My stalker. My life.

Wedding and Bitches, oh my Part 2

Oké, als eerste, hier is het dan, mijn nieuwe hoofdstuk. Sorry dat het zo laat is, maar ik had het heel druk met school enzo. Als tweede super super superveel plezier met het nieuwe hoofdstuk. Er zitten letterlijk mijn bloed, zweet en tranen in. Bij dit liedje is problem van Ariana grande leuk.
Xx,
-S

-------------------------------

~Sidney
Ik keek om me heen en vormde met mijn mond een "help" naar Leon. Hij gaf me een geruststellende blik en ik zei zacht: "Jasper, laat me gaan. Zo krijg je me niet terug, hoor." Hij gromde en zei woedend: "Kop dicht, je bent van mij en niemand anders." Ik trilde van z'n reactie. Caleb zag dat, want hij zei: "Jasper, je maakt haar bang. Is dat wat je wil, een monster zijn?" Jasper gaf hem een kop-houden-of-ik-maak-je-af blik en drukte het pistool daarna harder tegen mijn hoofd. Ik kon gewoon bijna de kogel in mijn huid voelen, zo hard drukte hij. Opeens werden Leons ogen wazig en wist dat hij hulp aan het halen was. Leon, als je me hoort. Haal iedereen hier weg en verander in een weerwolf. Je mag hem van mijn part nu vermoorden. Hij keek me aan en schudde z'n hoofd. Waarom niet? vroeg ik in gedachten. Heeft hij je gemarkeerd? hoorde ik ineens in mijn hoofd. Ik schudde mijn hoofd en dacht na over de nacht dat hij me wilde markeren.

Flashback

Ik kwam de woonkamer in en zag Jasper met ogen vol lust naar mij kijken. Opeens had ik door dat ik een kort broekje en een hemdje aanhad en dat de reden was. Ik liep naar hem toe en kuste hem. Hij kuste me terug en ging toen verder naar mijn nek. "Mag ik je markeren?" vroeg hij ineens. Ik dacht aan Leon en wist dat dit niet het beste was. "Kan het misschien na de bruiloft? Ik ben er nog niet klaar voor." zei ik zacht. Hij gromde, maar liet het wel erbij. Daarna kuste hij me vaker en ging hij verder. Daarna heeft hij me verkracht, terwijl ik het beleefde als een lust. Dwanggedachtes zijn slecht.

