[Unicode]
" မရဘူး " ရှယောင်က ကျိုးတုဒီလိုမျိုး Miss sun ရဲ့တောင်းဆိုမှုကို သူတောင်ဘာမှမပြောရသေးခင် ခိုင်ခိုင်မာမာငြင်းဆိုလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားခဲ့မိပေ။
Miss sun ကရှယောင်ကိုသာကြည့်နေပြီး သူမ မျက်လုံးများက ရှယောင်အပေါ်တွင်သာကပ်တွယ်နေ၏။ သူမက စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် မေးလာသည်။ " ငါသူ့ကို ရက်နည်းနည်းလောက်ပဲခေါ်သွားချင်တာပါ။ ရှယောင် နင် အမေတစ်ယောက်ရဲ့ခံစားချက်ကို နားလည်သင့်ပါတယ်... "
ကျိုးတုက သူမစကားကိုဖြတ်ပြောလိုက်ချင်သော်လည်း ရှယောင်က ကျိုးတုရဲ့လက်လေးကိုကိုင်ပြီး တားလာခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူကဖြည်းဖြည်းချင်းပြောလိုက်၏။ " ငါ ယံယံရဲ့ရွေးချယ်မှုကို အလေးထားတယ် "
Miss sun ရဲ့မျက်လုံးတွေက ရှယောင်ပြောသည့်စကားလည်းကြားရော တောက်ပလာသည်။ သူမက ဘေးနားကယံယံကိုကြည့်လိုက်ပြီး သူမအပြုံးတွေက စတင်နူးညံ့လာသည်။
အိမ်ပြန်လမ်းတွင် ကျိုးတုကတိတ်ဆိတ်နေသည်။ ရှယောင်ကသူ့ဘေးမှာထိုင်နေခဲ့ပြီး ယံယံကတော့ အနောက်ကကလေးထိုင်ခုံတွင် ရှိမနေခဲ့ပေ။
ကျိုးတုက မရွှင်ပျစွာဖြင့်ပြောလာသည်။ " ယံယံရဲ့ကြီးပြင်းလာမှုတွေအားလုံးက မင်းကျေးဇူးတွေပဲလေ အဲ့တာတောင် သူကဘာလို့ လာပြီးယံယံကိုခေါ်သွားလို့ရတယ်လို့ ထင်နေရတာလဲ "
ရှယောင်ကသူ့ကိုပြန်မဖြေပေ။ ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ကိုသာ ဆက်ကြည့်နေ၏။ ကျိုးတု မျက်နှာက ပိုပိုပြီးမဲမှောင်လာရသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ရှယောင်ကသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းပြောလာသည်။ " ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူကယံယံရဲ့အမေအရင်းဖြစ်နေလို့လေ "
" ပြီးတော့ မင်းကလည်းသူ့အဖေပဲလေ။ မင်းက သူ့ကိုပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့သူ။ သူ့ကိုအဝေးခေါ်သွားနေတာမြင်တာတောင် မင်းကဝမ်းမနည်းပါဘူးလို့ ပြောပြီး ညာနေတာပဲ "
ရှယောင်က တစ်ချိန်ထဲသူ့ခေါင်းကိုလှည့်လို့ ကျိုးတုကိုကြည့်လိုက်သည်။ " ဒါပေမယ့် ယံယံကသူနဲ့အတူသွားဖို့ရွေးလိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ငါပြောချင်တာက ငါကအမြဲတမ်းသူ့ကို သူ့အမေကချစ်ကြောင်းနဲ့ အလုပ်မအားလို့သူ့ကိုလာမတွေ့နိုင်တဲ့အကြောင်း ပြောခဲ့တာ။ ယံယံက အရုပ်တွေကိုသဘောကျတယ် အဲ့တာကြောင့် တခါတလေ ငါ သူ့ကိုအရုပ်တွေပေးရင် သူ့အမေကသူ့အတွက်ဝယ်ပေးတာလို့ ပြောပြီးပေးခဲ့တာ "
ကျိုးတုက မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်သည်။
ရှယောင်က ညင်သာစွာဖြင့်ပြုံးလာ၏။ " အဆင်ပြေပါတယ်။ သူက ယံယံကိုရက်နည်းနည်းလောက်ပဲခေါ်သွားမယ်လို့ ပြောခဲ့တာပဲ။ ပြီးတော့ ယံယံကရော မငြင်းခဲ့လို့လား "
" ဒါပေမယ့် မင်းကသူ့ကို ယံယံနဲ့ညစာစားဖို့ခေါ်သွားခွင့်ပြုလိုက်တယ်လေ "
ရှယောင်ကဆက်ပြောသည်။ " အဲ့တာက ယံယံကိုယ်တိုင် သူ့အမေနဲ့ညစာစားဖို့တောင်းဆိုခဲ့တာလေ "
ကျိုးတုက ရှယောင်ဘက်ကိုလှည့်ပြီးကြည့်လိုက်၍ ဝမ်းနည်းစွာဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ " ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါသဘောမတူဘူး။ ယံယံကငါတို့ရဲ့သားပဲ "
ကျိုးတုက ယံယံအားဘယ်လောက်ထိတောင်ဂရုစိုက်သလဲ မြင်လိုက်ရတော့ ရှယောက်တစ်ယောက် ကျိုးတုအားအနမ်းတစ်ချက်ပေးလိုက်ချင်သည့်စိတ်ကိုထိန်းမရခဲ့ပေ။ သူကပြောလိုက်သည်။ " အိုခေ ယံယံက ဒီညအိမ်မှာမရှိမှတော့ ငါတို့တွေစားသောက်ပွဲကြီးဆင်နွှဲကြတာပေါ့ "
ကျိုးတုကရှယောင်ကိုကြည့်ရင်း သူ့အတွေးထဲ ညစ်ညမ်းသောအတွေးတစ်ချက်ဖြတ်ခနဲ ဝင်ရောက်လာသည်။ သူကတကယ်ကို မျှော်လင့်ချက်ကြီးပြည့်ဝနေသည့်အသံဖြင့် " စားသောက်ပွဲကြီးတဲ့လား "
...
