My stalker. My life.

First repetitions

De volgende ochtend

~Sidney

Ik werd weer gillend wakker van een nachtmerrie. Hij ging over dat Leon in een weerwolf was verandert en mensenvlees at. Ja, de rest kun je wel raden. Maar even later stond ik op het punt om te vertrekken naar school, toen de bel ging. Ik liep naar de voordeur toe en je raad nooit wie daar stond. Natuurlijk, Leon. "Leon, ga weg. Ik heb geen zin in jou." zei ik boos en ik wilde hem voorbij lopen, maar hij pakte mijn arm vast. "De vorige keer dat je dat zei, was toen Jasper je geslagen had en toen je je troost bij mij zocht." zei hij. Ik rolde met mijn ogen en trok mijn arm los. "Het is over tussen ons." zei ik met een krakende stem. Ik draaide me om en hij riep: "Waarom? Omdat ik je pijn deed, ik dacht dat jongens je niks meer deden, maar ik had het mis." Ik negeerde het en liep naar mijn auto. Ik stapte in en reed naar school. Eenmaal daar liep ik meteen naar mijn kluisje en de tranen begonnen te stromen. Opeens hoorde ik iemand mijn naam roepen: Elizabeth. Ik veegde snel mijn tranen weg en draaide me om. "Heey Liz, hoe gaat het?" vroeg ik. "Je hebt net gehuild en je zit ergens mee." zei ze terwijl ze een hand op mijn schouder legde. "Er is niks. Ik ga even naar de wc." zei ik nep lachend. Ze knikte en ik snelde naar de wc toe. Eenmaal daar liet ik me tegen de muur zakken en begon te huilen. Totdat ik me bedacht hoe ik me altijd vrolijk kon krijgen, muziek. Ik veegde mijn tranen weg en snelde naar het muzieklokaal. Eenmaal binnen zette ik mijn mobiel in de speakers en honey , honey begon te spelen. Op dat moment kwamen Elizabeth, Emily en Ginny binnen. We begonnen en ik begon te zingen:

Honey honey, how you thrill me, ah-hah, honey honey

Honey honey, nearly kill me, ah-hah, honey honey

I'd heard about you before

I wanted to know some more

And now I know what they mean, you're a love machine

Oh, you make me dizzy

De muziek stopte en op dat moment hoorde ik geklap achter me, dus ik draaide me om. Daar stonden Leon, Dennis, Clyde, Jace en Luc. Jippie! Ik ging met mijn armen over elkaar aan en keek ze geïrriteerd aan. De meiden waren achter me gaan staan en stonden ook geïrriteerd te kijken. Op dat moment kwam Leon naar me toe lopen en ik moet eerlijk zeggen dat ik er zenuwachtig van werd, stomme hormonen. Opeens stond hij voor me en keek me arrogant aan. Hij kwam met z'n hoofd dichterbij en ik dacht nu gaat hij me kussen. Dat deed hij niet, in tegenstelling bracht hij z'n mond naar mijn oor en fluisterde: "Je zal van mij zijn straks." Ik bracht m'n mond en zei: "Try me!" Hij grinnikte en zei: "Game on." Daarna ging hij weer rechtstaan en liep, met z'n groepje, weg. Een diepe zucht verliet mijn mond en ik draaide me om naar m'n vriendinnen, die me meelevend aankeken. "Stop, meiden. Ik ga me niet overgeven aan z'n dumbass." zei ik lachend en liep weg. Even later waren de repetities van de voorstelling en ik stond al klaar om de eerste akte te gaan doen, de akte waarin Sarah met haar broer praat over het plan. Ik liep het podium op en ging op het bed zitten. Toen begon het weer. Mijn broer, Jason (Jace), kwam en pakte spullen uit z'n kast. "Moet je echt gaan? Ik overleef het niet met mam zonder jou, ze wilt een meisje meisje van me maken." vroeg ik sip. "Ja, dat moet ik, Sarah. Dit kan mijn kans worden om beroemd te worden als Football-player in Canada en je weet hoe graag ik dat wil.

