Isang matamis na ngiti ang bumungad sa 'kin pagbukas ko ng pinto ng aking silid. Sino ba namang hindi mangingiti kung bubungad sa 'yo ang mukha ng kasintahan mo sa bisperas ng bagong taon, hindi ba?
Kevin is my long time boyfriend. Actually, namimisunderstood ng iba kapag sinasabi kong si Kevin ang pinaka-matagal kong naging boyfriend. Mag-iisang taon pa lang kami at ang pinakamatagal kong relationship ay three years. When I say "long time", means 'yong minahal talaga 'ko nang pangmatagalan. Iyon bang hindi ako niloko at intentionally na sinaktan, 'yong tinanggap ako ng buong-buo. Iyon bang kahit napakarami kong flaws and imperfections, nagawa niya 'kong mahalin sa kung sino ako.
Tomorrow is our first anniversary. Sinagot ko siya exactly 12 midnight ng January 1. He courted me for 4 months and he proved to me na deserve niya 'yong "oo" ko kaya sinagot ko siya. I actually fell in love with him while he's courting me kaya deserve naman niya talaga.
Deserve namin sumaya.
Gaya ng nakaraang taon, dito uli siya magcecelebrate ng bagong taon. Both of us had gone through many challenges and problems this year. 2020 almost broke us apart pero God helped us to overcome all of those problems.
He was supposed to be celebrating with his family right now but his parents died last January because of plane clash while his brother died on February because of heart cancer. Unang dalawang buwan ng taon pa lang 'yon pero halos mawala na siya sa sarili nia dahil nawalan siya ng minamahal sa buhay.
Akala namin matatapos na, pero nang dumating ang March ay naaksidente ako. I got into a car accident and the doctor told me na I was almost blinded dahil sa bubog na pumasok sa loob ng mata ko, muntik na rin akong mawalan ng ala-ala dahil sa pagkabagok ng ulo ko ngunit matindi raw ang kapit ng Diyos sa 'min kaya hindi 'yon nangyari.
"Lawak ng ngiti, ah?", pang-aasar niya. Sinalubong niya 'ko ng isang mahigpit na yakap saka ako hinalikan sa noo. It was his hobby already since n'ong naging kami.
"Who wouldn't? I'll be ending my year again with you and starting my new year with the same person. Sino bang hindi magiging masaya?" My voice cracked and I almost cried. Naiisip ko kasi palagi lahat ng pinagsamahan namin at hinding-hindi ko makakalimutan lahat 'yon.
"Asus, ikaw talaga. Halika nga rito,"
He held my hand and pulled me for a warm and tight hug. May nararamdaman akong kakaiba sa yakap na 'yon pero hindi ko 'yon inintindi. Ito 'yong hindi matanggap ng ex ko sa 'kin, 'yong pagooverthink ko, pagiging soft hearted, at pagiging sensitive. Because of that? He cheated on me for 1 year and 5 months. So basically, 5 months lang talaga ang relasyon namin. Ni hindi nga niya dineny n'ong nahuli ko sila, ang galing 'di ba?
"Baby, I'm sorry..." he apologized. Kumunot ang noo ko, bakit siya nagso-sorry?
"Hmm, why?"
"Nothing. I just wanna say sorry for the pain I've caused you this year. Please do remember that I love you so much." Ngumiti ako. Akala ko ba naman kung ano na.
"Ano ka ba Kev? Hindi ba sinabi ko sa 'yo na walang dapat ika-hingi ng sorry? Nalagpasan natin lahat. Thankful ako kay December kasi walang nangyaring 'di maganda. It's our happy month, I guess," I said, chuckling.
Totoo 'yon, December lang yata ang nagbigay ng kapayapaan sa amin. Last April, he experienced depression 'cause he thought he'll lose me. On May, n'ong magaling na siya ay nagkaroon naman ako ng Covid but naagapan kaagad and I was already fine within June. Akala namin tapos na, pero n'ong June ay naghiwalay ang parents ko. Saktong nagbubuntis ang ate ko at nakunan pa siya n'ong marinig na nagsisigawan sa sala sila Mama. I was on the verge of being suicidal dahil kahit nasa iisang bahay pa rin kami ay kung sino-sino ang babae't-lalaking inuuwi nila dito.
On July, he got fired on his work. Hindi niya alam kung s'an magtatrabaho dahil naka-lockdown ang Metro Manila. My dad also impregnated another woman accidentally kaya hindi namin alam ni Mama ang gagawin.