ရှယောင်က ကျိုးတုရင်ခွင်ထဲမှထလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့နာကျင်နေသော ကျောနောက်လေးကိုနှိပ်နယ်နေသည်။ သူကအိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် မေးလာ၏။ " ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ။ ယံယံပြန်ရောက်မလာသေးဘူးလား "
ကျိုးတုက ရှယောင်ရဲ့နှဖူးလေးကိုအနမ်းတစ်ချက်ပေးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ " အဲ့မိန်းမက ယံယံကိုပြန်လာပို့သွားပြီ။ သူအိပ်ပျော်နေတာနဲ့ ငါလည်းမင်းကိုမနှိုးတော့ဘဲ သူ့အခန်းထဲသွားပို့ပြီးသိပ်ထားလိုက်တာ "
ထိုအကြောင်းအားကြားလိုက်ရတော့ ရှယောင်ကဘေးအခန်းကိုသွားပြီး ယံယံကိုသွားစစ်ကြည့်ချင်သည်။ သို့သော်လည်း ကျိုးတုကသူ့ကိုပြန်ဆွဲချပြီး ပြောလာသည်။ " မလှုပ်နဲ့ ငါသွားပြီး ကြည့်ပေးမယ် "
" သူ နို့ရောသောက်ပြီးရဲ့လား " ရှယောင်က မျက်မှောင်ကြုံ့၍မေးလာသည်။
" အဲ့အချိန်တုန်းကသူက အိပ်နေခဲ့တာလေ ပြီးတော့ ငါကလည်းသူ့ကိုမနှိုးနိုင်ဘူး။ သူနိုးလာတာနဲ့ ငါသူ့ကို နို့တိုက်လိုက်ပါ့မယ် " သူကရှယောင်ကို နမ်းလိုက်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ " မင်းလည်း အိပ်ရေးဝဝအိပ် လိမ္မာတယ် " ထို့နောက်သူက ဘေးအခန်းသို့ခြေဗလာဖြင့်ထွက်သွားခဲ့သည်။
ယံယံအတွက်တော့ရှည်ကြာသောနေ့တစ်နေ့ဖြစ်မည်ထင်သည် သူကမောပန်းစွာဖြင့် အိပ်မောကျနေခဲ့၏။ ယံယံက အချိန်အတော်ကြာနိုးမည့်ပုံမပေါ်တာကြောင့် ကျိုးတုက စားပွဲတင်မီးအိမ်လေးကိုနည်းနည်းလေးမှိန်လိုက်ပြီး တိတ်ဆိတ်စွာဖြင့်ထွက်သွားလိုက်တော့သည်။
သုံးရက်ဆက်တိုက် Miss sun ကမနက်စောစော ယံယံကိုလာခေါ်သွားပြီး ညဘက်တွင်ပြန်ပို့ပေးသည်။ ယံယံက သူ့အမေကိုလက်ခံဖို့ အချိန်အများကြီးမယူခဲ့ရပေ။ နောက်ဆုံးတော့ ရှယောင်က သူ့အမေဟာသူ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်းနှင့် အလုပ်များလို့သူ့ဘေးနားရှိမနေနိုင်တာဖြစ်ကြောင်း အမြဲတမ်း ပြောပေးခဲ့ခြင်းကြောင့်သာဖြစ်ပေသည်။
အခုတော့ သူ့အမေကပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီး အလုပ်အားတာကြောင့် သူ့ဘေးနားနေ့တိုင်းနေပေးလာခဲ့သည်။ ကလေးတွေကရိုးရှင်းလွန်းလှသည် သူတို့အပေါ်ကောင်းသည့်မည်သူ့ကိုမဆို သူတို့ကပ်နေလိမ့်မည်။
တစ်ပတ်ကြာပြီးနောက် miss sun ကအိမ်သို့ပြန်လာပို့ပေးသည်။ သူမ ယံယံကိုပြန်လိုက်ပို့သည့်နေ့မှာပဲ ယံယံကနိုးလာပြီး miss sun ရဲ့လည်ပင်းကိုဖက်ထားပြီး လုံးဝလွှတ်မပေးတော့ပေ။
ရှယောင်က သူ့ကိုခေါ်သော်လည်း ယံယံကတော့ သူ့အမေကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားဆဲပင်။ ကျိုးတုက ထိုအရာအားထပ်ပြီးမကြည့်ဝံ့တော့ပေ။ သူက ယံယံကိုအားဖြင်ပြန်ဆွဲခေါ်ချင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ယံယံကငိုယိုပြီး သူ့အမေကိုပြောလာ၏။ " မား မသွားပါနဲ့ "
ရှယောင်ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ miss sun ကယံယံကိုဆက်ဖက်ထားပြီး သူမမျက်လုံးများက နီရဲလာခဲ့၏။ ရှယောင်နဲ့ကျိုးတုနှစ်ယောက်လုံးက ထိုသားအမိကိုခွဲထုတ်သည့် မကောင်းတဲ့လူကြီးတွေလို ခံစားလာရလေသည်။
ယံယံကငိုနေရင်း miss sun ကိုလည်းဆက်ဖက်ထားရင်း ပြောလာသည်။ " ပါး မားနဲ့အတူလိုက်သွားကြမယ်လေ "
ရှယောင်က အကြပ်အတည်းကြုံနေခဲ့ပြီး ဘာပြန်ဖြေရမလဲတောင်မသိတော့ပေ။ ကျိုးတုက ယံယံကိုပြောလိုက်၏။ " တစ်ခုရွေး မင်းရဲ့အဖေနဲ့နေမလား ဒါမှမဟုတ် မင်းရဲ့အမေနဲ့အတူ တစ်ယောက်ထဲထွက်သွားမလား "
ကျိုးတုက ပြဿနာကိုဒီလိုတိုက်ရိုက်ယံယံဆီပစ်ပေးလိုက်မည်ဟု ရှယောင်ထင်မထားမိပေ။ သူက ခပ်မြန်မြန်ယံယံကိုပြောလိုက်ရသည်။ " ပါ့ပါးကအလုပ်များတယ် ပြီးတော့ ဖွားဖွားပြန်လာတာကိုလည်းစောင့်ပေးရအုံးမှာလေ။ ပါ့ပါးက သားနဲ့အတူ သားရဲ့မားမားဆီကိုလိုက်လို့မရဘူး။ ဒီလိုဆိုရင်ရော သား မားမားပြန်လာမယ့်အချိန်ကို ပါ့ပါးနဲ့အတူတူစောင့်ပြီး မားမားပြန်လာတော့မှ အတူတူလျှောက်သွားကြမယ်လေ "
