Da Silva's Sister [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

34. Bölüm

Merhaba arkadaşlar! Bugün size bir sürpriz yapıp erken yayımladım! Çok heyecanlı bir bölüm olduğunu düşünüyorum. Sizin de beğenmenizi diliyorum! Görüşmek üzere!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Rafaella ile konuşmak iyi gelmişti. Verdiği moral ve destek ile kendimi yalnız hissetmemiştim. O çok iyi bir üvey kardeş ve dosttu.

Kahvaltıdan sonra Neymar kahvesini alıp oturma odasına, yani Rafaella ile benim yanıma geldi. Ben magazin programlarını izliyordum. Rafaella ise moda dergileri karıştırıyordu.

Neymar "Çok koyu bir sohbetiniz varmış" dedi gülerek. Ona döndüm ve "Şakacı tarafından mı kalktın Neymar?"

"Sanırım .. Herneyse, bir yerlere gitmeye ne dersiniz? Tüm gün ve gece de dahil" dedi Neymar yanıma otururken.

"Hastaneden yeni çıktın. Dışarısı kaçmıyor ya?" dedim. Güldü ve "Umrumda değil. Ben iyiyim .. Evet bayanlar, kararlarınızı alalım"

Rafaella başını dergiden kaldırdı ve "Nereye gideceğiz? Bu önemli"

Neymar yeni yeni çıkmaya başlayan sakallarını kaşıdı ve "Henüz bir fikrim yok ama siz kabul edin, gerisi kolay"

"Bu gerçekten çok saçma. Biz hiçbir yere gitmiyoruz Neymar. Hastaneden yeni çıktın. Bir yerine birşey olacak sonra" dedim.

...

"Karnındaki dikişler tekrardan açıldığında sana acımayacağım Da Silva. Seni uyardım" dedim ve arabanın ön kapısını açıp oturdum. Rafaella telefonunu çantasına attı ve arka koltuklara geçti. Şoför koltuğunda oturan Neymar ise söylediklerime karşılık dil çıkardı ve gözlüklerini taktı.

"Komik değil. Hemde hiç değil" dedim ve sinirle başımı pencereye çevirdim. Tanrım, sağlık konusunda bu kadar rahat olması beni sinirlendiriyordu. Çenemden tuttu ve yüzümü kendine çevirdi.

"Seni seviyorum" Çatık olan kaşlarım yavaşça düzeldi. Bu cümle beni iyi hissettiriyordu.

"Seni seviyorum" dedim gülümseyerek. Birkaç saniye birbirimize baktık. Rafaella "Haydi ama gençler! Burada kendimi üçüncü kişi gibi hissetmeye başladım"

Aynı anda güldük. Hemen ardından Neymar arabayı çalıştırdı. Güzel bir gün bizi bekliyordu.

...

Rafaella'nın ısrarları ile parka gelmiştik. Sam ve Colin'in tayfası hep burada takılırlardı. Zaten az sonra Sam Rafaella'yı görmüş, yanımıza doğru geliyordu. Peşinde de Colin vardı.

"Günaydın bebeğim" dedi Sam ve Rafaella'ya sarılıp yanağına bir öpücük kondurdu. Neymar hemen yanımda ayakta duruyordu ve sessizce birşeyler söylendi. Ona döndüm ve "Ne?" dedim. Başını salladı ve "Boşver, önüne bak sen. Colin geliyor. Konuşacağınız şeyler vardır"

Gözlerimi devirdim ve bana doğru yaklaşan Colin'e doğru yürüdüm. Bir noktada birleştik ve birbirimize sarıldık. Yaklaşık 1 haftadır sadece mesajlaşabiliyorduk. O benim en iyi dostlarımdan biriydi ve beni anlıyordu. Ondan uzak kalmak kötüydü.

"Nasılsın? Nasıl gidiyor?" dedi gözleriyle karnımı işaret ederek. Gülümsedim ve sessizce "İyi. Yani daha zorlanmaya başlamadım"

Güldü. Arkamı döndüm ve Neymar'a baktım. Bizi gözetliyordu fakat benim ona baktığımı görünce hemen başka yöne çevirmişti başını.

"Hala kıskanıyor değil mi?" dedi Colin gülerek. Başımı evet anlamında salladım. Birkaç dakika daha konuştuktan sonra diğerlerinin yanına gittik. Neymar sinirli bakışlarını hem benim hemde Colin'in üzerinde gezdiriyordu.