Κατευθύνομαι γρήγορα στο σπίτι του, με το μυαλό να γεννά διάφορες υποθέσεις γι' αυτόν και να απαριθμεί τους λόγους εξαφάνισης του.
Το ύφος της Χάνα εμφανίζεται σαν ταινία μικρού μήκους και ξανά και ξανά μπροστά στα μάτια μου, κι όσο πιο πολύ το σκέφτομαι, τόσο πιο αποπνικτική φαίνεται η διαδρομή.
Το σπίτι είναι μόλις λίγα μέτρα μακριά μου κι απευθείας οι ρυθμοί βηματισμού μου αυξάνονται και μπαίνω μέσα προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου.
Τα πόδια μου τρέμουν – είναι σχεδόν έτοιμα να με εγκαταλείψουν, μα δεν το επιτρέπω.
Πρέπει να τον βρω, μοναδική σκέψη στο νου που τρυπάει ασταμάτητα σε κάθε νευρικό κύτταρο του εγκεφάλου μου.
«Τζο;» φωνάζω και η ηχώ μου είναι η μόνη ανταπόκριση στο κάλεσμα μου «Τζο;» ουρλιάζω ξανά με το τρέμουλο να μου απαγορεύει να αρθρώσω λέξη χωρίς άγχος.
«Άντυ;»
Ξαφνικά όλα μέσα μου διογκώνονται. Αυτόματα τα πόδια μου, με δική τους βούληση, ξεκινάνε να τρέχουν προς το σαλόνι, με το θρέμμα του πανικού και της προσμονής να με καταστρέφει «Τζο!»
Δύο χέρια, λεπτά, γυναικεία τυλίγονται γύρω από τα μπράτσα μου. Δεν είναι αυτός που ψάχνω – μα η αδερφή του. Η απογοήτευση συσσωρεύεται έως τα άκρα της ψυχής μου μαζί με παράπονο.
«Άντυ, τι στο... Τι στο διάολο κανείς εσύ εδώ;!»
«Που είναι ο Τζο;» κάνω να ξεφύγω από τη σφιχτή λαβή της, μα εκείνη με σπρώχνει προς τα πίσω, με τα τρομοκρατημένα μάτια της να με εξετάζουν.
«Δεν έπρεπε καν να είσαι εδώ...! Γιατί είσαι εδώ;»
«Πρέπει να τον βρω»
«Όχι, όχι... Πρέπει να φύγεις. Τώρα»
«Άμπιγκέιλ!» πλέον δάκρυα έχουν σχηματιστεί στα μάτια μου κι η απελπισία κατρακύλα σαν νερό από το στόμα μου «Πρέπει να τον βρω. Δεν ξέρω που στο καλό είναι... Και είχε πει στον κύριο Πότερ ότι θα—»
«Άντυ...» τα μάτια της γυαλίζουν, όπως και στα δικά μου – και για κάποιον γαμημένο λόγο η καρδιά μου χάνει τους χτύπους της όσο εκείνη σιωπά «Ο Τζο είναι καλά... εσύ όμως... Εσύ δεν θα είσαι αν δεν φύγεις»
«Αμπιγκεϊλ, τι λες; Που είναι ο—»
«Δεν σε αγαπάει εντάξει;! Πότε δεν το έκανε Άντυ!» ουρλιάζει.
YOU ARE READING
Μόνο Μία Φορά
FanfictionΠοιος ηταν ο Joseph Radcliff; Στα σιγουρα δεν ηταν μια χαμενη υποθεση, τουλαχιστον οχι στα δικα της ματια. Και αποτελουσε γεγονος οτι δεν ηταν αγγελος με μαυρα φτερα, οπως εκεινη πιστευε. Ισως ηταν κατι ενδιαμεσο. Μια αναμνηση, στην οποια μονο αυτη...
