𝕨𝕒𝕟𝕟𝕒 𝕓𝕖𝕥ʔ

TᗯᗴᑎTY ᑎIᑎᗴ

Taehyung: "Τι είπα;" ρώτησε δήθεν αδιάφορος με την φωνή του να προδίδει κάθε του αποτυχημένη προσπάθεια να φανεί χαλαρός.
"Τίποτα δεν είπα."

Jungkook: "Λέγε, γαμώτο μου!"

Ο Taehyung σήκωσε θαρραλέα το βλέμμα του και στένεψε τα μάτια του. Δεν του έφτανε το τρέμουλο στο σώμα του και η καρδιά του που κόντευε να σπάσει κάτω από το πουκάμισό του, είχε και την οργισμένη φωνή του Jungkook να τρυπάει βίαια το κεφάλι του. Αναθάρρεψε απότομα. Πως θα περίμενε την ήρεμη στάση του μικρότερου στην εξομολόγηση του αν ο ίδιος έτρεμε σαν το ψάρι;

Taehyung: "Δεν έχω λόγο να ντραπώ, εντάξει;" αποκρίθηκε με αυτοπεποίθηση καθώς τα χέρια του διασταυρώθηκαν κάτω από το στήθος του.
"Ναι, ήμουν ερωτευμένος με τις ιδέες σου, με τον ασυνήθιστο χαρακτήρα σου, με την δύναμη που είχες να αντιμετωπίσεις τον πατέρα σου, με όλα όσα εκείνα μου περίγραφε ο πατέρας σου. Και μόλις σε γνώρισα επιβεβαίωσες όλους τους λόγους για τους οποίους σε ερωτεύτηκα."
Σταμάτησε τα αυθόρμητα λόγια που ξεστόμιζε προκειμένου να πάρει μια ανάσα και να κρατήσει σταθερή την φωνή του που έβγαινε με κόπο. Τα ζυγωματικά του προσώπου του είχαν ροδίσει έντονα, όμως ένιωσε ξαφνικά να φεύγει ένα τεράστιο βάρος από πάνω του.
"Μέχρι και τα νεύρα σου ερωτεύτηκα, δεν το λες και λίγο!"
Πήρε μια βαθιά ανάσα και τον κάρφωσε με τα μάτια του. Περίμενε μια απάντηση στην αποκάλυψη του, όμως ο Jungkook έμενε ανυποχώρητα βουβός καθώς τον ατένιζε με ανεξιχνίαστα και ελάχιστα βουρκωμένα μάτια. Η σιωπή ανάμεσα τους παρατεινόταν όλο ένα και περισσότερο, προσφέροντας στον Taehyung έντονες συσπάσεις στο στομάχι του.

"Σου φαίνεται τρομακτικό, το ξέρω. Ίσως έχεις δίκιο, αλλά ο Yoongi hyung λέει πως ο έρωτας είναι εγκεφαλική υπόθεση. Μπορεί κάποιος να αγγίξει το μυαλό σου δυνατότερα από το σώμα σου." είπε χαμηλόφωνα, έχοντας μετανιώσει για όλα όσα εξομολογήθηκε. Βρήκε το θάρρος να μιλήσει σε μια στιγμή που ο Jungkook, απ'ότι φαίνεται, δεν είχε το θάρρος να τον ακούσει.

"Θέλεις να φύγω;" πρότεινε επειδή δεν άντεχε άλλο αυτή την σιωπή και την ανερμήνευτη στάση του άντρα μπροστά του.

Jungkook: "Πόσο καιρό γίνεται αυτό;" ψέλλισε ανακτώντας την ικανότητα της ομιλίας του.

Taehyung: "Έχει σημασία;" ρώτησε υψώνοντας το βλέμμα του προς το ταβάνι του εστιατορίου. Άκουσε το γρύλισμα του Jungkook και ξεφύσησε κουρασμένος.
"Δύο χρόνια."