Last August, I failed my first semester. I got failing grades and that made my family disappointed, but Kevin helped me. He helped me study and brought my hope back into myself. By the second sem, I was the student with the highest average among all.
September, he got jailed because of a fake accusation na nagnakaw daw siya sa dating pinagtatrabahuhan. 1 month and a half siya r'on dahil hinintay namin na iurong ang kaso laban sa kaniya. Wala kaming sapat na pera pang-piyansa sa kaniya pero mabuti na lamang ay napatunayang false accusation lang 'yon.
October, we broke up. We couldn't help each other anymore and we don't know how we will lift each other up that's why we took a break. I was the one who initiated the break up since I'm damn tired. Gusto ko na lang mamaalam sa mundo n'ong mga oras na 'yon. Isabay pa 'yong stress sa school works. Pero kahit wala na kami n'on ay nandiyan pa rin siya sa tabi ko at hindi ako iniwan. Kahit nasasaktan siya, tinulungan niya pa rin akong malagpasan 'yong sakit. Inisip niya muna ang kapakanan ko bago 'yong kaniya.
November, I think this is the worst problem na napagdaanan namin. My parents mistook him as my long lost brother. I almost lost my mind kasi nakakadiring isipin na kapatid ko siya tapos mag-iisang taon na kaming may relasyon. Hindi ko na alam kung paano ako babangon n'ong oras na 'yon dahil pinaghiwalay nila kami. Buong akala ko ay kapatid ko talaga siya pero a woman knocked in our house and she' with a guy, same age kay Kevin. We found out na 'yon talaga ang nawawalang kapatid namin. Nagpa-DNA test kami and nag-match 'yon. Nag-breakdown ako n'on dahil akala ko mawawala talaga siya sa 'kin at akala ko ay nagkasala ako sa Diyos dahil sa "incest".
By December, umayon sa amin ang lahat. Nagkabalikan ang parents ko pero sinusustentuhan ni Papa ang anak niya sa ibang babae. Tanggap din ni Mama 'yon pero 'yong babae ay hindi. May asawa rin ang babae kaya hindi pwedeng maging sila. At kami ni Kevin? Ito, masaya pa rin. Despite of all those challenges, nandito pa rin kami, tatapusin ang taon na puno ng problema't pagsubok sa aming pagmamahalan at haharapin ang panibagong taon na sana'y puno ng kasiyahan.
"I'm so lucky to have you, baby. Walang babaeng makakapantay sa 'yo. Lagi mong tatandaan 'yan kahit wala na 'ko sa tabi mo huh?", pagpapa-alala niya. Why does it sounded so wrong? Bakit parang namamaalam siya?
"Kevin, may problema ba tayo?", nag-aalalang tanong ko. Yeah, tuwing may problema ang isa sa 'min we will consider it as our problem too. We don't say "may problema ka ba?", kasi kapag problema ng isa, problema na namin parehas 'yon. Sabay naming lalagpasan 'yon.
"No, nothing. Wala," he denied.
"Baby, be honest naman oh," I pleaded.
"Baliw, wala nga. Your baby is fine, okay? You don't have to worry about me."
"Are you sure?", paninigurado ko pa.
"Very, very sure," he assured.
"Baba na tayo? Malapit na mag-alas dose," yaya niya. Nang tingnan ko ang orasan sa pader ay 11:45 na ng gabi. Malapit na mag-alas dose ng hatinggabi. Kasabay n'on ay ang paglimot sa lahat ng masasamang pangyayari ngayong taon.
Nagpaalam kami kina Mama na sa terrace muna kami ni Kevin hanggang mag-alas dose. Gusto ko lang masolo 'yong time naming dalawa.
Nagtaka ako nang higpitan niya ang hawak sa kamay ko. Ramdam ko rin ang panginginig nito na parang kinakabahan.
"I'm so happy that I'm gonna start this new year with you.." I whispered, sapat na para marinig niya.
"Baby, I'm s-sorry but...I won't be able to..start this year with you.." nanginginig ang boses niya habang sinasabi 'yon. Para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan, what is he saying?
"Sana mapatawad mo 'ko sa kahayupang nagawa ko.." he cried. Hindi ako makapaniwalang iiyak siya nang ganito. Wala 'kong maramdaman kun'di kaba at takot sa kung ano mang nagawa niya para sabihin niya ang bagay na 'to.
"Explain yourself.." nanghihinang saad ko.
"I-I impregnated Jamie—"
"Y-you what? You..impregnated my ex's girlfriend?", hindi makapaniwalang saad ko. Jamie Bartolome is the girl na ipinalit sa 'kin ng gago kong ex. How come na nakabuntis siya? Bakit niloko niya 'ko? Bakit laging nawawala sa 'kin 'yong mga taong minamahal ko nang lubos? At bakit kailangang iisang babae pa ang kukuha sa kanila?