ယံယံက ခေါင်းကိုတွင်တွင်ယမ်းရင်း ရှယောင်ကိုပြောသည်။ " မရဘူး မားမားနဲ့မခွဲချင်ဘူး "
ရှယောင်ကခဏလောက်တွေးလိုက်ပြီးနောက် ယံယံကိုပြောလိုက်သည်။ " သားက မားမားနဲ့လိုက်သွားချင်တာမလား။ အဲ့လိုဆိုရင် ပါ့ပါးကသားနဲ့လိုက်လို့မရဘူး ယံယံဘာသာတစ်ယောက်ထဲလိုက်သွားမှရမယ် "
ထိုအချိန်မှာပဲ Miss sun ကခပ်မြန်မြန်ပြောလာသည်။ " ယံယံ သား မားမားနဲ့အတူနေချင်လို့လား။ ပါ့ပါးလိုက်မလာလည်းကိစ္စမရှိပါဘူး။ ယံယံကပါ့ပါးကိုတွေ့ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ မားမားကယံယံကိုခေါ်ပြီး ပါ့ပါးဆီချက်ချင်းလာတွေ့ပေးမယ် ဒီရက်တွေတုန်းကလိုပဲလေနော် "
ယံယံကသူ့လက်လေးကိုကိုက်ပြီး ခဏလောက်စဥ်းစားနေသည်။ သူ့မျက်လုံးများက သူ့အမေနှင့်ရှယောင်ကြား ကူးချည်သန်းချည်ကြည့်နေ၏။ ထို့နောက် သူကရှယောင်ဆီကိုလက်ဆန့်တန်းပေးလိုက်သည်။
သူမ မျက်နှာပေါ်အရှက်တရားတို့ဖြတ်ပြေးသွားသော်လည်း သူမကလက်လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ယံယံကို ရှယောင်လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ ရှယောင်ကိုဖက်ထားရင်းနဲ့ပဲ ယံယံကသူ့အမေကိုကြည့်ရင်း ပြောလိုက်၏။ " မားမား မနက်ဖန်လည်း ယံယံနဲ့ဆော့ဖို့လာခဲ့နော် "
အနည်းငယ် ပျော်ရွှင်သွားသည့်အံ့သြမှုလေးက miss sun မျက်နှာထက်ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ သူမကချက်ချင်းခေါင်းညိတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ " ok ok ok မားမားက မနက်ဖန် သေချာပေါက် ယံယံကိုတွေ့ဖို့လာခဲ့မယ် "
Miss sun ထွက်သွားပြီးနောက် ယံယံကပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ရှယောင်ကိုပြောလာသည်။ " ပါး ပါးကိုလွမ်းတဲ့အခါ သားပြန်လာခဲ့မယ်နော် "
ရှယောင်က ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့်ခေါင်းကိုခါယမ်းလိုက်ပြီး ယံယံကိုသူ့ကိုယ်ပိုင်အခန်းလေးထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ အပြင်ဘက်တွင် စကားမပြောနိုင်သော ကျိုးတုသာကျန်နေခဲ့တော့၏။ ဧည့်ခန်းထဲမှာအချိန်အတော်ကြာရပ်နေခဲ့ပြီးနောက် သူကအော်ပြောလိုက်သည်။ " ငါသဘောမတူဘူးနော် "
ရှယောင်က ယံယံကြိုက်နှစ်သက်သည့်အရုပ်လေးများကို ခရီးဆောင်အိတ်ထဲထည့်သိမ်းလိုက်ပြီးနောက် သူက ကျိုးတုကိုဖြတ်လျှောက်သွားပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ " မင်းဆန္ဒပြတာက အသုံးမဝင်ဘူး "
...
နောက်ဆုံးမှာတော့ ယံယံကသူ့အမေနဲ့အတူနေခဲ့သည်။ ထို့နေ့တွင် သူကအရမ်းကိုစိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ပြီး ရှယောင်ကတော့ သူ့ရဲ့အဖိုးတန်သားလေးကို လေဆိပ်သို့အပြုံးလေးဖြင့်လိုက်ပို့နေပေမယ့်လည်း သူ့နှလုံးသားထဲကတော့ မျက်ရည်ဖြိုင်ဖြိုင်ကျနေရသည်။
ရိုးသားလှသည့်ယံယံလေးက သူ့အဖေကိုသူတွေ့ချင်လာတဲ့အခါ သူ့အမေကပြန်ပို့ပေးလိမ့်မည်ဟုထင်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း လေယာဥ်ပေါ်တက်ပြီး အခြားနိုင်ငံသို့သွားသည့်အချိန်မှပဲ သူကချက်ချင်းနောင်တရလာရသည်။
သူဘယ်လောက်ပဲငိုနေပါစေ သူ့အမေကတော့ သူမကတိပေးထားခဲ့သလိုမျိုး သူ့အဖေဆီသို့ပြန်ပို့ပေးချင်စိတ်မရှိခဲ့ပါချေ။
ထိုည၌ ရှယောင်နဲ့ကျိုးတုက အိပ်ရာပေါ်အတူလဲနေကြပြီး အိပ်လို့မရနိုင်ခဲ့ကြပေ။ သူတို့ကတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အချိန်အတော်ကြာ ကြည့်နေမိကြ၏။ ကျိုးတုက ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့်ပဲ မေးလိုက်သည်။ " မင်း သားလေးတစ်ယောက်လောက် လိုချင်လား "
ရှယောင်ကသူ့နှုတ်ခမ်းကိုသာကိုက်ထားပြီး ဘာမှမပြောခဲ့ပေ။
" ငါ့မှာ ယံယံရှပြီးသား မင်းကိုတောင်စပြီးမေ့လာနေပြီ " ကျိုးတုက ရှယောင်ကို အကြည့်နှင့်ပြာချလို့ရတယ်ဟူသောအကြည့်ကြီးဖြင့် ကြည့်နေသည်။ ရှယောင်ကတော့ ကျိုးတုကိုကျောပေးလိုက်ပြီး ဆက်လက်တိတ်ဆိတ်နေလိုက်သည်။
ကျိုးတုက အနောက်ကနေသူ့ကိုဖက်လိုက်၏။ ခဏကြာပြီးနောက် ရှယောင်ကဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဖြေပေးလာသည်။ " ငါအိပ်လို့မရဘူး အတွေးထဲမှာ ယံယံအကြောင်းတွေနဲ့ပဲပြည့်နေတယ် "
