𝕨𝕒𝕟𝕟𝕒 𝕓𝕖𝕥ʔ

TᗯᗴᑎTY TᗯO

O Jungkook βούλιαξε το πρόσωπο του μέσα στο μαξιλάρι για να αποφύγει το πρωινό φως που τάραξε τον γαλήνιο ύπνο του. Μούγκρισε ανόρεχτα στην σκέψη πως πρέπει να σηκωθεί μα χαμογέλασε κατευθείαν στην ανάμνηση της χθεσινής βραδιάς. Αν και αγουροξυπνημένος, η καρδιά του ήταν το μόνο όργανο που ξεκινήσει να δουλεύει μαραθώνιο και ας είχε ξυπνήσει δευτερόλεπτα πριν. Θυμήθηκε πόσο υπέροχα ένιωσε χθες, πόσο πιο ολοκληρωμένος αισθάνθηκε όταν γύρισε τον Taehyung ανάσκελα και μπόρεσε να τελειώσει με την θέα των ματιών του. Μια θέα που πλέον θα ήταν άρρηκτα συνυφασμένη με την κορύφωση του.

Ξεκίνησε να χτυπάει ελαφρά και παιδικά τα πόδια του στο στρώμα στην σκέψη πως ξύπνησε πρώτος και θα είχε την ευκαιρία να παρατηρήσει τον τρόπο που κοιμάται ο μεγαλύτερος. Στάθηκε στα οπίσθια του καθώς έτριβε τα μάτια του ώστε να συνηθίσει το φως.

Γύρισε το κεφάλι του προς την αριστερή πλευρά του στρώματος. Τίποτα. Γύρισε προς την δεξιά. Πάλι τίποτα. Ξαναγύρισε το πρόσωπο του στην ανοιχτή πολυθρόνα που βρισκόταν κάτω από το μικρό παράθυρο του δωματίου. Σκοτείνιασε απότομα, αφήνοντας στην άκρη όλη την καλή του διάθεση.

Ο κοιμισμένος του εγκέφαλος έδωσε την πιο λανθασμένη αλλά λογική, για τον Jungkook, εξήγηση· ήταν μια απλή βραδιά εκτόνωσης, τίποτα παραπάνω.
Τα μάτια του γέμισαν υγρασία σε αυτή την σκέψη. Όχι, αποκλείεται! Δεν ήταν τέτοιος ο Taehyung.

Σηκώθηκε φουριόζος από το κρεβάτι με τα σενάρια του να οργιάζουν στο κεφάλι του. Θύμωσε, όμως περισσότερο απογοητεύτηκε.
Έτρεξε στο δικό του δωμάτιο και πιο συγκεκριμένα στο μπάνιο. Ξέπλυνε το σώμα του νιώθοντας το χθεσινό άγγιγμα του Taehyung πάνω στο δέρμα του.

Στο διπλανό δωμάτιο ο Taehyung βρισκόταν σε μια τελείως διαφορετική διάθεση. Δοκίμαζε τα ελάχιστα κουστούμια που είχε χωρέσει στην βαλίτσα του. Πρόσεξε κάθε λεπτομέρεια του παρουσιαστικού του δημιουργώντας το απόλυτο χάος στο δωμάτιο του από πεταμένα ρούχα, αξεσουάρ και αρώματα. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη χαμογελαστός. Είχε πολλούς λόγους να θεωρήσει την χθεσινή βραδιά λάθος, όμως ο τρόπος που τον κοιτούσε ο νεότερος πριν τελειώσει και το χειροφίλημα πριν αποκοιμηθεί, του επιβεβαίωναν πως όλα ήταν σωστά.

Άνοιξε βιαστικά την πόρτα του δωματίου του κοιτώντας ανήσυχος την ώρα στο κινητό του. Είχε αργήσει.

Κατέβηκε στο λόμπι του ξενοδοχείου ψάχνοντας με τα μάτια του το αφεντικό του. Δεν άργησε να τον εντοπίσει, θα τον ξεχώριζε ανάμεσα σε πλήθος ατόμων. Το χαμόγελο του σταδιακά έσβηνε όσο δεχόταν τις βλοσυρές και κυρίως κρύες ματιές του Jungkook. Ο παγωμένος τρόπος που τον κοιτούσε τώρα, δεν είχε καμία σχέση με τον γεμάτο πόθο χθεσινό.