Twisted Paths (SMBB)

Chapter 44 - Happy

Masaya akong napabuntong- hininga kakatingin kila mom at dad, nag uusap usap kasi kami kung anong ipapangalan sa aking anak. Ang gusto ko sana kapag babae ay isunod sa pangalan ng yumao kong ina, at pag lalaki naman ay sa aking papa.

“You baby, anong gusto mong ipangalan sa anak natin?”

Tanong ko kay rover na nakaupo lang sa likod ko at nakapatong ang kanyang baba sa aking balikat. Hinihimas ang ang t'yan at alam kong natutuwa sya dahil panay ang tadyak ng aking anak sa loob na para bang tuwang tuwa. E ako lagi ang nagugulat kapag nasipa kaya hindi ko mapigilang mapaigtad lagi, hindi ko naman sya gusto suwayin dahil natutuwa rin ako sa ginagawa nya.

Hindi pa lumalabas ang anak ko ay alam ko ng papa's boy/girl.

“kahit na ano baby, kahit na ano. Mahal na mahal kita.”

Hindi ko mapigilang mapangiti sa sinabi nya. Umungot ungot ako para matago ang kilig na nararamdaman.

Simula ng pag haharap harap naming pamilya ay masyado sya naging clingy, not that I complaining about it pero kasi masyado na syang maalalahanin at lagi nyang sinasang-ayunan lahat ng gusto ko para lang hindi kami nag away. Though hindi naman kamo mag aaway pero kasi ayoko syang diktahan sa gusto nya, gusto ko lagi syang may comment sa lahat ng sasabihin ko kahit maganda o hindi man 'yon.

“Gusto mong pangalan ng anak natin ay kahit ano?” ngumuso pa ako para kunwari nag dra-drama sa kanya.

Tinignan nya naman ako kaya napatingin din ako sakanya, umayos sya ng upo sa likod ko kaya mas makita pa ako. Nakita nya yatang nahihirapan akong lumilingon sakanya kaya nasa harap ko na sya ngayon at hawak ang dalawa kong kamay.

“No, I'm fine sa kahit na anong gusto mo.” sabay halik pa sa aking noo.

“Tsk! Pero gusto kong mag suggest ka ng pangalan, anak naman natin ito kaya kaylangan ko ng expertise mo.”

He snorted na nagpatawa saming parehas.

“What expertise do you want from me baby.” umangat ang gilid ng kanyang labi.

Inangat ko rin ang akin kaya natawa sya, “Hindi ako na tutuwa, rover.” pinaseryoso ko ang aking boses na kunwari tinotoyo ako.

He's whipped for me, lahat ginagawa nya maayos lang ako pero sya kahit huli na sya basta una ako. Ayoko ng ganon pero wala akong magawa dahil ayon ang gusto nya. Kaya sa ibang bagay nalang ako bumabawi.

“Okay, okay hindi na. Wag ka ng magalit, love na love ko yan e.” sabay halik pa sa aking labi.

Hindi ko na mapigilang mapangiti sa mga tinuturan nya, Ah. This man! My man.

“I love you!” sabay yakap sakanya, sya lang sapat na sa buhay kong ito. Sila lang nang i-sisilang kong anak ay masaya nako sa mundong ito.

Sila nila mom at dad, masaya nako. Wala nakong mahihiling pa, I forgave those who wronged me, and I will forgive more because of Rover. He is the only reason why I'm still alive and fighting, because he believe in me when I gave up in everything, he believe in me first because he knew that I will fighting for it later on. And I love him for that.

“Thank you for understanding me, baby. Thank you for not giving me up, thank you for another life that has given to me, you are the reason to all of it.”

Mahigpit nya rin akong niyakap, ramdam na ramdam ko ang pag mamahal na ibinibigay nya saakin at nag papasalamat ako dahil doon.

Love that understand each other, Love that is not that cruel after all to me, Love that understands the pain that we gave to each other.

“I love you, because it's you.” naramdamin nya sabi.

Natunaw ang puso ko sa sinabi ni rover, wala na yata akong mahihiling pa sa araw araw na kasama ko sya. Iniisip ko noon na ang hirap abutin ng taong to, katabi mo nga, kasama sa bahay pero tignan mo nga naman ngayon, nag bago ang ihip ng hangin. Dahil hindi kami sumuko sa isa't isa kahit sobra nang hirap.