Twisted Paths (SMBB)

Chapter 23 - Make a move

“I hate you” pag-uulit ko.

“I hate you” pag-uulit ko sakanya habang hinihigpitan ang aking yakap.

Nararamdaman ko ang kanyang hininga malapit sa aking leeg, I miss him so much that I want to go back in the Philippines but, the consenques are there andoon sya! Yung tipong  I want to hug him pero alam kung aayaw lang naman sya.

“I miss you baby”

Natigilan ako sa sinabi nya saakin. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako o hindi pero mas nanaig saakin ang maniwala sa sinabi nyang namiss nya nga ako.

Hindi ako sumagot at humiwalay ako ng yakap sakanya, masyado na kaming agaw eksena sa mall at saktong nasa malapit na counter kaya lahat ay natigilan sa mga ginagawa at nakatingin saamin na may ngiti sa labi.

Ngumiti sya saakin na nagpalambot ng tuhod ko, His smile makes me weak that I want to kiss him right now.

“What are you doing here?”

“Following where is my heart, and now that I find her. I will never ever let her go! I swear” nagtangis pa ang bagang nito ngunit nawala rin matapos.

Humiwalay ako sa pagkakayakap sakanya at tinignan ang mga nahulog na pinamili ngunit wala na iyon doon. Nakita kong hawak yun ni shile at winawagayway pa! Talaga naman! Napansin kong pinapagalitan sya ni caleb. Napailing nalang ako! Hindi nako magtataka kung makunsume na nang tuluyan si caleb.

“Let's go. Sa bahay nalang tayo mag-usap.”

Walang imik na sumunod nalang ako sakanya, ni ang pagsagot sa tanong nito ay hindi ko masagot dahil hindi ko alam ang sasabihin. Masyado akong nabigla sa pagdating nya, ngunit masaya ako dahil andito sya sa tabi ko.

May sariling kotse si caleb at rover at doon sila sumakay while kami ni shile ay sa sarili kong kotse. Ayaw pa nga ng dalawa pumayag pero wala naman silang magagawa dahil sinabi na ni shile, bawal mastress ang buntis! Tsk.

“Bakit hindi ka nalang sumakay kay caleb, shils?”

Sumulyap muna ito sa side mirror bago tumugon sa tanong ko, Maski ako ay tumingin din at nakita kong nakasunod ang aston martin nito.

“Wala lang. Trip ko lang! Hihihi”

Tinignan ko sya mg masama bago tumingin ulit sa dinadaanan namin. Kakaiba talaga sya.

“Weird”

Tumawa nalang ito ng malakas at kinurot ako sa pisngi, Dumaing ako dahil sa sakit pero sya, humalakhak talaga! Damn it shile!

“Ganda ganda mo Vi!” akmang kukurutin nya ako ay pinigilan ko na sya.

“Enough! Masakit kaya! Manahimik ka dyan at wag kang makulit kung ayaw mong maaksidente tayo! Nako ka!”

Nakita ko itong ngumuso at napangiti naman ako, Ang kulit. Tsk! Kahit ganyan yan mahal ko yan!

Bumalik ang isip ko sa nasaksihan ko kanina, bigla nalang tuloy bumilis ang tibok ng puso ko! Tsk. Rover! Rover! Rover! What did you just do to me? Ayos lang naman ako nang wala ka pero nung bumalik ka nanaman nagwawala nanaman ito.