Einde flashback

Blijkbaar had Leon meegekeken met mijn flashback, want hij keek me bezorgd en opgelucht aan. Bezorgd, omdat ik verkracht was geweest door Jasper en opgelucht dat ik nog steeds niet gemarkeerd was. Ondertussen had hij de rest van de mensen weggestuurd en ik kwam er achter dat Toby nooit op mijn feest was gekomen. Ik bedacht me dat hij z'n nieuwe vrouw belangrijker dan mij vond. Hij stelde me eigenlijk wel teleur daarmee. Op dat moment hoorde ik gegrom van elke kant om me heen. Ik keek om me heen en er stonden allemaal wolven. Mijn voeten konden mijn benen en ik zakte op mijn knieën. Ik legde mijn hoofd in mijn handen en zei zacht en herhalend: "Ik kan niet meer, ik kan het niet." Op dat moment voelde ik een steek in mijn buik. Ik greep naar mijn buik en begon te kreunen van de pijn. Op dat moment klonk er een schot en vloog er een hevige pijn door mijn been. Jasper had geschoten.... op mij. Hij hield dus echt niet van me. Jaspers ogen vlogen van pikzwart van woede naar vuurrood van de bloeddorst. Op dat moment kwam Caleb aanrennen, die riep: "Jasper, niet doen. Ze heeft vervain in haar aderen. Je zal sterven." Ik keek hem verbaasd aan en gaf me een teken dat hij dit speelde. Op dat moment klonk er nog een schot. Ik keek om me heen om te kijken waar het vandaan kwam en opeens zag ik een klein groepje van vijf in zwart geklede hoodies. De middelste had een pistool in de hand en op dat moment zakte Jasper in. Op hem was dus geschoten, ik hinkte naar hem toe en ging naast hem zitten. "Sidney, ga weg bij hem. Hij zal je vermoorden." zei Leon en hij ging achter me staan. Op dat moment sprongen Jaspers ogen vuurrood open en ze keken vol dorst aan. "Nee, Jasper. Ik zal je bloedslaaf dit keer niet zijn. Sterf maar!" zei ik boos en ik liep een stuk van hem weg. Daar viel ik op de grond neer en begon te huilen. Er rolden tranen over mijn wangen en ik wist niet waarom. Ik wist niet of het kwam doordat het nu echt voorbij was met Jaspers dwanggedachtes of doordat hij daarnet was neergeschoten door de opper H. Op dat moment besefte ik dat ik niet wist wie H was en keek om me heen, maar het H-team was weer verscholen in de schaduwen van de nacht. Op dat moment voelde ik een hand op mijn schouder en ik draaide me om. Daar zat Leon met z'n armen open en ik vloog erin. Maar opeens kwam de pijn in mijn buik terug, gevolgd door de pijn in mijn been. Toen werd het me allemaal iets te veel en zakte ik weg, de diepte in. Even later werd ik wakker in een witte kamer, die al vrij bekend voor mij begon te worden, sinds ik bepaalde mensen had ontmoet. Op dat moment kwam mijn vader en moeder binnen met een niet al te vrolijke uitdrukking op hun gezicht. "Wat is er?" vroeg ik verbaasd. "Ik...hij...wij dachten dat je dood zou gaan." stotterde mijn moeder. "Mam, je hebt meer nodig dan een pistool om mij dood te krijgen. Maar waar is Selena? En was ze er bij toen het gebeurde?" zei ik lachend. "Selena staat op de gang. Ze is nog erg in shock van wat er allemaal gebeurt is, maar ze komt er wel overheen." zei mijn vader. Ik knikte en vroeg of ze kon komen. Mijn ouders knikten en liepen naar buiten toe om haar te halen. Opeens klonk er geklop op de deur en keek ik op. Maar daar stond niet Selena of mijn ouders, nee, daar stond Jasper. "Was jij niet dood?" vroeg ik boos. "Ik ben al lang dood, Remember." zei hij nuchter, alsof er niks gebeurt was. "Dat verklaart ook waarom je dwanggedachten hebt gebruikt om lustigheid onder controle te houden. Dus ga weg ik hoef je niet meer te zien." zei ik nu woedend. "Ik hoopte eigenlijk dat we contact konden blijven houden als ik weg ben." zei hij zacht. "Ik hoef geen contact meer met jou, ik hoef je niet te zien, niet te horen, zelfs niet aan te raken. Ik ben zo klaar met jou." zei ik. Hij knikte en zei teleurgesteld: "Oké, dan ga ik maar eens. Sorry van je been, trouwens. Dat was niet mijn bedoeling." Ik gromde boos en opeens zei iemand achter Jasper: "Wat Doe je hier? Je hoort hier niet. Je hebt je niet aan het weerwolf-vampier-verbond gehouden, dus ik hoor je te vermoorden. Maar omdat jij het bent kom je er vanaf." Ik wist meteen wie het was, Leon. Hij wist ook dat ik wist dat hij het was en duwde Jasper de kamer uit. Daarna ging hij bij mij op bed zitten en zei liefkozend: "Heey, hoe gaat het met je?" Ik lachte en zei dat het best goed ging. "Waar gaat Jasper eigenlijk naartoe?" vroeg ik zacht, bang dat hij verkeerd op mijn vraag zou reageren. "Terug naar Nederland. Hij gaat alleen, want Caleb, Elizabeth en Vincent wilden liever hier blijven, omdat ze hier een bestaan hebben enzo." zei hij en ik knikte als teken dat ik het snapte. Op dat moment kwam selena langzaam binnen en keek me met grote ogen aan. "Heey Sellie. Wat zie je er mooi uit." zei ik zacht, want mijn stem was nog schor door alle stress. Op dat moment zag ik de tranen in haar ogen staan en ik pakte een zakdoek voor haar. Het was de zakdoek die ik van mijn oma had gekregen voordat ze overleed. "Hier, jij hebt hem harder nodig dan ik." zei ik zwak lachend terwijl ik haar de zakdoek overhandigde. Opeens keek ze naar Leon en zei: "Hij is veel aardiger dan die andere. Toen jij namelijk aan het slapen was, heeft hij allerlei leuke dingen over je zitten te vertellen. Hij heeft me zelfs verteld zag hij meer van jou houdt dan van zichzelf, maar dat mocht ik tegen niemand...." Ze maakte haar zin niet af en lachte onschuldig naar Leon. "Bedankt Selena voor de info over Leon, maar wil je me nu alsjeblieft laten slapen?" zei ik lachend en ze knikte. Ze gaf me nog een korte kus en liep toen weg. Daarna ging Leon dichterbij mij liggen en sloeg z'n arm om me heen. "Ik haat je." zei hij zacht. "Ik ook van jou." zei ik zachter en viel toen in slaap. De volgende ochtend werd ik wakker van iemand die schreeuwde. Het was de dokter die schreeuwde: "Ik heb nieuws, maar ik weet niet of het goed of slecht is."