𝕨𝕒𝕟𝕟𝕒 𝕓𝕖𝕥ʔ

TᗯO

Seokjin: "Έλα, πιες λίγο. Θα σου κάνει καλό."

O Seokjin άφησε το φλιτζάνι με το αγαπημένο ρόφημα του Taehyung στο κομοδίνο. Έβγαλε μια βαθιά ανάσα δυσανασχέτησης και τράβηξε απαλά τα σκεπάσματα που είχαν κρύψει όλο το σώμα του φίλου του.

Seokjin: "Σου έφτιαξα matcha! Σε αυτό, σίγουρα, δεν θα πεις όχι."

Δεν πήρε απάντηση, μόνο άκουσε τον κολλητό του να ρουφάει την μύτη του από το κλάμα. Ο Seokjin κοίταξε τον μικρότερο στενάχωρα. Δεν μπορούσε να τον βλέπει σε αυτή την κατάσταση. Είχαν περάσει πέντε μέρες από την κηδεία του αφεντικού του και εκείνος παρέμενε κλεισμένος στο σπίτι του χωρίς καν να πάει στην δουλειά που τόσο πολύ λάτρευε.

Seokjin: "Tae, το ξέρεις πως δεν μπορείς να μένεις άλλο κλεισμένος μέσα, έτσι?"

Taehyung: "Ναι." μουρμούρισε κακοδιάθετος και στήριξε απρόθυμα τον κορμό του στην πλάτη του κρεβατιού.
"Πως θα πάω τώρα στην Je-in χωρίς να είναι εκείνος? Τον είχα σαν πατέρα μου.."

Seokjin: "Αλήθεια, τώρα η Je-in μένει ακέφαλη? Ποιος θα την αναλάβει? Δεν είναι πολυμετοχική, έτσι δεν είναι?"

Taehyung: "Έτσι είναι. Όλα ανήκαν στον κ. Jeon." σκούπισε τα δάκρυα του βιαστικά καθώς στο μυαλό του έφερνε στιγμές που μιλούσε για ώρες με το αφεντικό του.

Seokjin: "Παιδιά, σύζυγο, οικογένεια? Δεν μπορεί, κάποιος θα τον κληρονομήσει."

Ο Τaehyung κατάπιε άτσαλα την γουλιά τσαγιού που βρισκόταν στο στόμα του και έμπλεξε αμήχανα τα χέρια του.

Taehyung: "Έχει έναν γιο."

Seokjin: "Τον γνώρισες?" ρώτησε με ενδιαφέρον και είδε τον μικρότερο να κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.
"Λογικό μέσα στην βαβούρα της τελετής." συμπλήρωσε ήρεμος.

Taehyung: "Δεν ήρθε."

Seokjin: "Δεν ήρθε στην κηδεία του πατέρα του?" κοίταξε έκπληκτος τον Taehyung που φαινόταν αρκετά αμήχανος.

Taehyung: "Η σχέση τους.. είναι λίγο περίεργη."

Seokjin: "Και είναι αυτό δικαιολογία? Θα έπρεπε να ντρέπεται!"

Taehyung: "Μην τον κρίνεις. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να πενθεί και να πονάει με τον δικό του τρόπο." τον μάλωσε με αυστηρό ύφος καθώς σκούπισε για ακόμα μια φορά τα υγρά μάτια του.