𝕨𝕒𝕟𝕟𝕒 𝕓𝕖𝕥ʔ

Tᗴᑎ

Ο Taehyung έπαιρνε βαθιές ανάσες πιέζοντας τα δάχτυλα του στο διαβατήριο που κρατούσε. Ξεκίνησε τις ασκήσεις που έκανε πριν από κάθε ταξίδι για τις κρίσεις πανικού. Μόνο που σε άλλες πτήσεις είχε τον Seokjin να τον ηρεμεί. Αυτή την φορά όμως ο κολλητός του με απόλυτη σιγουριά τις είχε περισσότερο ανάγκη.

Ο Seokjin κοιτούσε με θλίψη τις τέσσερις αποσκευές που είχαν τοποθετήσει στο καρότσι αποσκευών. Τέσσερις, όχι δύο που είχε προγραμματίσει.
Δεν ήξερε τι τον τάραζε περισσότερο. Ο αριθμός των αποσκευών, οι ιδιοκτήτες τους, ο Namjoon που στεκόταν μπροστά του ή ότι τα μάτια του αβίαστα έτρεχαν πάνω στον Namjoon και λιγότερο στον εφηβικό του έρωτα;

Ναι, ναι σίγουρα έπρεπε να κάνει τις ασκήσεις του Taehyung για να ανταπεξέλθει σε αυτό το ταξίδι.

Πάλι καλά που ο Jungkook έτρεχε σε όλο το Incheon να βρει την πύλη τους και δεν τον είχε στο οπτικό του πεδίο. Θα τον έπαιρναν με φορείο.

Namjoon: "Πως σου φάνηκε που θα ταξιδέψουμε όλοι μαζί;" ρώτησε δειλά τον Seokjin προκειμένου να σπάσει την νεκρική σιωπή που είχαν βουτηχτεί.

Seokjin: "Ένα εγκεφαλικό το έπαθα είναι η αλήθεια."

Jungkook: "Εγκεφαλικό; Δύσκολο." χαμογέλασε ειρωνικά, ερχόμενος από τον έλεγχο των διαβατηρίων.
"Λείπει η πρώτη ύλη."

Seokjin: "Για μένα πάει αυτό;" ρώτησε οργισμένος, κάνοντας ένα απειλητικό βήμα προς τον μικρότερο.
Ο Taehyung έπιασε βιαστικά το μπράτσο του κολλητού του και τον σταμάτησε.

Jungkook: "Ο νοών νοείτο."

Namjoon: "Μην τον ακούτε. Είναι ένας εναλλακτικός τρόπος να πει ο Jungkook καλό ταξίδι." γέλασε σφιγμένα καθώς αγριοκοιτούσε τον φίλο του για την αγένεια του.

.

Ήταν ήδη καθισμένοι στις θέσεις τους. Στον ένα διάδρομο ο Taehyung και ο Seokjin ενώ στον ακριβώς δίπλα και απέναντι ο Namjoon με τον Jungkook. Ο Taehyung σφράγισε την ζώνη ασφαλείας όπως και τα μάτια του. Ήταν η στιγμή της απογείωσης όπου τα φώτα έκλειναν και το αίσθημα φόβου μόλις είχε ξυπνήσει.

Seokjin: "Ηρέμησε, είμαι εγώ εδώ." του ψιθύρισε υποστηρικτικά και τον άγγιξε στον ώμο να χαλαρώσει.

Και ενώ το άγχος του Taehyung θα τελείωνε με το που προσγειωνόταν στο Μπουσάν, το πρόβλημα του Jungkook θα ξεκινούσε εκεί. Όχι ακριβώς πρόβλημα βασικά. Ήταν τόσες αναμνήσεις μαζεμένες από την παιδική του ηλικία που θάφτηκαν μαζί με την μητέρα του. Απέφευγε να πηγαίνει από τότε, εφόσον τίποτα δεν θύμιζε αυτό το στάδιο της ζωής του.