ကျိုးတုက ပြုံးလိုက်ပြီးရှယောင်ရဲ့ခါးလေးကိုဆွဲဖက်လိုက်၍ သူနဲ့နီးကပ်အောင်ဆွဲလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူကပြော၏။ " မနက်ဖန် သူ့ကိုသွားတွေ့ရအောင် "
ရှယောင်ကမေးလိုက်သည်။ " ဘာရယ် "
ကျိုးတုကသူ့ဖုန်းကိုလော့ဖြည်လိုက်ပြီး လက်မှတ်ဝယ်သည့် app လေးကိုထိုးပြလိုက်၍ " ငါတို့အတွက်လက်မှတ်မှာလိုက်မယ်။ သွားပြီး ယံယံကိုအိမ်ပြန်ခေါ်လာကြမယ် "
ရှယောင်မျက်လုံးထဲ မျက်ရည်တွေဖြင့်ပြည့်လာခဲ့ပြီး သူက ကျိုးတုကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်မိသည်။
နောက်တစ်နေ့မနက် သူတို့အိပ်ရာထပြီးမကြာခင်မှာပဲ ရှယောင်ကပစ္စည်းအနည်းငယ်မြန်မြန်ထုတ်ပိုးလိုက်ပြီး ဘယ်အချိန်မဆို ထွက်ခွာရန်စိတ်အားထက်သန်နေခဲ့သည်။ ကျိုးတုကသူ့ကို ပြော၏။ " မင်း အဝတ်အစားနည်းနည်း ထပ်ထည့်သင့်တယ်။ ငါတို့ပြန်မလာခင် ယံယံကိုခေါ်ပြီး ခရီးသွားကြမယ်။ ဒီနွေရာသီမှာ မင်းလည်း အတန်းတွေမှမရှိတာပဲ "
ထိုစကားအားကြားသည့်နှင့် ရှယောင်က သူ့ခရီးဆောင်အိတ်ထဲ အဝတ်အစားနည်းနည်းထပ်ထည့်လိုက်သည်။ သူကျိုးတုကိုတောင် နောက်ထပ် ထပ်မစောင့်နိုင်တော့သလို ခံစားနေရ၏။
ကျိုးတုက ရှယောင်ကိုအိမ်မှခေါ်ထုတ်မသွားခင် ရေ လျှပ်စစ်မီး အားလုံးအားပိတ်ထားခဲ့လိုက်သည်။
သူတို့အခြားနိုင်ငံသို့လေယာဥ်ဆိုက်ပြီးတာနှင့် ရှယောင်က ယံယံကိုတွေ့ဖို့မစောင့်နိုင်တော့ပေ။ သူတို့ Miss sun အိမ်ရောက်တော့ သူတို့ပထမဆုံးမြင်လိုက်ရသည်က ယံယံ၏မျက်ရည်အပြည့်နှင့်မျက်နှာလေးပင်ဖြစ်သည်။
သူက ရှယောင်လက်မောင်းထဲခုန်ဝင်ပြီး ငိုရှာသည်။ " ပါး မားမားကညာတယ် သူညာတယ် ယံယံက ပါ့ပါးကိုနောက်ထပ် ထပ်မတွေ့ရတော့ဘူးလို့ ထင်နေခဲ့တာ "
ရှယောင်က ယံယံကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားချိန် Miss sun ကဘေးမှာကို့ယို့ကားယားဖြင့်ရပ်နေခဲ့သည်။ အဖေရော သားရော စိတ်လျော့သွားသည့်အချိန် ကျိုးတုက Miss sun ကိုတစ်နေရာရာသို့သွားပြီး သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲစကားပြောရန် အချက်ပြလိုက်သည်။
ရှယောင်က သူတို့နှစ်ယောက်၏စကားဝိုင်းအသေးစိတ်ကိုမသိရှိခဲ့ပေ။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ Miss sun က နှစ်တိုင်း သူမနဲ့သူမသားကိုတွေ့ခွင့်ပေးဖို့ ရှယောင်အားတောင်းဆိုခဲ့ပြီး ယံယံကိုလည်း ရှယောင် ဘက်က ပျိုးထောင်ဖို့ သဘောတူခဲ့သည်။
သေချာပေါက် ရှယောင်ကသဘောတူခဲ့ပါ၏။
ကိစ္စများဖြေရှင်းပြီးနောက် ရှယောင်ကခံစားချက်တွေကောင်းနေခဲ့သည်။ ရှယောင်နှင့် နှစ်ရက်လောက် ခွဲနေရပြီးနောက် ရှယံယံက ပိုပိုပြီးကပ်တွယ်နေခဲ့သည်။
ကျိုးတုက သူပျော်နေလား ဝမ်းနည်းနေလားဆိုသည်တောင် မပြောတတ်တော့ပေ။ ဘာလို့ဆို သူနဲ့ရှယောင်နဲ့အတူရှိသည့်အချိန်က နည်း နည်းလာသောကြောင့်ပင်။ ကျိုးတုသာ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ဖြစ်နေအုံးမယ်ဆိုရင် ယံယံဖြစ်ဖြစ် သူ့သားပဲဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် ရှယောင်၏အချစ်က သူ့အတွက်သာဖြစ်ရမည်ဟူ၍ ပိုင်စိုးနေမိမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အခုကျိုးတုက အရွယ်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ တခါတလေ အချစ်ဆိုတာက အမြဲတမ်းပိုင်ဆိုင်ရမည့်အရာမဟုတ်မှန်း သူသိနေခဲ့လေပြီ။
ကျိုးတုအတွက်တော့ ရှယောင်ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုက သူ့ရဲ့အကြီးမားဆုံးပျော်ရွှင်မှုသာ ဖြစ်ပါတော့သည်။
______The End______
_________________________________________♥______________________________________
[Zawgyi]
" မရဘူး " ရွေယာင္က က်ိဳးတုဒီလိုမ်ိဳး Miss sun ရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈကို သူေတာင္ဘာမွမေျပာရေသးခင္ ခိုင္ခိုင္မာမာျငင္းဆိုလိမ့္မည္ဟု ထင္မထားခဲ့မိေပ။
