iyon ay wala sa sarili akong pabagsak na humiga sa kama dahilan para tumama ang ulo ko sa tiyan ni Beansey. She groaned and moved. Ako naman ay napadaing dahil sa tumama ata ang ulo ko sa buto ng kaniyang hita. Inis akong umayos ng higa sa kama at napahinga na lamang ng malalim.
Mukhang mapapa-suot na ata talaga ako ng gown nito.