Μόνο Μία Φορά

35. Γαλήνιο πρόσωπο

Όταν κατεβαίνω στο σαλόνι η Χάνα κυνηγάει την Άμπιγκεϊλ, ισχυριζόμενη ότι ένα σμόκι-άι θα προσέλκυε ουρές από ενδιαφερόμενους άντρες, όσο ο Έμετ χαζεύει στο κινητό του μαζί με τον Μικέλ.

Με το βλέμμα μου ψάχνω την μαυρομάλλα κοπέλα που έχει την ιδιότητα να μου ανεβάσει την πίεση στα ύψη, και για μια στιγμή χαίρομαι που δεν περιπλανιέται κοντά μου, όπως οι υπόλοιποι.

«Καμίλ, θα ανέβεις πάνω; Είσαι στο δωμάτιο του Τζο εδώ και δύο ώρες!»

Τι;!

Πού είπε ότι είναι;!

«Φαίνεται πως είναι όλοι εδώ» η γλυκιά φωνή του Έντυ ηχεί από πίσω μου κι όλο μου το σώμα ξεσηκώνεται για να μάθει για ποιον λόγο η Καμίλ βρίσκεται στο δωμάτιο του!

Γυρνάω ολόκληρο το κορμί μου προς το μέρος του γρήγορα, κάνοντας τον να χαμογελάσει, όμως αντικρίζοντας το σοβαρό μου ύφος, όλη η πρόσχαρη διάθεση του εξανεμίζεται.

«Γιατί η Καμίλ βρίσκεται στο δωμάτιο του Τζο;» προσπαθώ όσο περισσότερο μπορώ να διατηρήσω τα νεύρα μου – να μην δείξω την τεράστια ενόχληση μου, ούτε τα ετοιμόρροπα δάκρια μου.

«Πάντα έτσι γίνεται» ανασηκώνει μπερδεμένα τους ώμους του κι εγώ εξαγριώνομαι ακόμα περισσότερο.

«Καμίλ!» η Χάνα την ξαναφωνάζει αγανακτισμένη, όμως αυτή τη φορά η ανταπόκριση στο κάλεσμα του ονόματος της δεν αργεί να έρθει.

Τα κατάμαυρα μαλλιά της είναι ίσια και πέφτουν πάνω στους ώμους της, δίχως καμία τρίχα να είναι έξαλλη πάνω από το κεφάλι της. Ένα στενό φόρεμα, όμοιο χρωματικά με τις περιποιημένες τούφες τις, γλύφει τις καμπύλες της, κι η αυτοπεποίθηση της ξεχειλίζει με κάθε γδούπο που αφήνουν τα ψηλοτάκουνα της.

«Έτοιμη!» χώνει βιαστικά το κινητό της μέσα στην χρυσή τσάντα της, ανεβαίνει τις σκάλες και με προσπερνάει, αγνοώντας με πλήρως.

Σκύλα.

«Θα μπορούσες να είσαι και πιο ευγενική» λέει ο Έντουαρντ «Δεν παίρνει και πολύ να πεις ένα "γεια" στους καλεσμένους»

Γυρνάει προς το μέρος μου και τα μάτια της με περιεργάζονται ξεδιάντροπα.

«Γεια σου Έντυ» είπε, φανερώνοντας ένα μορφασμό, που υποτίθεται ότι θα αντιστοιχούσε σε ένα λαμπερό χαμόγελο.

Η λεπτεπίλεπτη φιγούρα της μας αποχαιρετά με τους συνεχόμενους χτύπους των παπουτσιών της να την συνοδεύουν προς την έξοδο του σπιτιού.