Miss sun ကရွေယာင္ကိုသာၾကည့္ေနၿပီး သူမ မ်က္လုံးမ်ားက ရွေယာင္အေပၚတြင္သာကပ္တြယ္ေန၏။ သူမက စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ ေမးလာသည္။ " ငါသူ႕ကို ရက္နည္းနည္းေလာက္ပဲေခၚသြားခ်င္တာပါ။ ရွေယာင္ နင္ အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ခံစားခ်က္ကို နားလည္သင့္ပါတယ္... "
က်ိဳးတုက သူမစကားကိုျဖတ္ေျပာလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ရွေယာင္က က်ိဳးတုရဲ႕လက္ေလးကိုကိုင္ၿပီး တားလာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူကျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာလိုက္၏။ " ငါ ယံယံရဲ႕ေ႐ြးခ်ယ္မႈကို အေလးထားတယ္ "
Miss sun ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက ရွေယာင္ေျပာသည့္စကားလည္းၾကားေရာ ေတာက္ပလာသည္။ သူမက ေဘးနားကယံယံကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး သူမအၿပဳံးေတြက စတင္ႏူးညံ့လာသည္။
အိမ္ျပန္လမ္းတြင္ က်ိဳးတုကတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ရွေယာင္ကသူ႕ေဘးမွာထိုင္ေနခဲ့ၿပီး ယံယံကေတာ့ အေနာက္ကကေလးထိုင္ခုံတြင္ ရွိမေနခဲ့ေပ။
က်ိဳးတုက မ႐ႊင္ပ်စြာျဖင့္ေျပာလာသည္။ " ယံယံရဲ႕ႀကီးျပင္းလာမႈေတြအားလုံးက မင္းေက်းဇူးေတြပဲေလ အဲ့တာေတာင္ သူကဘာလို႔ လာၿပီးယံယံကိုေခၚသြားလို႔ရတယ္လို႔ ထင္ေနရတာလဲ "
ရွေယာင္ကသူ႕ကိုျပန္မေျဖေပ။ ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ကိုသာ ဆက္ၾကည့္ေန၏။ က်ိဳးတု မ်က္ႏွာက ပိုပိုၿပီးမဲေမွာင္လာရသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရွေယာင္ကသက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာလာသည္။ " ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူကယံယံရဲ႕အေမအရင္းျဖစ္ေနလို႔ေလ "
" ၿပီးေတာ့ မင္းကလည္းသူ႕အေဖပဲေလ။ မင္းက သူ႕ကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့သူ။ သူ႕ကိုအေဝးေခၚသြားေနတာျမင္တာေတာင္ မင္းကဝမ္းမနည္းပါဘူးလို႔ ေျပာၿပီး ညာေနတာပဲ "
ရွေယာင္က တစ္ခ်ိန္ထဲသူ႕ေခါင္းကိုလွည့္လို႔ က်ိဳးတုကိုၾကည့္လိုက္သည္။ " ဒါေပမယ့္ ယံယံကသူနဲ႕အတူသြားဖို႔ေ႐ြးလိုက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ငါေျပာခ်င္တာက ငါကအၿမဲတမ္းသူ႕ကို သူ႕အေမကခ်စ္ေၾကာင္းနဲ႕ အလုပ္မအားလို႔သူ႕ကိုလာမေတြ႕နိုင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့တာ။ ယံယံက အ႐ုပ္ေတြကိုသေဘာက်တယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ တခါတေလ ငါ သူ႕ကိုအ႐ုပ္ေတြေပးရင္ သူ႕အေမကသူ႕အတြက္ဝယ္ေပးတာလို႔ ေျပာၿပီးေပးခဲ့တာ "
က်ိဳးတုက မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕လိုက္သည္။
ရွေယာင္က ညင္သာစြာျဖင့္ၿပဳံးလာ၏။ " အဆင္ေျပပါတယ္။ သူက ယံယံကိုရက္နည္းနည္းေလာက္ပဲေခၚသြားမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ယံယံကေရာ မျငင္းခဲ့လို႔လား "
" ဒါေပမယ့္ မင္းကသူ႕ကို ယံယံနဲ႕ညစာစားဖို႔ေခၚသြားခြင့္ျပဳလိုက္တယ္ေလ "
ရွေယာင္ကဆက္ေျပာသည္။ " အဲ့တာက ယံယံကိုယ္တိုင္ သူ႕အေမနဲ႕ညစာစားဖို႔ေတာင္းဆိုခဲ့တာေလ "
က်ိဳးတုက ရွေယာင္ဘက္ကိုလွည့္ၿပီးၾကည့္လိုက္၍ ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။ " ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါသေဘာမတူဘူး။ ယံယံကငါတို႔ရဲ႕သားပဲ "
က်ိဳးတုက ယံယံအားဘယ္ေလာက္ထိေတာင္ဂ႐ုစိုက္သလဲ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ရွေယာက္တစ္ေယာက္ က်ိဳးတုအားအနမ္းတစ္ခ်က္ေပးလိုက္ခ်င္သည့္စိတ္ကိုထိန္းမရခဲ့ေပ။ သူကေျပာလိုက္သည္။ " အိုေခ ယံယံက ဒီညအိမ္မွာမရွိမွေတာ့ ငါတို႔ေတြစားေသာက္ပြဲႀကီးဆင္ႏႊဲၾကတာေပါ့ "
က်ိဳးတုကရွေယာင္ကိုၾကည့္ရင္း သူ႕အေတြးထဲ ညစ္ညမ္းေသာအေတြးတစ္ခ်က္ျဖတ္ခနဲ ဝင္ေရာက္လာသည္။ သူကတကယ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးျပည့္ဝေနသည့္အသံျဖင့္ " စားေသာက္ပြဲႀကီးတဲ့လား "
...
