My stalker. My life.

Dennis = back?

~Sidney
Ik liep naar beneden met Jace achter me aan. "Pas je wel op." vroeg hij bezorgd. Ik knikte en zei dat ik dat zou doen. Ik liep naar de deur en zwaaide hem open. "Heey jongens, wat doen jullie hier? En Dennis fijn dat je terug bent, ik miste je al." zei ik sarcastisch. "Nou, babe. Bedankt hoor voor het compliment. Maar daarvoor komen we niet, we hebben nog een klus te klaren." zei Dennis lachend. Ik zei kwaad en dreigend: "Raak me met een vinger aan en ik snij je ballen eraf terwijl je slaapt." Dennis zei met een ik-zal-je-nog-wel-krijgen-blik: "Luister eens, babe. Ik krijg altijd wat ik wil en op dit moment wil ik jou en niemand anders. Spoedig zul je voor me vallen en dan ben ik de winnaar." Ik gromde naar hem, maar zei niks. Op dat moment hoorden we gekuch van achter Dennis en Oscar. Het waren Aiden en Caleb, mijn redders. "Laat ons meisje met rust en raak haar ook maar met geen vinger aan, of anders zorgen we er persoonlijk voor dat jullie vingers eraf worden gehakt." zei Caleb boos. "Daar heb ik niks aan toe te voegen, mooi gesproken Caleb. En nu wegwezen." zei Aiden boos. Ik begon te blozen en Dennis en Oscar liepen weg. "Je bodyguards kunnen je niet altijd beschermen en dan ben je van ons." zeiden ze nog snel. Ik vloog Aiden en Caleb op de hals en zei: "Bedankt jongens, jullie zijn de beste." Caleb en Aiden gingen mee in de groepsknuffel en ik begon te blozen. "Sidney, sorry nog van straks. We wilden je niet van streek maken. Maar begrijp wel dat welke keuze je ook maakt, wij je steunen." zei Caleb rustig en Aiden knikte. "Weet je jongens wat het is? Ik kan niet kiezen, jullie zijn allebei speciaal voor mij." zei ik en ik liep weer maar binnen. "Ik heb dit nummer geschreven over mijn gevoelens." zei ik rustig. Ik pakte mijn gitaar en begon te spelen:

Si es que no puedes hablar
No te atrevas a volver
Si te quieres ocultar
Tal vez te podría ver
Y el amor
Que no sabe a quién, ni qué
Hablarás y tu verdad te abrazará otra vez

Habla si puedes
Grita que sientes
Dime a quién quieres
Y te hace feliz

Si no puedes escuchar
Anque insistas hablaré
Si lo quieres mìrame
Y tus ojos hablarán, tal vez
Sentirás el amor e irás trás el
Hablarás si tu verdad te abrazará otra vez

Habla si puedes
Grita que sientes
Dime a quién quieres
Y te hace feliz

Habla si puedes
Grita si temes
Dime a quién quieres
Y te hace feliz

Abrázame
Quiero despertarme y entender

Habla si puedes
Grita si temes
Dime a quién quieres
Y que haces aquí

Habla si puedes
Grita que sientes
Dime a quién quieres
Y te hace feliz
Y te hace feliz

"Snappen jullie nu hoe ik me voel? Ik kan het niet." zei ik half huilend. Ik legde gitaar weg en ging naast mijn bed zitten. De jongens kwamen beiden aan een kant van mij zitten. "De boodschap is duidelijk. Je wil even rust, dat begrijp ik." zei Aiden. Hij gaf me een kus op mijn wang en zei: "Ik geef je de ruimte, beloof jij mij dan dat je dan goed nadenkt." Ik knikte en keek toen naar Caleb. "Sidney, denk goed na voor dat je kiest. Wij zullen altijd achter je staan." zei hij en Aiden knikte. Ze stonden op en liepen naar de deur. "Wacht!" zei ik voordat ze naar buiten liepen. Ik rende naar Caleb toe en kuste hem. Hij kuste me terug en toen rende ik naar Aiden. Ik kuste hem ook en hij kuste me terug. "Doei jongens." zei ik snikkend en liep toen naar binnen toe. Op dat moment kreeg ik een berichtje:

Kan je niet kiezen? Je kunt altijd nog voor mij kiezen. Welcome home, you make it to easy.
Kisses,
-H

Are you kidding me? H weet alles. Nu heb ik een probleem.