Wicked Games (the story of Elena and Alexander)

The day i met you

Elena's POV
Δεκέμβριος του 2015

Βρισκόμαστε σε ένα πάρτι επισήμων μαζί με τον Daniel, τον μελλοντικό μου άντρα δηλαδή. Φυσικά εγώ δεν τον διάλεξα, οι γονείς μου με αναγκάζουν να τον παντρευτώ για να ενώσουν τις περιουσίες τους
(χαμογέλα και λίγο!)
Μου ψιθυρίζει και εγώ στριφογυρίζω τα μάτια μου
(κάποιος πρέπει να μου το προκαλέσει αυτό το χαμόγελο!)
Αποκρίνομαι με νεύρο στον τόνο της φωνής μου και εκείνος στενεύει τα μάτια του
(γιατί προσπαθείς πάντα να χαλάς τις καλές στιγμές;)
(εάν αυτές είναι οι καλές στιγμές, τότε ποιες είναι οι κακές!)
Μουγκρίζω σιγανά και το άγριο βλέμμα του στρέφεται ξανά στο δικό μου
(αποδέξου επιτέλους το γεγονός ότι θα γίνεις γυναίκα μου και σταμάτα να μου σπας τα νεύρα! Δεν είσαι κανένα μικρό παιδί!)
(κύριε De La Vega!)
Η φωνή ενός άγνωστου άντρα, διακόπτει τον μικρό μας καβγά και στρέφουμε τα βλέμματα μας επάνω του
(κύριε Steele! Χαίρομαι που σας ξανά βλέπω!)
Αποκρίνεται ο Daniel και ανταλλάσσουν χειραψία
(και αυτή είναι η μέλλουσα γυναίκα σου, σωστά;)
Ρωτάει ο κύριος Steele και απλώνω το χέρι για να ανταλλάξουμε χειραψία, αλλά εκείνος το φιλάει
(γοητευμένος!)
Μου λέει και νιώθω ένα ρίγος αηδίας να με διαπερνά. Κρίμα που δεν μπορώ να πω το ίδιο
(χάρηκα για την γνωριμία)
Αποκρίνομαι ψυχρά και τραβάω το χέρι μου από το δικό του
(λοιπόν, κύριε De La Vega... Υπάρχουν κάποιοι ανθρώποι που θέλουν να σας γνωρίσουν)
Αποκρίνεται ο κύριος Steele και ο Daniel χαμογελάει
(φυσικά!)
(ελάτε μαζί μου)
Λέει και ο Daniel τυλίγει το χέρι του γύρω από την μέση μου, αλλά αμέσως του το απομακρύνω. Το άγριο βλέμμα του συναντά το δικό μου, αλλά δεν τον φοβάμαι! Ποτέ δεν τον φοβήθηκα άλλωστε
(κύριοι, να σας συστήσω τον κύριο Daniel De La Vega και την μέλλουσα σύζυγό του!)
Ανακοινώνει με καμάρι ο κύριος Steele και αυτόματα τα βλέμματα τους στρέφονται επάνω μας
(κύριε De La Vega! Χαίρομαι τόσο πολύ που σας γνωρίζω!)
Αναφωνεί ένας μεγάλος άντρας με γκρίζα μαλλιά και κάπως... Κακό ύφος θα έλεγα. Δεν ξέρω εάν σας φανεί τρελό, αλλά... Όποτε κοιτάζω έναν άνθρωπο, μου βγάζει ένα αρνητικό η θετικό συναίσθημα, και αυτός ο άντρας... Μου βγάζει το αρνητικό. Στρέφω το βλέμμα μου στους υπόλοιπους άντρες της παρέας και κολλάω στο βλέμμα ενός άγνωστου άντρα. Ποιός είναι άραγε αυτός; Σίγουρα κάποιος κοκορόμυαλος επιχειρηματίας, σαν τον Daniel, που το μόνο που τον νοιάζει είναι η φήμη και τα λεφτά. Αλλά... Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτός ο άντρας... Μου βγάζει ένα αρνητικό και παράλληλα ένα θετικό συναίσθημα. Από την μία με προκαλεί να τον πλησιάσω αλλά από την άλλη... Κάτι με κρατά πίσω
(αγάπη μου;)
Η φωνή του Daniel με βγάζει από τις μπερδεμένες μου σκέψεις και στρέφω το κεφάλι για να δω το δήθεν κεφάτο ύφος του Daniel
(εάν συνεχίζεις να τον καρφώνεις έτσι, τότε να είσαι σίγουρη πως θα σε σείρω μέχρι το αυτοκίνητο!)
Με προειδοποιεί ψιθυριστά, κάνοντας όλο μου το σώμα να ανατριχιάσει. Δεν πολύ δίνω σημασία στον Daniel, δεν μπορώ να του δώσω σημασία αυτή την στιγμή
(κύριε De La Vega, επιτρέψτε μου να σας γνωρίσω και έναν ακόμη μεγάλο επιχειρηματία...)
Λέει ο κύριος Steele και στρέφει το βλέμμα του στον παράξενο άντρα που μου έχει τραβήξει υπερβολικά πολύ το ενδιαφέρον
(από εδώ ο κύριος Alexander James)