ရွေယာင္က က်ိဳးတုရင္ခြင္ထဲမွထလိုက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕နာက်င္ေနေသာ ေက်ာေနာက္ေလးကိုႏွိပ္နယ္ေနသည္။ သူကအိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ ေမးလာ၏။ " ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ။ ယံယံျပန္ေရာက္မလာေသးဘူးလား "
က်ိဳးတုက ရွေယာင္ရဲ႕ႏွဖူးေလးကိုအနမ္းတစ္ခ်က္ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ " အဲ့မိန္းမက ယံယံကိုျပန္လာပို႔သြားၿပီ။ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတာနဲ႕ ငါလည္းမင္းကိုမႏွိုးေတာ့ဘဲ သူ႕အခန္းထဲသြားပို႔ၿပီးသိပ္ထားလိုက္တာ "
ထိုအေၾကာင္းအားၾကားလိုက္ရေတာ့ ရွေယာင္ကေဘးအခန္းကိုသြားၿပီး ယံယံကိုသြားစစ္ၾကည့္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း က်ိဳးတုကသူ႕ကိုျပန္ဆြဲခ်ၿပီး ေျပာလာသည္။ " မလႈပ္နဲ႕ ငါသြားၿပီး ၾကည့္ေပးမယ္ "
" သူ နို႔ေရာေသာက္ၿပီးရဲ႕လား " ရွေယာင္က မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕၍ေမးလာသည္။
" အဲ့အခ်ိန္တုန္းကသူက အိပ္ေနခဲ့တာေလ ၿပီးေတာ့ ငါကလည္းသူ႕ကိုမႏွိုးနိုင္ဘူး။ သူနိုးလာတာနဲ႕ ငါသူ႕ကို နို႔တိုက္လိုက္ပါ့မယ္ " သူကရွေယာင္ကို နမ္းလိုက္ၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။ " မင္းလည္း အိပ္ေရးဝဝအိပ္ လိမၼာတယ္ " ထို႔ေနာက္သူက ေဘးအခန္းသို႔ေျခဗလာျဖင့္ထြက္သြားခဲ့သည္။
ယံယံအတြက္ေတာ့ရွည္ၾကာေသာေန႕တစ္ေန႕ျဖစ္မည္ထင္သည္ သူကေမာပန္းစြာျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနခဲ့၏။ ယံယံက အခ်ိန္အေတာ္ၾကာနိုးမည့္ပုံမေပၚတာေၾကာင့္ က်ိဳးတုက စားပြဲတင္မီးအိမ္ေလးကိုနည္းနည္းေလးမွိန္လိုက္ၿပီး တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ထြက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
သုံးရက္ဆက္တိုက္ Miss sun ကမနက္ေစာေစာ ယံယံကိုလာေခၚသြားၿပီး ညဘက္တြင္ျပန္ပို႔ေပးသည္။ ယံယံက သူ႕အေမကိုလက္ခံဖို႔ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးမယူခဲ့ရေပ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရွေယာင္က သူ႕အေမဟာသူ႕ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းႏွင့္ အလုပ္မ်ားလို႔သူ႕ေဘးနားရွိမေနနိုင္တာျဖစ္ေၾကာင္း အၿမဲတမ္း ေျပာေပးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္သာျဖစ္ေပသည္။
အခုေတာ့ သူ႕အေမကျပန္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး အလုပ္အားတာေၾကာင့္ သူ႕ေဘးနားေန႕တိုင္းေနေပးလာခဲ့သည္။ ကေလးေတြကရိုးရွင္းလြန္းလွသည္ သူတို႔အေပၚေကာင္းသည့္မည္သူ႕ကိုမဆို သူတို႔ကပ္ေနလိမ့္မည္။
တစ္ပတ္ၾကာၿပီးေနာက္ miss sun ကအိမ္သို႔ျပန္လာပို႔ေပးသည္။ သူမ ယံယံကိုျပန္လိုက္ပို႔သည့္ေန႕မွာပဲ ယံယံကနိုးလာၿပီး miss sun ရဲ႕လည္ပင္းကိုဖက္ထားၿပီး လုံးဝလႊတ္မေပးေတာ့ေပ။
ရွေယာင္က သူ႕ကိုေခၚေသာ္လည္း ယံယံကေတာ့ သူ႕အေမကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားဆဲပင္။ က်ိဳးတုက ထိုအရာအားထပ္ၿပီးမၾကည့္ဝံ့ေတာ့ေပ။ သူက ယံယံကိုအားျဖင္ျပန္ဆြဲေခၚခ်င္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ယံယံကငိုယိုၿပီး သူ႕အေမကိုေျပာလာ၏။ " မား မသြားပါနဲ႕ "
ရွေယာင္ထိတ္လန့္သြားခဲ့သည္။ miss sun ကယံယံကိုဆက္ဖက္ထားၿပီး သူမမ်က္လုံးမ်ားက နီရဲလာခဲ့၏။ ရွေယာင္နဲ႕က်ိဳးတုႏွစ္ေယာက္လုံးက ထိုသားအမိကိုခြဲထုတ္သည့္ မေကာင္းတဲ့လူႀကီးေတြလို ခံစားလာရေလသည္။
ယံယံကငိုေနရင္း miss sun ကိုလည္းဆက္ဖက္ထားရင္း ေျပာလာသည္။ " ပါး မားနဲ႕အတူလိုက္သြားၾကမယ္ေလ "
ရွေယာင္က အၾကပ္အတည္းႀကဳံေနခဲ့ၿပီး ဘာျပန္ေျဖရမလဲေတာင္မသိေတာ့ေပ။ က်ိဳးတုက ယံယံကိုေျပာလိုက္၏။ " တစ္ခုေ႐ြး မင္းရဲ႕အေဖနဲ႕ေနမလား ဒါမွမဟုတ္ မင္းရဲ႕အေမနဲ႕အတူ တစ္ေယာက္ထဲထြက္သြားမလား "
က်ိဳးတုက ျပႆနာကိုဒီလိုတိုက္ရိုက္ယံယံဆီပစ္ေပးလိုက္မည္ဟု ရွေယာင္ထင္မထားမိေပ။ သူက ခပ္ျမန္ျမန္ယံယံကိုေျပာလိုက္ရသည္။ " ပါ့ပါးကအလုပ္မ်ားတယ္ ၿပီးေတာ့ ဖြားဖြားျပန္လာတာကိုလည္းေစာင့္ေပးရအုံးမွာေလ။ ပါ့ပါးက သားနဲ႕အတူ သားရဲ႕မားမားဆီကိုလိုက္လို႔မရဘူး။ ဒီလိုဆိုရင္ေရာ သား မားမားျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကို ပါ့ပါးနဲ႕အတူတူေစာင့္ၿပီး မားမားျပန္လာေတာ့မွ အတူတူေလွ်ာက္သြားၾကမယ္ေလ "
