Da Silva's Sister [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

22. Bölüm

Ne yapacağımı şaşırmıştım. Olduğum yerde öylece dikiliyordum. Az sonra babam içeriye girecekti ve Neymar'ı görecekti. Herşey bitecekti.

"Elizabeth. Kendine gel ve beni iyi dinle. Ben dolaba saklanacağım, tamam mı? Sen babanla oldukça sakin bir şekilde konuşacaksın ve baban birşey görmeden odadan çıkacak" Başımı salladım ve sessiz bir şekilde dolabımın kapıları açtım. Pijamalarımı aldım ve Neymar'ın sığması için yer açtım. Az sonra pijamalarımı giymiş, Neymar'ı dolaba sığdırmıştım. Yavaşça yürüdüm ve kilitli kapımı açtım. Babam karşımdaydı.

"Meşgul müydün?" Gülümsemeye çalıştım. Parmaklarım yerlerinde duramıyorlardı.

"H..Hayır"

"Peki, gel içeriye geçelim. Seninle konuşacağımız bir konu var. Yatağıma uzandığımdan beri aklımda ve bunu yapmazsam uyuyamayacakmışım gibi geliyor" Gülümsedim ve titrek adımlarla içeriye geçtim. Dolabıma birkaç kontrol amaçlı bakış attım.

Babam yatağıma oturdu ve konuşmaya başladı. "Burada mutlusun, değil mi Elizabeth?" Kaşlarımı çattım. Gözüm ikide bir dolaba kayıyordu.

"Evet, mutluyum. Neden sordun ki?" Boğazını temizledi.

"Rafaella ile aranın iyi olduğunu biliyorum. Fakat o bu aralar hep erkek arkadaşı ile takılıyor. Sen sıkılmıyorsun değil mi evde tek başına?" Nefesimi verdim ve yorganımı üzerime aldım. Dolabıma kaçamak bir bakış daha attım.

"Tek başıma değilim ki. Neymar var" Babam çenesini kaşıdı ve güldü.

"Hala aranız iyi mi? hayret. Siz hep kavga ediyordunuz" Gülümsedim. Aklıma onunla yeni tanıştığım zamanlardaki kavgalarımız gelmişti.

"Bu aralar gayet iyiyiz" Babam gülümsedi ve elini dizime koydu.

"Yani sıkılmıyorsun? Sorun yok?" Gülümsedim ve "Sorun yok" dedim. Ellerini yanaklarıma koydu ve alnımdan öptü.

"Peki. Odama geri döneyim ben o zaman" Güldü.

"İyi geceler tatlım" dedi ve saçlarımdan öptü. Ona sarıldım ve "Sana da iyi geceler baba"

Az sonra babam odamdan çıktı. Derin bir nefes aldım ve kendimi yatağıma attım. Neymar dolabımın kapılarını açtı ve çıktı. İlk işi kapıyı yeniden kilitlemek olmuştu. Yanıma geldi. Kolumdan çekti ve beni yatağımdan kaldırıp karşısına geçirdi.

"Sanırım bu gece burada bitmek zorunda" Somurttum ve kollarımı beline sarıp başımı göğsüne yasladım.

"Bir baskını daha kaldıramam" dedim. Güldü ve saçlarımdan öptü.

"Seni her zaman böyle zor durumda bırakacak olmam beni sinir ediyor" Gözlerimi gözlerine sabitledim.

"Beni zor durumda bırakmıyorsun"

"Birkaç dakika önce de böyle mi düşünüyordun merak ediyorum" dedi gülerek. Bende ortamdaki gergin havanın dağılmasına sevindim. Birşey söylemeden gözlerine baktım.

"Gitmem gerek" Dudaklarımı büzdüm.

"Peki" dedim sessizce. Gülümsedi ve saçlarımı karıştırdı. Huzursuzlukla elini ittirdim.

"Eğer uyuyamazsan, adres şu taraf. 7/24 açığım" dedi odasının olduğu yönü göstererek. Güldüm ve saçlarımı geriye attım.

"Sensiz de uyuyabiliyorum" Kafasını geriye atıp güldü ve ellerini cebine soktu.

"Öyle olsun, ama bekliyor olacağım" Yüzümü ekşittim.

"Gideceksen git artık, ha?" Küstah bir şekilde güldü.