Twisted Paths (SMBB)

Chapter 37 - The Day

Pinagmasdan ko ang mukha ni rover, his face shows at peace now. Hindi ko alam kung bakit ganun nalang ang reaksyon nya ng magising sya at ng makita nya ako, Ikwinento nya ang nangyari sa kanyang panaginip pati narin ang pag-gawa ko raw ng mga letter.

At ang nakakabahala sa lahat ay namatay ako sa panaginip nya, sabi ng iilang pamahiin or sabi-sabi. If someone dreams of you and if in that dream you just died then it's otherwise on the reality. But who knows?

Miski ako hindi ko alam ang magiging possibilities ng mga mangyayari mamaya, this day. Ito na ang araw na pinakahihintay ng lahat, ang maoperahan ako. Handa nakong harapin ang lahat, bahala na kung anong magiging resulta.

Hindi ko na kasi alam pa ang iisipan kaya, bahala nalang. Bakit kaya ganun no, we always saying na bahala na lang kung anong mangyayari o whatever. Maybe because we just don't know or maybe we know but we just tend to use the word 'bahala na'

Nakahiga parin kami ngayon, mamayang 10'o clock ang operation, pero ito kami at nakahiga padin, pero okay lang as long as na alam kong okay sya, sobra akong nalungkot sa kwento nya saakin marahil sobrang lungkot nya sa panaginip nya at baka maisipan nyang sumunod saakin, wala man lang akong nagawa that time dahil nga wala na ako.

"You silly, I don't know if you are in your right mind that time pero gusto kong mapanatag ka." Seryoso kong sabi sakanya habang inaalis ang mga nakatabing na buhok sa kanyang mukha, how can this man be so beautiful at the same time?

"I want you to be by my side."

Pinagmamasdan ko lang sya at hindi ko mapigilang mapangiti.

"Cute."

Para akong baliw dito na kinakausap ang isang tulog na tao, pero ayos lang dahil katabi ko naman ang taong nagpapasaya sakin.

"Kapag naging successful ang operation ko, gusto kong balikan kung saan tayo unang nagkita. Ang saya siguro non no? tanda mo paba?"

Napanguso ako, natatandaan nya paba yun. Kung saan unang nagtagpo ang aming mga mata, Kung saan ako unang nagalit sakanya. Kung pano naging magical yung araw nayun para saakin, kung pano huminto ang lahat ng nasa paligid ko.

"Mahal na mahal kita rover."

Tuluyan na akong napahagikgik sa kilig.

"Sure baby, let's do that."

Napahinto naman ako, at napangiti. Mabuti kung ganun may panghahawakan ako sa lahat ng mga sinasabi nya.

"Baby" seryoso nyang sabi.

"Mmm. "

"Let's get married."

Napahinto ako sa pag aayos ng buhok nya, ang mga seryoso nyang mga mata ay nakatingin saakin.

"Really? Are you sure about that?"

"Yes, I want to marry you. I want to spend my whole life with you, Please baby. I'm begging you, are you ready to get married with this heartless man, the man who multiple time hurt you. I'm not surely sure to granty to you that I won't hurt you coz baby, I'm not a perfect man. I do many things that I regret later on, but I want to straight this path with you. I'm so inlove with you that I can't even imagine when it's start, I can't even imagine that I'm so into you. I love you baby, and I'm really sorry for what happened to you, I regret everything so much. Even my self, I'm so mad to the point that I got crazy every time I won't see you face or even with you in your up side downs. I want to be with you in your failure and in your success because baby I won't lose you again this time. "

Parang may bara sa lalamunan ko at napunta iyon sa aking mga mata at ang puso kong hindi makatigil sa pagtibok ng sobrang bilis, nakatingin lang kami sa isa't-isa at parehong may luha.

"You don't have to beg baby, I'm willing to marry you in any circumstances. I love you too, and please we already talked about that you won't blame yourself again, Okay? "

Tumango tango sya at ngumiti kahit na may luha sa kanyang mga mata, that beautiful eyes of him.

"I love you, thank you for loving me unconditionally." and with that he kissed mw in my forehead.

"Let's get ready. " Malungkot naman syang tumango at ngumiti.

Pero bago ako makatayo ay hinila nyang muli ako sa kanyang bisig, napatili ako ng bahagya pero agad din akong nagulat ng maramdaman ko ang malamig na bagay sa aking palasing-singan.

Napahawak ako sa aking bibig at hindi mapigilan ang paghikbi, damn. Okay na yung nagsabi na papakasalan pero hindi ko akalaing kaylangang meron pa palang singsing, masyado na akong nakontentong andyan sya at sapat na wala akong natatanggap kasi hindi naman ako nanghihingi ng kung ano sakanya.

Tumingin ako sakanya at ngumiti ng pagkatamis tamis, Huminga ako ng malalim at ibinuga iyon pagkaraan.

"Thank you!" Tumango sya at niyakap ako.

"Mahal na mahal kita."

NALIGO at bumaba na kami upang kumain ng almusal, kry will be the one who will do the surgery. Malaki ang tiwala ng lahat sakanya at ganun din naman ako dahil ito talaga ang masteral nya. Kung ako ang tatanungin hindi ako kukuha ng doctor or nursing, para akong mababaliw at kung anong inaaral aral dyan. Nakakaloka!

"Goodmorning dad, mom."

Ngumiti naman si mom at dad sakin ng makita nila ako. Mayroong kung ano sa kanilang mga mata, Kalungkutan. Hindi ko naman maaalis sakanila iyon dahil hindi naman ito magiging madali, in the first place alam kong ayaw nila akong nakikitang ganito.

Ayaw nila akong nakikitang nahihirapan kaya sobra akong nasasaktan, sila nasasaktan sakin at ako nasasaktan para sakanila. How cruel the faith is, Hindi ko naman kayang pigilan tong sakit ko at sabihin sakanya na mawala nalang sya. Kung pwede ko lang gawin iyon ay ginawa ko na.

"Goodmorning Charles, long time no see." Nakangiti kong bati sakanya.

Ngumiti sya ng bahagya pero hindi iyon umabot sa kanyang mga mata, Namumula din ang ilalim ng mata nya. Halatang pinipigilang umiyak!

"C'mon Charles, don't be like this." Nakanguso kong sabi.

"Ye-yeah right." his voice broke.

Hindi nya na napigilan kaya naman tumaligod na sya. Napatawa ako at naglakad papunta sakanya at niyakap sya sa likod.

"Stop being crying baby, simula bata ganyan kana. Dumating kana ng 28 ngayon iyakin ka padin."

Humarap sya at sumiksik sa leeg ko. Puro hikbi lang ako ang naririnig ako sakanya, Pero hindi lang yun bukod sa iyak ni Charles iyak din ni mommy at dad ang naririnig ako, pilit nilang pinapigilang wag umiyak pero bigo sila.

"Hush charles, I will fight no matter what happen."

Tumango tango naman sya at mabilis na pinunasan ang kanyang mata, Ngumiti ako sakanya at iginaya sya sa hapag kainan.

"Stop being crying baby all of you! Wala pa nga masyado kayong excited." masungit kong sabi.

Natawa naman sila ng bahagya at tumango tango, nagsiupuan na at nagsimulang magsi-sandok.

The twins babies are also here, Kry is also here, Charles and Calvin are also here, Shile and Caleb are also here, mom and dad are also here, And lastly Rover. They are all here, to support me.

And I'm so blessed, to have them.