အခန္း31

3.8K 353 16
                                    

[Zawgyi]

ငါးလခန္႔ျကာျပီးေနာက္.......

''ကေလးေလး  ကိုယ္ျပန္လာျပီ ''

ဧည္႔ခန္းကဆိုဖာေပၚလက္ဆြဲအိတ္ကိုပစ္တင္လိုက္ကာ သခင္ကအသံျပဳရင္း ငယ္ေလးရွိရာမီးဖိုးခန္းထဲေရာက္လာသည္။

''ကိုကို ေရာက္လာျပီလား အရင္ေရသြားခ်ိဴးလိုက္ေနာ္  ဒီေန႔အတန္းဆင္းတာေနာက္က်လို႔ က်ေနာ္ထမင္းခ်က္တာေနာက္က်ေနျပီ ''

ေအပရြန္ေလးဝတ္ထားေသာ ငယ္ေလးကသံဇြန္းရွည္ေလးကိုင္လ်က္ ဟိုအိုးေမႊ၊ဒီအိုးေမႊ အလုပ္ရွဳပ္ေနကာသခင္႔ကိုေတာင္ေနာက္လွည္႔မျကည္႔ႏိုင္။သခင္က ကုမၸဏီမွာအလုပ္ဝင္ေနျပီျဖစ္ကာ ငယ္ေလးကဒုတိယႏွစ္ဆက္တက္သည္။

''ကေလးကလည္းကြာ အဲဒါေျကာင္႔အိမ္အကူေခၚမယ္လို႔ကိုယ္ေျပာတာ အခုပင္ပန္းေနျပီမဟုတ္လား ''

သခင္ကသူ႔ကိုေတာင္မ်က္ႏွာေလးမျပႏိုင္ဘဲအရမ္းေတြအလုပ္ရွဳပ္ေနေသာ ငယ္ေလးေျကာင္႔ နည္းနည္းတင္းလာကာ ေလသံကေဒါသသံပါလာေပသည္။ငယ္ေလးကေနာက္လွည္႔လာရင္း.....

''က်ေနာ္ဘာမွမပင္ပန္းပါဘူး ကိုကိုရ႔ဲ ကိုကိုစားဖို႔က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ခ်က္ေကြ်းခ်င္လို႔ပါ စိတ္မဆိုးပါန႔ဲေနာ္..ကိုကိုေနာ္''

နဖူးစပ္မွာေခြ်းစေလးေတြန႔ဲငယ္ေလးကသခင္႔လက္ေမာင္းကိုခိုတြဲလာရင္းျပံဳးျပံဳးေလးေခ်ာ႔သည္။သခင္ စိတ္ေလ်ွာ႔ခ်လိုက္ရင္း သက္ပ်င္းခ်သည္။ဒီကေလးေလး ဒီလိုေလးျပံဳးျပေနေတာ႔ သူစိတ္ဆိုးမည္႔အစီအစဥ္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိ။သခင္က ငယ္ေလးခါးေလးကိုလက္တစ္ဖက္န႔ဲေပြ႔ဖက္လိုက္ရင္းရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းကာ နဖူးေပၚကေခြ်းစေလးေတြကိုလက္န႔ဲအသာပြတ္သုတ္ေပးသည္။

''ကိုယ္စိတ္မဆိုးပါဘူး  ''

စိတ္မဆိုးပါဘူးဆိုသည္႔ရုပ္ကတည္တည္တင္းတင္းျကီး။

''အဲဒါဆို ကိုကိုမ်က္ႏွာျကီးတည္မေနန႔ဲေလ''

ငယ္ေလးက သခင္႔မ်က္ႏွာကိုေမာ႔ေမာ႔ေလးျကည္႔လာရင္းဆိုသည္။စိတ္မေကာင္းဟန္မ်က္ဝန္းေလးေျကာင္႔ သခင္ကမန္းကတန္းျပန္လည္ျပံဳးျပရရင္း...

Love is youKde žijí příběhy. Začni objevovat