Μόνο Μία Φορά

26. Ποθητή

Andy's POV

Τα χέρια του τρέχουν πάνω στο σώμα μου, χαϊδεύοντας, ζουλώντας, πιέζοντας την γυμνή σάρκα, που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να υπομείνει τα βασανιστήρια του.

Η σιωπή στο άδειο δωμάτιο είναι ανύπαρκτο στοιχείο.

Την ατμόσφαιρα χρωματίζουν οι αναστεναγμοί μου, που ξεφεύγουν από το στόμα μου δίχως άδεια.

Φεύγουν, αυξάνοντας του την αυτοπεποίθησή.

Το νιώθω πάνω στο χαμόγελο του που γαργαλάει τον λαιμό μου όσο η γλώσσα του γλύφει την ευαίσθητη επιδερμίδα.

Τα δάχτυλα του ίσα που ακουμπούν το δέρμα μου, καθώς σέρνονται προς τα κάτω, διασχίζοντας το στερνό μου, την κοιλιά μου κι ύστερα φτάνουν εκεί - στο σημείο που τόσο νοστάλγησα το άγγιγμα του.

Αργά - σαν από ευχή Θεού - εισχωρούν μέσα μου δύο άκρα, με αυτόν να αφήνει μια ανάσα πάθους, ενώ τα δικά μου λόγια χάνονται στην παραζάλη.

«Σου έλειψε αυτό;» ρωτά παίζοντας με την κλειτορίδα μου.

Μη μπορώντας να κρατηθώ, κλείνω τα μάτια μου από την διέγερση και ω Χριστέ μου...

«Ν-ναι...»

Ο αντίχειρας του πιέζει παραπάνω εκείνο το σημείο, ενώ τα άλλα δύο του δάχτυλα βοηθούν το κορμί μου να φτάσει στην απόλυτη έκσταση.

«Εγώ σου έλειψα;» σ' αυτά τα λόγια σταματάει τις κινήσεις του.

Αισθάνομαι τα καταπράσινα μάτια του να με καρφώνουν, αναμένοντας μια απάντηση, για την οποία ολόκληρος ο οργανισμό μου καίγεται να δώσει.

Ανοίγω τα δικά μου κι η οπτική επαφή, που τόσο αγαπάω μας δένει· μας κάνει ένα.

«Τζο και βέβαια μου-»

«Άντυ!» χροιά βαριά, εθισμένη στο αλκοόλ βρωμάει από χιλιόμετρα μακριά.

Κι είμαι απολύτως σίγουρη, πως μυρωδιά σαν κι αυτή δεν ανήκει στον Τζο.

Ω ναι... Σωστά.

Κοιμόμουν.

Όλα ήταν ένα μικρό γλυκό όνειρο που δεν έχει καμία απολύτως θέση στην πραγματικότητα.

Δυστυχώς.

«Άντυ!»

«Τώρα!» τσίριξα για να με ακούσει, όμως ήταν αργά. Η άθλια φιγούρα του ήταν ήδη στο υπνοδωμάτιο. Έδιωξε το σεντόνι από πάνω μου και ξεκίνησε να με τραβολογά σιγοβρίζοντας.