Twisted Paths (SMBB)

Chapter 44 - Happy

“Dapat, alagaan mo rin ako baby para hindi ako maging pangit.” nguso kong sabi kay rover.

Well, naniniwala ako kay mom na kapag alagang alaga ka ng asawa mo ay hindi ka papangit o ano, kapag itinuon nya ang buong pagmamahal nya sayo, alam kong mapupuno ang buong katawan mo ng positive vibes.

“Of course, my pleasure.” sabay halik sa aking noo, he really can't stop hugging me or kissing me.

Laging sinusulit ang pagkakataon, bawat segundo, minuto na magkasama kami.

Tumingin ulit ako kay mommy na nakangiti saamin, tumingin si mommy kay rover at alam kong parehas silang nakangiti, na ma-mangha sa pagibig ng anak para saakin.

“Mom, let's go back to the topic. Kung saan saan nanaman napupunta!” natawa nalang si mommy at tumango tango.

“Hmm, okay. Ano bang gusto mo para sa apo ko?”

“Eh, gusto ko nyang ipangalan sa mama ko e.” parang bata kong sabi kay mommy.

Parang noon lang, lagi nila akong pinagbibigyan. Never nilang ipinagkait sakin lahat ng bagay, kahit si rover noon ay suportado nila.

“Okay then, your mom's name is Sophia Aurora Sanchez Hernadez, your father's name is Dominic Chase Henandez. so... What's your pick?”

“if it is a girl then I would name her Sophia Aurora... And if its a boy Dominic Chase then.”

Tumingin ako kay mommy, the side of her eyes is a bit moist. Alam ko dahil kahit nakayuko sya ay hindi nya parin matanggap. I forgive you mommy, I  know her sacrifices for me too.

“Aw, momny. Don't cry! Maiiyak din ako sige ka.” pananakot ko pa sakanya para hindi magtuloy ang iyak nya.

Tumawa tawa pa ito habang nagpupunas ng luha. “Okay okay, fine. kahit na anong gusto ng baby girl ko.”

Umakap ako sakanya, and tells her that I forgive her and daddy. Hindi ko lang matanggap nung una pero eventually ay natutunan ko ring i-let go dahil pamilya ko sila. Dahil sila lang sapat na saakin. Sobra sobra pa nga.

Hinigpitan din nya ang pagkakayakap saakin, ramdam ko ang pangungulila nya sa aking yumaong ina, yumayakap sya dahil ibinibigay sya sakin lahat ng pain na nararamdaman nya noon saamin ng mama ko. And I thank her for that, kasi hindi rin sya sumuko saamin, lagi syang andyan para saamin ng mama ko. Kapag kaylangan ng mama ko ng kaibigan, katulong ay andyan sya at malaki ang naging parte ng buhay nya saamin dahil kahit naging trahedya man sa una, alam kong hindi nya kami papabayaan ng magiging anak ko, lagi lang syang nakagabay saamin ni Rover.

“Thank you mommy, i love you.”

“And I love you too, Sweetheart.”

Bumukas ang pinto ng kwarto namin at punasok doon ang doctor at nurses. May dala silang clipboard.

“So, Mrs. Woodson. Wala nanamang threat sa katawan mo, you're all healed. Every month kaylangan ng chaeck up for untrasounds at kada 2 months naman ay bibisita ka ulit for MRI para i-check kung may abnormalities sa katawan mo. ”

Nakangiti naman akong tumango tango sa doktor, ganun din sila mommy ag daddy at nag pasalamat pa nga.

“Bukas, pwede na kayong umuwi. Pero bago kayo umuwi ay ultrasound kay baby para i-check kung okay lang ba sya at para malaman nyo narin ang gender.”

Kinamayan ko ang doctor ganun din abg mga nurses, masaya sila saakin at walang sawa akong nag pasalamat sakanila.

“Maraming salamat po talaga.” sabi ni rover sabay yakap saakin.

Nagpaalam na ang doktor ay panay parin ang pasalamat ni mommy.

“Sa wakas! Makakasama ka nanamin ulit sa iisang bahay. Oh my! Wait. Tatawag ako sa kasambahay natin, sasabihin ko sakanilang mag general cleaning, at tatawag din ako sa kakilala kong crew sa paglilinis para may katulong sila. At ang kwarto mo ay ipapaayos ko rin.”

“Sa kwarto ko sya matutulog mommy, kaya ipalinis mong maigi.” si rover habang si mommy hindi mapakali sa pag titipa.

“Honey, dahan dahan nga. Hindi ka maiintindihan ng kasamabahay, para kang bubuyog.” sabi ni daddy

“Tumigil ka, Anthony Woodson ha!” nang gigil na sabi ni mommy kaya hindi ko mapigilang tumawa ng malakas.

Napangiwi si daddy ng makinig nya ang buo nyang pangalan, galit nga ang asawa nya.

“Okay Alexandra Woodson, shut up nako.” sumusukong sabi ni daddy habang yumayakap sa likod ni mom, panay naman ang iwas at paniniko nya kay dad hanggang sa hinayaan nya nalang.

Bumaling ako kay rover na nakangiti rin sa parents nya. Alam kong natutuwa rin sya sa ka-sweetan ng mommy at daddy.

“I love you.” nakakuha nanaman sya ng oras para sabihin iyon saakin.

“Mas mahal kita baka akala mo.” syempee hindi tayo papatalo, dapat competitive lagi.

“Mas mahal na mahal kita at ang anak natin.” hindi nako sumagot at nginuso nalang ang bibig para mabigyan nya ako ng halik. Pinagbigyan nya naman ako, at mas mahaba pa.

“Tingin mo baby, anong gender ng baby natin?”

“I want both. Girl and boy!”

“Ngumuso ako, e isa lang dapat! Ginawa mo naman akong pusa e.”

Humalakhak sya sa sense of humor ko. Hays, you're really whipped for me, baby.

“I want our baby to be a girl, gusto ko kamuka mo.” sabay yakap oa saakin.

“Panay ang yakap mo, wala akong ligo nyan baby, patay na patay kana sakin.”

He snorted, kaya natawa ako. Inamoy nya ang ulo ko na syang nag paiwas saakin.

“Rover! Wala sabi akong ligo e.”

“Okay lang naman ha, ang bango bango mo pa rin naman.”

Inamoy ko ang buhok ko na medyo may kahabaan at ang kilikili, ang hospital gown. I feel greasy kaya bukas ay magpapatulong ako sakanya magpaligo.

Sinimangutan ko sya. “Hindi nako mabango!” nguso kong sabi pero hinalikan nya lang ako.

“Eeeh! Rover! Kulit nito.”

Tumawa tawa pa dahil panay ang nguso ko ay panay din ang halik saakin.

“okay hindi na.”

Napuno ng saya ang puso ko sa simpleng pag-uusap namin, pano pa kaya kapag mag kasama na kami sa iisang kwarto. Baka lalo akong mahulog sakanya simpleng halik nya lang saakin araw araw.

“I love you, Ash Rover Woodson.” hindi sya nagsalita pero mataimtim nya akong tinitignan at ganun din ako sakanya. Siniil nya ako ng halik na syang nagpabaliw saakin.