Wicked Games (the story of Elena and Alexander)

I have a plan

Daniel's POV

Μόλις μπαίνω στο σπίτι του κυρίου Jones νιώθω το στομάχι μου να δένεται κόμπος. Φοβάμαι πως τα έχει καταλάβει όλα. Ελπίζω να μην έχω δίκιο για αυτή μου την υποψία
(Daniel!)
Η φωνή του με κάνει να αναριγήσω. Υψώνω το βλέμμα μου στο δικό του και τον βλέπω να μου χαμογελάει πλατιά ενώ παράλληλα με πλησιάζει. Δεν μου αρέσει αυτό του το ύφος
(κύριε Jones!)
(τι έγινε; που είναι η Elena;)
Ψυχραιμία, Daniel. Το πράγμα χρειάζεται ψυχραιμία
(δυστυχώς ήταν πολύ κουρασμένη από το ταξίδι, και...)
(δεν μπόρεσε να έρθει μαζί σου. Καταλαβαίνω. Μην ανησυχείς)
Λέει με υπερβολικά κεφάτο ύφος. Γιατί υποψιάζομαι πως κάτι μου ετοιμάζει αυτός; Γαμώτο, γίνομαι παρανοϊκός τώρα! Εάν ήξερε κάτι... τότε θα μου το έλεγε, έτσι; Φφφ, καλύτερα να ηρεμήσω και να επικεντρωθώ στο σχέδιο μου.

(έλα, Daniel. Έλα να καθίσουμε)
Λέει καθώς βαδίζει προς το σαλόνι και εγώ απλά τον ακολουθώ. Ψυχραιμία. Δεν πρέπει να καταλάβει τίποτα απολύτως! Κάθεται στην αγαπημένη του πολυθρόνα και εγώ δίπλα του στον διπλό καναπέ
(και για πες, πως περάσατε στο ταξίδι;)
(φανταστικά! Πιστεύω πως τώρα είμαστε πιο δεμένοι από ποτέ με την Elena)
Αποκρίνομαι κάπως βιαστικά, αλλά αμέσως το μετανιώνω. Προσπαθώ να του χαμογελάσω, αλλά νομίζω πως... δεν τα πολύ καταφέρνω. Εκείνος ρουθουνίζει και έπειτα σηκώνεται από την θέση του
(χαίρομαι. Πραγματικά χαίρομαι)
Λέει, αλλά δεν ακούω ούτε μια νότα χαράς στον τόνο της φωνής του. Γαμώτο, πρέπει να ηρεμήσω! Ξαφνικά δύο χέρια τυλίγουν τον λαιμό μου και με σφίγγουν πολύ δυνατά. Γαμώτο μου!
(άφησε με!)
Προσπαθώ να φωνάξω αλλά δεν τα πολύ καταφέρνω. Τα δύο άγνωστα χέρια συνεχίζουν να με στραγγαλίζουν και εγώ σιγά σιγά νιώθω να χάνω τελείως την αναπνοή μου.

(σου είπα κάτι πριν λίγο καιρό, Daniel. Δεν μου αρέσουν τα ψέμματα, και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την κόρη μου)
Λέει με ήπιο τόνο ο κύριος Jones και ευτυχώς ο τύπος πίσω μου σταματάει να με σφίγγει
(δεν... δεν καταλαβαίνω... τι εννο-)
(καταλαβαίνεις και μάλιστα πολύ καλά, Daniel. Έχασες την κόρη μου στο Ασπεν, σου την άρπαξε εκείνος ο ξεδιάντροπος, ο Alexander James!)
Ο ποιος;
(ο James; Μα αυτός... δεν έχει καμία σχέση με εμάς. Πόσο μάλλον με την Elena)
(δεν ξέρω πως και με ποιον τρόπο ανέπτυξαν σχέσεις. Πάντως ξέρω ότι αυτός την άρπαξε)
(ναι, αλλά... πως; πως το ξέρετε;)
Ρωτάω, φανερά έκπληκτος και εκείνος ρουθουνίζει ειρωνικά
(έχω τις πηγές μου)
Απαντάει υπεροπτικά και με πλησιάζει. Με αρπάζει από το πιγούνι και σηκώνει το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάξω κατάματα.