ယံယံက ေခါင္းကိုတြင္တြင္ယမ္းရင္း ရွေယာင္ကိုေျပာသည္။ " မရဘူး မားမားနဲ႕မခြဲခ်င္ဘူး "
ရွေယာင္ကခဏေလာက္ေတြးလိုက္ၿပီးေနာက္ ယံယံကိုေျပာလိုက္သည္။ " သားက မားမားနဲ႕လိုက္သြားခ်င္တာမလား။ အဲ့လိုဆိုရင္ ပါ့ပါးကသားနဲ႕လိုက္လို႔မရဘူး ယံယံဘာသာတစ္ေယာက္ထဲလိုက္သြားမွရမယ္ "
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ Miss sun ကခပ္ျမန္ျမန္ေျပာလာသည္။ " ယံယံ သား မားမားနဲ႕အတူေနခ်င္လို႔လား။ ပါ့ပါးလိုက္မလာလည္းကိစၥမရွိပါဘူး။ ယံယံကပါ့ပါးကိုေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႕ မားမားကယံယံကိုေခၚၿပီး ပါ့ပါးဆီခ်က္ခ်င္းလာေတြ႕ေပးမယ္ ဒီရက္ေတြတုန္းကလိုပဲေလေနာ္ "
ယံယံကသူ႕လက္ေလးကိုကိုက္ၿပီး ခဏေလာက္စဥ္းစားေနသည္။ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားက သူ႕အေမႏွင့္ရွေယာင္ၾကား ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ၾကည့္ေန၏။ ထို႔ေနာက္ သူကရွေယာင္ဆီကိုလက္ဆန့္တန္းေပးလိုက္သည္။
သူမ မ်က္ႏွာေပၚအရွက္တရားတို႔ျဖတ္ေျပးသြားေသာ္လည္း သူမကလက္လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ယံယံကို ရွေယာင္လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္။ ရွေယာင္ကိုဖက္ထားရင္းနဲ႕ပဲ ယံယံကသူ႕အေမကိုၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္၏။ " မားမား မနက္ဖန္လည္း ယံယံနဲ႕ေဆာ့ဖို႔လာခဲ့ေနာ္ "
အနည္းငယ္ ေပ်ာ္႐ႊင္သြားသည့္အံ့ၾသမႈေလးက miss sun မ်က္ႏွာထက္ျဖတ္ေျပးသြားသည္။ သူမကခ်က္ခ်င္းေခါင္းညိတ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ " ok ok ok မားမားက မနက္ဖန္ ေသခ်ာေပါက္ ယံယံကိုေတြ႕ဖို႔လာခဲ့မယ္ "
Miss sun ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ယံယံကေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ ရွေယာင္ကိုေျပာလာသည္။ " ပါး ပါးကိုလြမ္းတဲ့အခါ သားျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္ "
ရွေယာင္က ကူကယ္ရာမဲ့စြာျဖင့္ေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္ၿပီး ယံယံကိုသူ႕ကိုယ္ပိုင္အခန္းေလးထဲေခၚသြားလိုက္သည္။ အျပင္ဘက္တြင္ စကားမေျပာနိုင္ေသာ က်ိဳးတုသာက်န္ေနခဲ့ေတာ့၏။ ဧည့္ခန္းထဲမွာအခ်ိန္အေတာ္ၾကာရပ္ေနခဲ့ၿပီးေနာက္ သူကေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ " ငါသေဘာမတူဘူးေနာ္ "
ရွေယာင္က ယံယံႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္အ႐ုပ္ေလးမ်ားကို ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲထည့္သိမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ သူက က်ိဳးတုကိုျဖတ္ေလွ်ာက္သြားၿပီး သက္ျပင္းခ်လိဳက္သည္။ " မင္းဆႏၵျပတာက အသုံးမဝင္ဘူး "
...
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ယံယံကသူ႕အေမနဲ႕အတူေနခဲ့သည္။ ထို႔ေန႕တြင္ သူကအရမ္းကိုစိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့ၿပီး ရွေယာင္ကေတာ့ သူ႕ရဲ႕အဖိုးတန္သားေလးကို ေလဆိပ္သို႔အၿပဳံးေလးျဖင့္လိုက္ပို႔ေနေပမယ့္လည္း သူ႕ႏွလုံးသားထဲကေတာ့ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနရသည္။
ရိုးသားလွသည့္ယံယံေလးက သူ႕အေဖကိုသူေတြ႕ခ်င္လာတဲ့အခါ သူ႕အေမကျပန္ပို႔ေပးလိမ့္မည္ဟုထင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေလယာဥ္ေပၚတက္ၿပီး အျခားနိုင္ငံသို႔သြားသည့္အခ်ိန္မွပဲ သူကခ်က္ခ်င္းေနာင္တရလာရသည္။
သူဘယ္ေလာက္ပဲငိုေနပါေစ သူ႕အေမကေတာ့ သူမကတိေပးထားခဲ့သလိုမ်ိဳး သူ႕အေဖဆီသို႔ျပန္ပို႔ေပးခ်င္စိတ္မရွိခဲ့ပါေခ်။
ထိုည၌ ရွေယာင္နဲ႕က်ိဳးတုက အိပ္ရာေပၚအတူလဲေနၾကၿပီး အိပ္လို႔မရနိုင္ခဲ့ၾကေပ။ သူတို႔ကတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ၾကည့္ေနမိၾက၏။ က်ိဳးတုက ကူကယ္ရာမဲ့စြာျဖင့္ပဲ ေမးလိုက္သည္။ " မင္း သားေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ လိုခ်င္လား "
ရွေယာင္ကသူ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုသာကိုက္ထားၿပီး ဘာမွမေျပာခဲ့ေပ။
" ငါ့မွာ ယံယံရွၿပီးသား မင္းကိုေတာင္စၿပီးေမ့လာေနၿပီ " က်ိဳးတုက ရွေယာင္ကို အၾကည့္ႏွင့္ျပာခ်လိဳ႕ရတယ္ဟူေသာအၾကည့္ႀကီးျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။ ရွေယာင္ကေတာ့ က်ိဳးတုကိုေက်ာေပးလိုက္ၿပီး ဆက္လက္တိတ္ဆိတ္ေနလိုက္သည္။
