Da Silva's Sister [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

15. Bölüm

"İşte şimdi çok güzelsin" Merakla bir gözlerine bir dudaklarına bakıyordum. Benim ona zarar vermemi neden istediğini hala anlayamamıştım. Kendimi aptal gibi hissediyordum.

"Sinirliyken aşırı çekici oluyorsun. Bu yüzden seninle hep kavga ediyordum" Sinsice güldü. Bense nefesimi vererek gözlerimi devirdim.

"Dudağını gördükçe kendimi aptal gibi hissediyorum. Temizleyebilir miyim?" Yine o sinsi gülüşünü attı ve "Tabi" dedi. Tam ayağa kalkıp ilk yardım malzemelerini alacakken beni yine kendine çekti ve kucağına oturttu.

"Nereye?" Tanrım! O sinsi gülüş yüzünden silinmiyordu bir türlü ve bu beni deli ediyordu.

"Malzemeleri almaya?" Güldü ve bir bacaklarımı ani bir hareketle beline dolamamı sağladı. Beni kendine daha da yakınlaştırdı. Kalp atışlarım yine deli gibi atmaya başlıyordu.

"Ben böyle temizleyebileceğini düşünüyorum" deyip dudaklarımızı birleştirdi. Hafifçe gülümsedim ve ona karşılık verdim. Ağzıma hafif bir kan tadı gelmişti fakat onu öpmeme asla engel olamazdı.

...

Rüya gibi geçen günümüzde öğlen olmuştu. Mutfak berbat bir haldeydi. Biz berbat bir haldeydik. Tepeden tırnağa portakal suyuydum. Ağzımda kan tadı vardı. O, portakal suyu, domates, salam ve kan birleşimi birşeydi. Bir banyo şart olmuştu artık ikimize de. Bunun üzerine büyük bir uğraşla mutfağı temizleyip banyoya koştuk. Ben Neymar'dan önce kapıya ulaştım ve kollarımla kapıyı açmasına engel oldum. İlk ben banyo yapacaktım.

"İlk ben geldim. Önce ben yapacağım" Güldü.

"Benim için fark etmez. Bende seni izlerim" Korkuyla ona baktım. Bunu yapmayacağını biliyordum. En azından bunu bilmek istiyordum.

"Tabiki de bunu yapmayacaksın" Pek kendimden emin olmayan bir gülüş attım.

"Deneyebiliriz" Kapıya yaslandı ve kollarını göğsünde birleştirdi. Kendinden çok emindi. Bende kendimden emin olabilirdim. Ona ezilmek istemiyordum.

"Umurumda değil. Yapmayacağını biliyorum" Güldü.

"İşte böyle. Sende gelişme var Eliza" deyip merdivenlerden alt kata indi. Biliyordum. Beni değiştirmeye çalışıyordu. Gülümsedim ve hızla banyoya girip banyomu yaptım. Hayatımda hiç bu kadar hızlı bir banyo yapmamıştım. Gelmeyeceğini biliyordum fakat yinede korkuyordum.

Havlumu üzerime elbise şeklinde sardım ve saçlarımı diğer havlumla kurulayarak banyodan çıktım. Hızlı adımlarla odama girdim ve ardımdan kapıyı sertçe kapayıp birkaç saniye öylece durdum. Kazasız belasız odama gelmeyi başarmıştım. Odama doğru döndüm ve tam havlumu üzerimden çözecekken yatağımın üzerinde tembelce uzanan Neymar'ı gördüm. Sesli ve ani bir çığlık atıp havlumu sıkıca kendime sardım. Bunun burada ne işi vardı?

"Tanrım! Bunu yapmak zorunda mıydın?" Yatağımda daha da rahat bir şekilde uzandı ve beni baştan aşağıya süzdü. Kendimi tuhaf hissetmiştim.

"Sanırım, evet" dedi gülümseyerek. Gözlerimi devirdim. Odamın kapısını açtım ve ona işaret ederek;

"Dışarı" Gülümsedi, sinsice.

"Gerçekten çıkmamı istiyor musun?" Yanaklarımın ısındığını hissediyordum. Gitmemesini herşeyden çok isteyebilirdim. Yinede ona çaktırmamalıydım. Kendimden emin olmalıydım. O bunu istiyordu ve bu yüzden beni hep zorluyordu, zorlayacaktı.

"Evet. Hemen dışarı!" Yine istediğini almış gibi gülümsedi ve yanımdan geçerken "İyi gidiyorsun Casteller" dedi. Odamdan çıkarken bana göz kırptı. Kapıyı kapadığında havlumu üzerimden attım ve hızla üzerimi giydim -kısa bir tişört ve kot şort- dans ederek. Mutluydum. Aynamın karşısına geçtim ve saçlarımı güzelce tarayıp kuruladım. Odamdan çıktım. Yavaş adımlarla Neymar'ın odasına girdim. Burada değildi. Banyo'da olabilirdi. Fırsat bu fırsat dedim ve odasını incelemeye başladım.