Twisted Paths (SMBB)

Chapter 5 - Tears

Nagising ako na puro puti ang nakikita ko. Where I am? Hinde ko to kwarto. At may dextrose?

I don't feel anything,I just feel the coldness.

"Finally! You're Awake." I know. Alam kong boses nya yon. Tinignan ko sya. Poker face? Hinde ko mawari sa kanyang mga mata.

"Why I'm here?" referring to the hospital. Honestly I don't know what happen.

"You are here because.. " Nakakapaso ang mga titig nya. Hinde ko alam kung matutuwa ako ako dahil nakikita ko sa mga mata ang 'pag-alala at nahihirapan?' Hinde ko alam pati ako naguguluham sakanya.

I scan his handsome face. Mukang wala itong tulog dahil maitim medyo ang ilalim ng mata nito. What happen really?

"You over dose of medicine. Mom and Dad is worried! Kakauwi lang nila kanina wala pa silang mahinga kaya pinauwi ko muna. "

Tumango ako bilang sagot. So I over dose in meds? Bakit di pako na tuluyan?

"Anong sabe ng doctor?" I asked.

"Wala ka ba talagang matandaan?" frustated nitong sabe sabay pasada ng kamay sa buhok nya.

I find it hot. Damn you Rover! Dapat galit ako! Galit dapat.

Umiling naman ako at yumuko.

"Sorry Rare" Did he say sorry? Did he?! Did he?! First time in living in this world ngayon lang ako nakarinig sa kanya ng salitang 'sorry'

Kinunutan ko sya ng noo "For what?"

"Da- - Dahil! Saken kaya ka nandyan.. Naoverdose ka sa gamot. Hinde ko alam at hinde ko sinasadya. Ilang araw ka ng tulog at sinisise ko ang sarili ko dahil don. " nakita ko ang awa sa mga mata nya.

'Hinde ko kaylangan ng awa Rover. Please lang!'

"Ilang araw nakong andito?"

" three days."

"Sana pinabayaan mo nalang akong ma over dose rover. Nonsense lang din namang mabuhay." matabang kong sabe.

"Dont. Ever. Say. That. Again.Woman!" baritong sabe nito. It gave me shiver down to my veins.

Nagkabit balikat nalang ako.

"I want to go home" Sabay tayo sa hospital bed.

Biglang alalay naman nito,Hinawi ko sya. "I'm Fine. Stop worrying. Hinde naman ako mamamatay kaya wag kanang mag alala. Or Nagaalala ba ang isang Ash Rover Woodson?. I think it's a big N and O. right?. "

Padarag kong sinara ang pinto ng cr. Ang ayoko sa lahat yung Awa! Hinde ko kaylangan ng Awa! Hinde kaylanman! Kaylangan ko pagmamahal! Hinde awa.

Hinubad ko ang hospital gown at sinuot ang shirt ni Rover. Alam kong kanya to,Alam na alam ko. Simula brief hanggang kasulok sulukan ng mga gamit nito ay alam ko. At ang panghuli.. Alam na alam kong hinde ako nito mahal!