က်ိဳးတုက အေနာက္ကေနသူ႕ကိုဖက္လိုက္၏။ ခဏၾကာၿပီးေနာက္ ရွေယာင္ကျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ေျဖေပးလာသည္။ " ငါအိပ္လို႔မရဘူး အေတြးထဲမွာ ယံယံအေၾကာင္းေတြနဲ႕ပဲျပည့္ေနတယ္ "
က်ိဳးတုက ၿပဳံးလိုက္ၿပီးရွေယာင္ရဲ႕ခါးေလးကိုဆြဲဖက္လိုက္၍ သူနဲ႕နီးကပ္ေအာင္ဆြဲလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူကေျပာ၏။ " မနက္ဖန္ သူ႕ကိုသြားေတြ႕ရေအာင္ "
ရွေယာင္ကေမးလိုက္သည္။ " ဘာရယ္ "
က်ိဳးတုကသူ႕ဖုန္းကိုေလာ့ျဖည္လိုက္ၿပီး လက္မွတ္ဝယ္သည့္ app ေလးကိုထိုးျပလိုက္၍ " ငါတို႔အတြက္လက္မွတ္မွာလိုက္မယ္။ သြားၿပီး ယံယံကိုအိမ္ျပန္ေခၚလာၾကမယ္ "
ရွေယာင္မ်က္လုံးထဲ မ်က္ရည္ေတြျဖင့္ျပည့္လာခဲ့ၿပီး သူက က်ိဳးတုကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္မိသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ သူတို႔အိပ္ရာထၿပီးမၾကာခင္မွာပဲ ရွေယာင္ကပစၥည္းအနည္းငယ္ျမန္ျမန္ထုတ္ပိုးလိုက္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္မဆို ထြက္ခြာရန္စိတ္အားထက္သန္ေနခဲ့သည္။ က်ိဳးတုကသူ႕ကို ေျပာ၏။ " မင္း အဝတ္အစားနည္းနည္း ထပ္ထည့္သင့္တယ္။ ငါတို႔ျပန္မလာခင္ ယံယံကိုေခၚၿပီး ခရီးသြားၾကမယ္။ ဒီႏြေရာသီမွာ မင္းလည္း အတန္းေတြမွမရွိတာပဲ "
ထိုစကားအားၾကားသည့္ႏွင့္ ရွေယာင္က သူ႕ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲ အဝတ္အစားနည္းနည္းထပ္ထည့္လိုက္သည္။ သူက်ိဳးတုကိုေတာင္ ေနာက္ထပ္ ထပ္မေစာင့္နိုင္ေတာ့သလို ခံစားေနရ၏။
က်ိဳးတုက ရွေယာင္ကိုအိမ္မွေခၚထုတ္မသြားခင္ ေရ လွ်ပ္စစ္မီး အားလုံးအားပိတ္ထားခဲ့လိုက္သည္။
သူတို႔အျခားနိုင္ငံသို႔ေလယာဥ္ဆိုက္ၿပီးတာႏွင့္ ရွေယာင္က ယံယံကိုေတြ႕ဖို႔မေစာင့္နိုင္ေတာ့ေပ။ သူတို႔ Miss sun အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔ပထမဆုံးျမင္လိုက္ရသည္က ယံယံ၏မ်က္ရည္အျပည့္ႏွင့္မ်က္ႏွာေလးပင္ျဖစ္သည္။
သူက ရွေယာင္လက္ေမာင္းထဲခုန္ဝင္ၿပီး ငိုရွာသည္။ " ပါး မားမားကညာတယ္ သူညာတယ္ ယံယံက ပါ့ပါးကိုေနာက္ထပ္ ထပ္မေတြ႕ရေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ေနခဲ့တာ "
ရွေယာင္က ယံယံကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားခ်ိန္ Miss sun ကေဘးမွာကို႔ယို႔ကားယားျဖင့္ရပ္ေနခဲ့သည္။ အေဖေရာ သားေရာ စိတ္ေလ်ာ့သြားသည့္အခ်ိန္ က်ိဳးတုက Miss sun ကိုတစ္ေနရာရာသို႔သြားၿပီး သူနဲ႕ႏွစ္ေယာက္ထဲစကားေျပာရန္ အခ်က္ျပလိုက္သည္။
ရွေယာင္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏စကားဝိုင္းအေသးစိတ္ကိုမသိရွိခဲ့ေပ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ Miss sun က ႏွစ္တိုင္း သူမနဲ႕သူမသားကိုေတြ႕ခြင့္ေပးဖို႔ ရွေယာင္အားေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီး ယံယံကိုလည္း ရွေယာင္ ဘက္က ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ သေဘာတူခဲ့သည္။
ေသခ်ာေပါက္ ရွေယာင္ကသေဘာတူခဲ့ပါ၏။
ကိစၥမ်ားေျဖရွင္းၿပီးေနာက္ ရွေယာင္ကခံစားခ်က္ေတြေကာင္းေနခဲ့သည္။ ရွေယာင္ႏွင့္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ခြဲေနရၿပီးေနာက္ ရွယံယံက ပိုပိုၿပီးကပ္တြယ္ေနခဲ့သည္။
က်ိဳးတုက သူေပ်ာ္ေနလား ဝမ္းနည္းေနလားဆိုသည္ေတာင္ မေျပာတတ္ေတာ့ေပ။ ဘာလို႔ဆို သူနဲ႕ရွေယာင္နဲ႕အတူရွိသည့္အခ်ိန္က နည္း နည္းလာေသာေၾကာင့္ပင္။ က်ိဳးတုသာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ျဖစ္ေနအုံးမယ္ဆိုရင္ ယံယံျဖစ္ျဖစ္ သူ႕သားပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ရွေယာင္၏အခ်စ္က သူ႕အတြက္သာျဖစ္ရမည္ဟူ၍ ပိုင္စိုးေနမိမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အခုက်ိဳးတုက အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ တခါတေလ အခ်စ္ဆိုတာက အၿမဲတမ္းပိုင္ဆိုင္ရမည့္အရာမဟုတ္မွန္း သူသိေနခဲ့ေလၿပီ။
က်ိဳးတုအတြက္ေတာ့ ရွေယာင္ရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မႈက သူ႕ရဲ႕အႀကီးမားဆုံးေပ်ာ္႐ႊင္မႈသာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
______The End______
_________________________________________♥______________________________________