En ik beloof je als ik na deze twee weken terug ben, dan help ik je met mam. En dan help ik je met je football probleem, oké?" zei hij en ik knikte. "Oké, dus wat is het plan?" vroeg ik nieuwsgierig. "Jij moet Louis (Jim) overhalen om jou te veranderen in een replica van mij. Daarna ga je naar de universiteit als mij en zorg je dat je niet betrapt wordt daar. O, en je moet Louis vragen om je te helpen gedragen als een dude, want daar ben je niet goed in." zei hij en ik keek hem beledigd aan. Jace lachte en zei: "Doei zussie." Hij gaf me een kus op m'n voorhoofd en ging via het raam naar buiten. Op dat moment kwam mijn moeder (Fleur) binnen. "Heey schatje, weet je waar Jason is?" vroeg ze. "Hij is bij papa." loog ik. Mijn moeder geloofde het en liep weg. Ik zuchtte diep en liep het podium af. Ik lachte naar mijn vriendinnen en liep naar ze toe. Op dat moment kwam Jacksons naar ons toe en zei: "We gaan meteen de tweede akte doen, de akte waarin jij verandert in een jongen." Ik knikte en Jim liep alvast het podium op. Daarna moest ik met Emily en Ginny op en het begon weer. Ik liep met Yvonne (Emily) en Jasmine (Ginny) richting Louis en we riepen tegelijk: "Heey Louis!" Hij draaide zich om en zei: "Heey schatten." We lachten kort en toen keek ik serieus. "Jij moet me in mijn broer veranderen ." zei ik serieus. "Wat! Dat meen je niet, toch?" vroeg hij lachend, maar toen hij zag dat ik niet meelachte stopte hij met lachen. "Je meent het serieus, of niet?" vroeg hij toen serieus. Ik knikte en hij vroeg of ik een rondje kon draaien. Ik deed het en hij zei: "Oké, er is veel werk aan de winkel. Let's begin." Hij begon met de afmetingen van mijn haar en zei: "Je moet een pruik hebben en nep bakkebaarden." Ik knikte en hij zei dat hij er een voor me zou ontwerpen. "Hoeveel dagen heb ik om je te transformeren?" vroeg hij terwijl hij een slok koffie nam. "Twee dagen." zei ik en hij spuugde z'n koffie uit. "Oké, we gaan nu eerst voor kleding shoppen en daarna aan je jongenshouding werken." zei hij trots. Ik knikte en liep met hem en de meiden naar de winkels. Louis en de meiden drukten in de winkel allerlei kledingstukken in mijn handen en ik liep ermee het pashokje in. Uiteindelijk hadden we de perfecte outfits gevonden en gingen we terug naar het plein. Inmiddels was het verlaten daar en Louis ging voor me staan. "Als jongen loop je een beetje door de benen gezakt en met je schouders naar achteren, kijk zo." zei hij en hij deed het voor. Ik knikte en begon met lopen zoals hij het deed. "Perfect, ik denk dat we nu over kunnen naar de make-over. Het enige wat we daarbij moeten doen is de pruik." zei hij. We liepen het podium af en toen was de repetitie afgelopen. Ik gaf Jim, Emily en Ginny een highfive en huppelde toen de school uit. Eenmaal bij de auto verdween mijn lach van mijn gezicht, als sneeuw voor de zon. Mijn banden waren namelijk kapot gestoken en er stond met grote koeienletters op: "You're mine soon." Dit kon maar een iemand gedaan hebben, Leon. En wie kwam er op dat moment aan lopen. Natuurlijk, Leon en z'n bende. "Jij, klootzak." zei ik en ik sloeg hem hard in z'n gezicht. Hij deinsde een stukje achteruit en greep naar z'n oog. Had ik hem zo hard geraakt? Ach ja, boeiend. Ik liep snel weer naar binnen en opeens knalde ik tegen iemand aan. Ik keek op en daar stond een glimlachende Caleb. "Jij verandert nooit, hé?" vroeg hij. Ik schudde lachend mijn hoofd en vroeg met een pruillip: "Kun je me naar huis brengen?" Hij vroeg wat er met mijn auto was gebeurd en ik zei: "Lang verhaal." Hij zei dat ik dat maar in de auto moest vertellen en ik lachte, dat betekende dus een ja. Eenmaal bij zijn auto vroeg ik waarom Elizabeth niet mee reed. "Ze is gaan jagen." zei Caleb lachend en hij begon te rijden. "Nou vertel, wat is het lange verhaal?" vroeg hij nieuwsgierig. "Nou, kijk. Ik kwam er twee dagen geleden achter dat Leon me alleen gebruikt, dus ik negeerde hem. Maar vanmorgen kwam hij naar mijn huis en ik liep hem zo voorbij. Eenmaal op school had ik een dip en ging ik een stukje zingen van honey, honey. Je