Twisted Paths (SMBB)

Chapter 22 - New Beginning

Wooop. Hahaha Goodevening everyone!

Typos and Grammatical errors are in.

Omo. Wala kaming pasok bukas so baka makapagsulat ako and then by monday baka hindi dahil thesis proposal namin. Deym! Nakakakaba! Okay. Share ko lang hihihi

Enjoy reading and don't forget to vote and comment.

This dedication is for MISSredapple thankyou for reading my story! I hope you enjoy SMBB until in the end. Labya!

✂- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
One Month Passed simula ng madala ako sa hospital dahil sa tama ng bala na tamo ko, Matapos kong madischarge ay puro conference ang inatidan ko. Attend doon! Attend dyan.

Puro nila tanong kung okay lang ba ako,kung anong nararamdaman ko.

Honestly I feel nothing, sabi ni mom and dad na nagflat line daw ako. Pero wala akong matandaan, nagising nalang ako na walang nagbabantay saakin.

My heart aching everyday but I always ignore it, mommy told me that I need a heart transplant but no. I don't need it! I'm scared na baka kapag nagpaopera ako ay iba na ang dapat tibukin ng puso ko. Okay lang ako. Kaya ko pa!

Hindi nya alam iyon dahil nang mag-usap kami ay kaming tatlo
lang ni mom at dad. Ang alam nya lang ay okay nako, dahil simula ng gumising ako ay hindi ko na sya nakita pang muli. How sad is that?

Napahawak ako sa aking dibdib. Ang sakit! Makalipas ng limang minuto ay nawala na rin sya, Mamamatay yata akong hindi maging masaya at nalulungkot ako.

Nagaalala ako kung asan sya, kung kumakain ba sya, kung ayos lang ba sya?

Andito ulit ako sa barcelona, Kasama si Shile! Nag-away sila ni Caleb at ngayon iyak ng iyak. Baliw lang hindi ba? Ang liit liit na bagay pinag-awayan. Dahil lang sa panis na adobo! Pinipilit kasi ni Caleb na pwede pa raw e eto namang si Shile hindi na raw panis na. Jusko kawawa naman ang inaanak ko.

"Umuwi kana kasi! Sino ba nagsabi sayong sumunod ka dito?"  aniya ko sakanya.

Umiling lang ito at niyakap ako, nakaramdam tuloy ako ng ingit dahil sa bilog na bilog nyang tyan. Sabi sa ultrasound ay lalaki ang anak nya. Nakakainggit dahil may baby boy na sila. Ako kaya kelan? Siguro ay wala na. Wala nakong pag-asang magkaanak dahil unang una sa lahat wala akong asawa, pangalawa hindi ako desperada na magpabuntis sa iba.

"Lika na kumain na tayo sa sala, magluluto ako. Ano bang gusto mo?"

"Adobo" sabay tawa nya.

Napabuntong hininga ako, Iba talaga hormones kapag nagbubuntis, paiba-iba ng mood. Iiyak maya maya tapos naman tatawa din. Hindi ba ay talagang may saltik na ang aking kaibigan?

Habang nagluluto ay masayang syang nagkwekwento tungkol sakanila ni Caleb.

"Di mo ba sya namimiss?" tanong ko sakanya.

"Namimiss kaso naiinis ako sakanya e. Pabayaan mo sya! Pakasalan nya na yung laptop nya pati office nya." masungit na sabi nito kaya natawa ako ng bahagya.