Da Silva's Sister [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

9. Bölüm

Uzun ama bir o kadar da romantik bir yürüyüşün sonunda kendimizi bir sokak çalgıcısının yanında bulmuştuk. Gülümsedim ve çalgıcı adama baktım. Halinden memnun gibiydi. Kendini müziğine öylesine kaptırmıştı ki.

Bende kendimi müziğe kaptırmıştım. Önümde eğilip bana "Bu dansı bana lütfeder misiniz Bayan Casteller?" diyen Neymar'ı az kalsın fark edemiyordum. Gülümsedim ve başımı evet anlamında salladım. Ayağa kalktı ve usulca sol elimi tuttu. Hafifçe kaldırdı ve sağ elini belime koyarak beni hızla kendine çekti. Bu ani hareketle irkilmiştim. Yüzlerimizin arasında az bir mesafe vardı ve ben dudaklarına kilitlenmiştim. Tanrım, yunan tanrıları gibiydi. Gözleri insanın içinde kaybolabileceği türden güzeldi. Dudakları adeta uyuşturucu gibiydi. Eğer bir kerecik bile olsa tadarsan o dudakları, birdaha asla onlarsız olamıyorsun. Hep daha fazlasını istiyorsun.

Aklıma onu, banyoda vücudunda emanet gibi duran bir havlu ile gördüğüm gün gelmişti. Mükemmeldi. Kollarında, boynunda ve göğsünde birkaç tane dövme görmüştüm. Fazla dövme görüntüsünden hoşlanmasam da, onlar Neymar'ı öylesine çekici gösteriyor ki daha fazla olmasını bile isteyebilirdim. Tanrım, o bir kızı karşısında eritebilecek muhteşemlikte bir varlık.

O sırada aklıma çok salak bir soru düştü; Eğer ben böylesine muhteşem buluyorsam onu, başka kızlar da buluyordur ve hatta o kızlar benden kat kat güzel de olabilirler. Tam o sırada başka bir soru ile düşünmeye başladım; Acaba şuana kadar kaç kız eskitmiştir?

"Eliza?" Ellerini gözlerimin önünde salladı ve gülümsedi. Bense başımı hafifçe salladım ve düşünce alemimden sıyrıldım.

"Ne düşünüyordun öyle?" Şuana kadar takıldığın tüm kızları kendime düşman belleyip, neden bu kadar şanslı sürtükler olduklarını düşünüp kıskancımdan patlıyorum. Ah, tabiki bunu söyleyemem.

"Hiç" Yüzünü ekşitip dudaklarını büzdü. O an onu öpmek istedim ama hemen bu isteğimi bastırdım.

"Dakikalardır seni izliyorum, yüz ifaden saniyede bir değişiyor ve sen bana hiçbir şey düşünmediğini söylüyorsun. Bazen seni anlayamıyorum Eliza" Durdum ve nefesimi verdim.

"Şuana kadar kaç kızla takıldın?" Tanrım! Bunu nasıl söylerdim? Cümlemin sonlarına doğru sessizleştim ve ellerimi ağzıma getirip dişlerimi dudağıma geçirdim . Kesinlikle bana "Sanane!?" ya da "Seni ilgilendirmez lanet olası!" felan diyecekti.

"Birsürü" Merakla ona baktım.

"Çok açık sözlüsün" dedim ve dansı bitirip ileriye doğru hızla yürümeye başladım. Neymar ardımda kalmıştı.

"Hey?! Elizabeth? Ne oldu?" Bana yetişti ve kolumdan tuttu. Ona döndüm ve "Neden böyle birisin?" dedim. Merakla bana baktı ve kolumdan çekerek dar bir sokaktan geçirdi. Yine o sahile vardığımızı anladığımda hafifçe gülümsedim. Burası ile güzel anılarım vardı.

Denize yakın bir yerde durduk. Ellerimi tuttu ve konuşmaya başladı. "Değişmeye çalışıyorum tamam mı? Hiç olmadığım bir insan olmaya çalışıyorum. Ve bu öyle kolay değil. Sana o cümleyi söyleten, birsürü eski sevgilimin oluşu ile ilgiliyse, o zamanlarında o kızlar gibi eskide kaldığını söylemeliyim." Gülümsedi ve "Ve bu seni ilgilendirmiyor? değil mi?"

Kıpkırmızı olmuştum. Bana karşı bir adım atıp elini yanağıma koyduğunda ise daha da kızarmıştım.

"Utanman hoşuma gidiyor. Bu halini seviyorum. Bu yüzden utandığında hep bana bak"

Bana iyice yaklaştı. Dudaklarıma baktığını ve öpmeye hazırlandığını anladığımda birden öksürmeye başladım. Nefes alamıyordum. Sanırım astım kriziydi.