Twisted Paths (SMBB)

Chapter 8 - He say 'please'

"Stay please.."

Hinde ako makahinga, Hinde dahil may sakit ako kundi dahil kay rover.Ang sarap sa pandinig. He want me to stay..

Meaning?

He need me because he just want to. Okay lang saken. Kung kaylangan nya ko then fine. I will and Willing to stay if he say so.

Martyr Right? But who cares. Ako yon e.

Martyr + Me = Being happy with Rover, Even if It's painful and hard to be with.

Ngumiti ako ng kumawala ako ng pagkakayakap sa kanya.

"Okay."

Hinila ko sya papasok sa Office nya at pinaupo sya sa sofa kung saan sya natutulog.

"Dyan ka mu- -"

"NO!"

Napatalon ako sa pagsigaw nito.

"What?"

"You said dito kalang!..."

"Yes. I say that kaya nga ako andito e. It just that na kukuhanin ko lang yung food then ipapakain ko sayo alam kung gutom ka."

Tumungo naman ito kaya nilapitan ko sya at inangat ang kanyang muka.

I smile a little bit.

How can I leave this man? Na habang lumalaki ako sya yung pinapangarap ako? Pano ko sya iiwan kung alam kong sa sarili kong ikakamatay ko yon.

I kiss him in the forehead.

Iniwan ko sya dong nakatitig lang sakin sa bawat pag galaw ko. Na para bang hinde sya makapaniwalang andito parin ako.

Noon kase kapag sinabi nyang wag nakong magpakita ay aalis na agad ako. Mga three or four days akong mawawala.

Pero ngayon?

Hinde ko na ata kayang lumayo pa. Wala naman syang sinabing please e. Kase noon may ginawa akong hinde kanais nais. Ayon nagalit sya at layuan ko raw sya.

He said : 'Please'

Wala akong nagawa at wala naman akong magagawa kahit masakit sa akin ay tinanggap ko.

Para saan paba kung mananatili ako sa tabi nya kung nag 'please' na sya sakin.

Ano pa bang magagawa ko sa taong ayaw akong makita hinde ba?.

Inilapag ako sa lamesita yung adobong niluto ko.

Hinanda ko ang pagkain sa harap nya. sa naman nakakatitig lang saken.

"Stop staring Rover."

"Why? because, Staring is rude?"

"No."

"Then why?"

"Kapag nakatingin ka sakin pakiramdam ko ako lang...at Kapag tumitingin ka sakin ng ganyan I fall Harder. Or should I say 'fell' "

Ngumiti ako ng Hindi ito na kapag salita. Okay lang saken! Sanay nakong mareject sakanya.

"Here. Eat"

Ibinigay ko sa kanya ang plato na may laman na adobo.

Sumubo naman sya.

"What does it taste?"

Tumango tango lang sya na parang bata kaya napangiti ako.

Nakatitig lang ako sakanya habang kumakain sya.

Inalok nya ko pero tinanggihan ko. Seeing him eating like that makes my stomach and my heart is full and pounding like a racing cars.

In this world walang hinde pantay pantay. Katulad ko! Ako malas ako.. Baket? Dahil Ako lang ang nagmamahal sakanya hinde bilang kapatid kung hinde bilang isang taong handang tanggapin sya ng buo kahit hinde sya perpekto.

Life is so unfair. That's why you need to fight!

Fight for your man.

I just need to wait for him.

Pero hanggang kelan nga ba ako magiintay?

Kapag mamamatay nako? Kapag matanda nako? Kapag may sarili na syang pamilya?

Hinde ko alam pero iintayin kong dumating yung araw na. Sana ako naman. Sana ako nalang...

Sana...

Tumingin ako sa kanya at ngumiti. lumipat ako sa tabi nito at niyakap sya ng mahigpit.

"When the time come.. I will wait for you.. Iintayin kita. Sana ako na ang mahal mo."

I whispered.

"Don't wait for me Rare."

Tumango tango ako at pasimpleng pinunasan ang aking mga luha na patuloy tuloy sa pag agos.

I need to Decide...