weet wel, van ABBA. Ik had Leon en z'n bende niet binnen horen komen en schrok toen ze begonnen te klappen. O, en btw Ginny, Elizabeth en Emily waren hier ook bij. Leon kwam dichterbij en ik dacht dat hij me ging kussen, maar dat deed hij niet en ging met z'n mond naar mijn oor. Daarin fluisterde hij dat ik over z'n tijdje van hem zou zijn. Ik zei dat hij dat maar moest proberen en hij zei dat de strijd nu begon. En net kwam ik bij mijn auto aan en zag dat hij gesloopt was. Ik wist dat het H niet was, omdat er opstond you're mine soon. Alhoewel, toen kwam Leon aanlopen en heb ik hem in z'n oog geslagen." vertelde ik rustig. "Oké, jij trekt echt problemen aan als een magneet." zei hij lachend. "Dat is zo niet waar." zei ik verdedigend. "Ach, kom op, Sidney. We weten beiden da het zo is." zei hij serieus. Ik lachte en zei dat hij gelijk had. "Maar wat ga je nu in de vakantie dan doen?" vroeg hij en ik bedacht me dat we vanaf vandaag twee weken vrij hadden. "Ik ga denk ik naar Aralion. En jij?" vroeg ik. "Ik ga genieten van Elizabeth." zei hij trots. "Goedzo." zei ik blij en op dat moment stopte de auto voor mijn huis. Ik bedankte Caleb en stapte uit. Ik ging meteen naar binnen en hoorde al geluid van de woonkamer. Ik keek om het hoekje de woonkamer in en daar zaten Leon, Dennis en Jace te gamen. Ik staarde nog even naar hen en ging toen naar boven. Ik pakte mijn koffer en begon in te pakken, totdat ik geklop op mijn deur hoorde. "Binnen." riep ik en draaide me om. Daar stond Leon tegen de muur aangeleund. "Heey." zei hij met een grijns op z'n gezicht. Ik negeerde hem en begon weer in te pakken. "Hoe lang blijf je weg?" vroeg hij opeens. "Zolang als ik kan blijven." zei ik terwijl ik me omdraaide naar hem. "Waarom ga je weg?" vroeg hij daarna, terwijl hij een stap zette. "Ik heb frisse lucht nodig." zei ik luchtig en ik ritste mijn koffer dicht. Ik pakte hem van mijn bed af en liep Leon voorbij. "Blijf!" zei hij op een alfatoon. "Leon, ik wil een gebroken hart besparen dit keer." zei ik en ik liep de trap af. Ik liep de woonkamer in en daar stonden Phil, Dennis en Jace te praten. "Ik ga." zei ik en ze knikten. Ze kwamen alledrie op me afgelopen en knuffelden me. "Kom terug, Sidney." zei Jace zacht en ik knikte. "Altijd grote broer van me." zei ik zacht en er rolde een traan over mijn wang. Ik draaide me om en zag Leon staan. Ik zag dat hij iets vasthad en ik liep naar hem toe. "Hier!" zei hij en hij gaf me de armband die hij me had gegeven en de autosleutels van mijn auto. "Ik heb hem weer gemaakt." fluisterde hij in mijn oor en ik knikte. "Bedankt Leon." zei ik en ik liep naar buiten. Eenmaal bij mijn auto keek ik achterom en zag de vier jongens staan. Ik zwaaide kort naar hen en stapten toen in. Na een tijdje was ik bij het vliegveld en stapte in mijn vliegtuig. Vier uur later stapte ik uit in Aralion en zag dat het daar dag was. Mijn chauffeur James stond alweer op me te wachtten. Hij bracht me naar het kasteel en ik rende door de gangen naar Toby's kamer. Eenmaal daar wilde ik aankloppen totdat ik geluid hoorde. Ik hoorde de stem van Noa en daarna de stem van Toby. Noa was er eindelijk klaar voor. Ik klopte aan en er werd binnen geroepen van binnenuit. Ik liep naar binnen en daar zaten Noa en Toby. "Heey." zei ik zacht. "Heey." zeiden Toby en Noa tegelijkertijd. "Ik bedoel het niet verkeerd, maar waarom ben je hier?" vroeg Toby nieuwsgierig. Ik zei lachend dat ik hier vakantie ging vieren hier en Toby kreeg een lach op z'n gezicht. "Geweldig." zei hij lachend. "Maar ik laat jullie alleen. Ik moet sowieso nog naar Selena en onze ouders toe." zei ik en ik wilde naar de deur lopen. "Sidney, ze zijn er niet vandaag. Ze komen morgen pas terug van een feest van onze tante." zei Toby en ik stak mijn duim op. "Ik ben in mijn ruimte." zei ik en liep naar de muziekkamer. Ik noemde dat mijn ruimte, omdat ik me er 100% thuis in voelde. Eenmaal daar gingen met een gitaar op een kruk zitten en begon te spelen. Na het spelen lachte ik kort en ging daarna terug naar mijn kamer. Ik ging op bed liggen en viel in slaap.