Μόνο Μία Φορά

52. Κανέναν δεν περιμένεις

Το κορίτσι δεν είχε σκέψεις πια.

Δεν μπορούσε να σκεφτεί πλέον για λογαριασμό της.

Δεν ήθελε πλέον να σκέφτεται – να ακούει την ίδια τη φωνή της στο κεφάλι της, να της δίνει ελπίδες για ένα θαύμα. Γιατί θαύμα δεν θα υπήρξε.

Το ήξερε.

Το είχε αποδεχτεί και θα άφηνε τη ζωή της, όση της επιτρεπόταν να την αποκαλεί ακόμα έτσι, να κυλήσει σα ρυάκι, με εκείνη να μη νιώθει.

Τρείς μέρες σε εκείνο το φορτηγάκι.

Τρεις άθλιες μέρες σ' εκείνο το φθηνό, βρωμερό όχημα με άλλες δέκα κοπέλες, στριμωγμένες η μία πάνω στην άλλη.

Μερικές φιμωμένες με λεκεδιασμένα πανιά που βρίσκονταν στο πάτωμα, άλλες ξεμαλλιασμένες από τις αποτύχεις προσπάθειες τους για να ξεφύγουν. Μα όλες – όλες – είχαν ένα κοινό: τα κατάμαυρα από την πείνα μάτια τους, και τα ζαλισμένα βλέμματα από το ταρακούνημα που προκαλούσαν οι ανώμαλοι χωματόδρομοι.

Το βράδυ μαζεύονταν όλες μαζί κοντά, χωρίς να γνωρίζονται, χωρίς ντροπές, και προσπαθούσαν να κλέψουν λίγη θερμή, ακόμα κι αν αυτή δεν υπήρχε, στα μισόγυμνα κορμιά των άλλων.

Ένα κουβάρι από κόκαλα έτοιμα να σπάσουν, μια μυρωδιά όμοια μ' αυτή του θανάτου και ψυχές ταλαιπωρημένες, οι μισές να διακατέχουν ένα αίσθημα κρυφής ελπίδας για σωτηρία κι οι άλλες μισές να υπομένουν τα πάθη τους.

«Μπέθανι» της είχε συστηθεί μία κοπελίτσα μία μέρα μετά την απαγωγή της «Πώς κατέληξες εδώ;»

Σιωπή.

Οι προσπάθειες της νεαρής όμως δεν σταμάτησαν εκεί.

Η μαυράλλα κοπελίτσα της κρατούσε συντροφιά στον ύπνο, τραγουδώντας ένα ξένο άσμα – νανούρισμα πρέπει να ήταν.

Μέσα στη φρίκη που βίωνε, θα μπορούσε να πει ( αν της έμενε λίγη δύναμή να ομολογήσει ) ότι αυτό ήταν μία μικρή λύτρωση για εκείνη, καθώς με κάθε νότα της Μπέθανι σε συνδιασμό με τις βαριές, γερασμένες από την φθορά, ανάσες των υπόλοιπων γυναικών, μπορούσε να δει από το μικρό άνοιγμα που υπήρχε πάνω στο τζάμι της μεγάλης πόρτας – η οποία φαινόταν να έχει βαφτεί με άσπρη μπογιά χρόνια πριν – , τα αστέρια.

Ναι, είχε μείνει κενή αλλά δεν μπορούσε να απόρριψει το μοναδικό φως που πρόσφερε η φύση για να καταλαγιάσει λίγο την ψυχρότητα μέσα της.