Da Silva's Sister [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

2. Bölüm

"Benim Eliza." dedi sarılmayı bırakırken. Onu sesinden tanımıştım.

"Baba?" dedim heyecanla. Tam o sırada da elektrikler geldi. Bende karşımdaki adamın kim olduğunu artık tam olarak görmüştüm. Babamdı.

"Benim kızım. Gel hadi içeri geçelim. Bende şu ıslak giysilerden kurtulayım." dedi. Birlikte içeri girdik. O derhal üstünü değiştirmeye gitti. Bense oturma odasına geçmiştim. Pencerenin yanına gittim ve yağmuru izlemeye başladım.

Yanıma gelen kişinin ...  Neymar olmasını isterdim. Neden bilmiyorum ama o gelseydi gerçekten mutlu olurdum.

Ama gelmedi. Çünkü beni takmıyor, umursamıyor. Üvey de olsa kardeşi olacağım. İnsan bir düşünür bu kız ne yapıyor diye.

Tam o sırada babam geldi. 3'lü koltuğa oturdu. Bende yanına oturdum.

"Neden Everlyn'lerde kalmadın?"  Biliyordum! Eve söylemiş olmalıydı.

"Kendi evimi seviyorum." Gülümsedi.

"Neymar mı birşey söyledi?" dedi. Biliyordu demek olanları. E madem biliyorsun neden bana söyletiyorsun be adam.

"O çocuk umrumda bile değil baba."

"Madem umrunda değil neden söylediklerini umursadın ve çekip gittin?"  Babam benim fail'lerimi bulmakta ustadır da biraz.

"Gitmek istedim ve gittim işte baba." dedim  ve kendi odama gitmek için ayağa kalktım. O ise kolumu tuttu ve ayağa kalkıp bana sarıldı. Bende ona sıkıca sarıldım.

"Herkes yeni yeni tanıştığı kişilerle iyi ilişkiler kuramaz. Neymar'da böyle biri sanırım. Ona biraz zaman tanımalısın. Elbet birbirinizle daha çok vakit geçirdiğinizde o da seni sevecektir." dedi. Ardından da "Kardeş anlamında tabiiki." dedi gülerek. Bense gözlerimi devirdim.

"Tamam. Şimdi izninle biraz odamda oturacağım baba." dedim. Başını sallayarak onayladı beni. Bende yanağına bir öpücük bıraktım ve hızla odama çıktım.

Yatağımın üzerine oturdum ve laptopumu aldım. İlk işim Facebook'uma girmek olmuştu.

'11 yeni arkadaşlık isteği'

"Yine mi?" dedim içimden. Hergün geliyordu bunlardan. Aralarında yakışıklı olanlarda vardı tabiiki ama umrumda bile değiller.

Yinede açıp kim olduklarına baktım. Yukarıdan aşağıya doğru isimleri okuyordum.

'Neymar Da Silva'

Bunu gördüğüm ilk an öylece kalmıştım olduğum yerde. Nefes alıp verme hızım yükselmişti ve kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.

Hayır hayır hayır. Sakin ol Elizabeth.

Titrek bir şekilde Kabul Et yerine tıkladım. Artık arkadaştık Facebook'ta.

Tam o anda 1 mesaj gelmişti. Hızla baktım. Bu mesaj Neymar'dandı. Heyecanlanmıştım. Hızla okumaya başladım.

"Selam."   

Bu muydu yani? Öküz.

"Selam." yazdım bende.

N: "Nasılsın?"

B: "Kötü. Sen?"

N: "İyi."

Birkaç dakika böyle susmuştuk. Sanırım benden 'Kötü' cevabını beklemiyordu.

|  Neymar'ın Ağzından  |

Ne yazacağımı bilmiyordum. Kesinlikle benden nefret ediyor olmalıydı. Bense gerçekten çok pişman olmuştum yaptığım şeyden dolayı. Hatta o yağmurda evine gitmiştim onu alıp bize getirmek için. Tek başına elektrikler yokken ve gök aşırı derecede gürlerken onu orda bırakmak içime sinmemişti. Ama babası benden önce gelmişti. Kapıda birbirlerine sarılıyorlardı. Bende bu yüzden bana gerek kalmadığını düşünüp eve dönmüştüm.