"I won't say na aksidente 'yon. Ayokong magpaka-gago lalo sa harapan mo. I love you, God knows how much I love you. Mahal na mahal kita, p-pero nagising na lang ako bigla na nakabuntis na 'ko ng iba..H-hindi ko ginustong makabuntis..H-hindi ko ginustong saktan ka..H-hindi ko ginusto..Fuck, ang gago ko, Kristel.." I could see how devastated he was when he told me that. Alam kong hindi siya nagloko, hind niya 'yon sinadya. Sabagay, kilala ko ang step sister ko na 'yon, alam kong gumawa siya ng paraan para makuha niya si Kevin sa 'kin.
Yeah, Jamie Bartolome is my step sister. Anak siya ni Mommy sa ibang lalaki pero itinakwil niya ito kaya ganito kalaki ang galit niya sa akin. He drugged Kevin, alam ko 'yon. He also drugged my ex, I'm very sure of that.
I felt my tears running through my cheeks. I cupped his face and kissed him on his lips.
"I'm not mad at you..I understood everything, alright? Just do me a favor.."
"Baby, no.." I closed my eyes as I hugged him tight. Kasabay ng pagsabi ko ng kahilingan ko sa kaniya ay ang paglitaw ng fireworks sa kalangitan. Bagong taon, sakit kaagad ang bumungad.
"Happy first anniversary, baby. Please, give your child a complete family. Love Jamie more than you love me, marry her, and love your child. You spent your 366 days with me, I guess you need to start your new year without me. 366 days were enough to pick up the missing puzzles on us. Binuo't minahal natin ang isa't-isa. Sa tingin ko binuo kita para sa kaniya. Binuo mo 'ko para sa iba. Alam kong mamahalin mo siya ng higit sa pagmamahal na mayroon ka para sa 'kin ngayon. You don't have to be sorry, okay?", garalgal ang boses ko habang sinasabi sa kaniya 'yon. Parehas kaming humihikbi habang yakap ang isa't-isa. Walang nagsasalita sa aming dalawa, dinadama namin kung gaano kasakit ang pagpapalaya sa isa't-isa. Lord, hindi mo naman ako inupdate na ganito pala siya kaaga mawawala.
"Baby.. babalikan kita, huh?"
Umiling ako.
"Hindi mo pwedeng sirain 'yong pamilyang bubuuin niyong dalawa ni Jaime. You don't want your child to have a broken family, do you?"
"Pero ikaw 'yong mahal ko.."
"Mamahalin mo rin si Jaime ng higit pa sa inaakala mo. Ako? Sabihin na nating ako 'yong simula't wakas ng kwento nating dalawa. Pero may karugtong na libro ang kwento nating dalawa, 'yon nga lang, hindi na ako 'yong wakas na makakasama mo hanggang pagtanda. Nandito lang ako para buuin ka para sa kaniya. Let's just be happy for each other, Kevin. Kasi kahit isang beses, naging wakas natin 'yong isa't-isa. Kaso may book 2 pa pala, nakatadhana ka pala para sa kaniya, at ako? Second lead lang ng kwento niyong dalawa."
Natahimik siya sa sinabi kong 'yon. Hindi ko na alan kung paano pa ipapaliliwanag ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Iyong pakiramdam na gusto mong sa 'yo lang siya, pero kailangang harapin niyo 'yong katotohanan na hindi kayo 'yong nakalaan para sa isa't-isa.
"Kevin, I appreciate you by my side. You completed me. You accepted me. I will remember you forever no matter what happens. Tandaan mo lagi na mahal na mahal kita, ha?" Dahan-dahan siyang tumango saka 'ko masuyong hinalikan sa labi.
"Mahal na mahal kita, Kristel."
"I'm now ending this 366th chapter of our love story and closing this book. I will treasure this moment forever. I love you."
Tumingin ako sa kalangitan saka pinakawalan ang huling pangkat ng luha mula sa 'king mga mata.
"And I'm starting a new book without you, but even without you, I'll be happier, stronger, and love myself more," I paused and stared at his eyes, "I hope you'll do the same."
Page 366 of 366, I love you.
Page 1 of 365, I'm letting you go.
——
A STORY BEFORE THE YEAR ENDS. HAPPY NEW YEAR EVERYONE! LET GO OF THE PAIN AND LOVE YOURSELF. SELF LOVE IS A MUST!