Μας ανακοινώνει ο κύριος Steele και παρατηρώ τον Daniel να ανταλλάσει χειραψία μαζί του
(χάρηκα κύριε De La Vega)
Αποκρίνεται με τελείως ψυχρό ύφος και έπειτα στρέφει το βλέμμα του επάνω μου
(χάρηκα δεσποινίς)
Λέει και τώρα ανταλλάσει μαζί μου χειραψία, αλλά μόλις το χέρι του αγγίζει το δικό μου, νιώθω έναν παράξενο ηλεκτρισμό να με διαπερνά. Τι τρέχει εδώ! Αυτόματα τραβάω το χέρι μου και εκείνος στρέφει την προσοχή του στον Daniel. Φαίνεται τόσο ψυχρός... Τόσο απόμακρος
(λοιπόν... Τι θα λέγατε να περάσουμε στην μεγάλη τραπεζαρία! Εξάλλου σε μισή ώρα αλλάζουμε χρόνο)
Λέει ο κύριος Steele και εμείς συγκατανεύουμε. Ξαφνικά, ακούγεται ένας δυνατός θόρυβος και τα παράθυρα γύρω μας σπάνε
(τι συμβαίνει;)
Φωνάζει ο Daniel
(νομίζω πως πρόκειται για έφοδο! Τρέξτε όλοι! Βγείτε έξω τώρα!)
Τους φωνάζει ο κύριος Steele και ξαφνικά ακούγονται κραυγές τρόμου αλλά και πόνου
(έλα, τρέχα!)
Μου λέει ο Daniel και τρέχει ως την έξοδο, αλλα εγώ δεν μπορώ να τρέξω τόσο γρήγορα όσο αυτός
(έλα μαζί μου)
Ακούω ξαφνικά μια βαριά φωνή και έπειτα ένα δυνατό χέρι με πιάνει από τον αγκώνα και με τραβά σε μια πόρτα, την οποία δεν είχα προσέξει και από ότι φαίνεται κανένας άλλος
(τι είναι εδώ;)
Τον ρωτάω αλλά δεν απαντάει. Ανοίγει την πόρτα και μόλις μπαίνουμε μέσα, ανάβει μια λάμπα και τότε διακρίνω πιο καθαρά το πρόσωπο του
(εδώ δεν θα μας βρουν)
Μουρμουρίζει και έπειτα κλειδώνει την πόρτα
(τι κάνεις εκεί!)
(προσπαθώ να σώσω την ζωή σου!)
Πετάει με κατηγορηματικό τόνο και εγώ νιώθω έτοιμη να πάθω κρίση πανικού
(τι γίνεται; γιατί σπάσανε τα παράθυρα;)
(κάποιος προσπαθεί να σαμποτάρει τον Robert)
Απαντάει λιτά και το παγερό βλέμμα του συναντά ξανά το δικό μου. Μου προκαλεί φόβο αυτό το βλέμμα!
(γιατί;)
Ρωτάω και εκείνος σταυρώνει τα χέρια στο στήθος ενώ παράλληλα ακουμπάει την πλάτη του στην κλειστή πόρτα
(επειδή έχει μπλεξίματα με ανθρώπους... Επικίνδυνους...)
Απαντάει, έχοντας ένα παράξενο ύφος στο πρόσωπο του. Ένα ύφος που... Θα έλεγα πως με προκαλεί
(όπως είσαι εσύ)
Προσθέτει και τα μάτια μου γουρλώνουν από το σοκ
(εγώ! επικίνδυνη!)
Επαναλαμβάνω τα λόγια του και έπειτα αρχίζω να γελάω
(πως φαίνεται ότι δεν με ξέρεις!)
Λέω ειρωνικά, αλλά εκείνος δεν γελάει. Μένει απλά στην θέση του και με κοιτάζει με το ίδιο παγερό βλέμμα του
(μάλλον εσύ δεν ξέρεις καλά τον εαυτό σου, πριγκίπισσα)
Αποκρίνεται, με μια νότα σιγουριάς στον τόνο της φωνής του. Είναι τόσο παράξενος αυτός ο άντρας!
(και εσύ φαίνεσαι επικίνδυνος)
Μουρμουρίζω και παρατηρώ ένα μικρό χαμόγελο να σχηματίζεται στο ανέκφραστο πρόσωπο του
(ίσως...)
Λέει και έπειτα ισιώνει το σώμα του και κοιτάζει το ρολόι στον καρπό του
(τελείωσε)
Τον ακούω να μουρμουρά, αλλά δεν καταλαβαίνω τι εννοεί
(τι είπες;)
(λέω πως είναι καιρός να φύγεις, πριγκίπισσα)
Αποκρίνεται και έπειτα ξεκλειδώνει την πόρτα
(μα... Μα εκεί...)
(όλα είναι εντάξει, μην φοβάσαι)
Με διαβεβαιώνει και για κάποιον λόγο... Τον εμπιστεύομαι
(λοιπόν... Αντίο)
Μουρμουρίζω και μόλις φτάνω στην είσοδο, εκείνος με αρπάζει από τον αγκώνα, σταματώντας απότομα την πορεία και αυτόματα στρέφω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(θα τα ξανά πούμε σύντομα πριγκίπισσα. Να το θυμάσαι αυτό!)
Με προειδοποιεί και έπειτα με αφήνει να φύγω. Τι ήταν τώρα αυτό; Χωρίς να περιμένω εξηγήσεις, τρέχω ως την έξοδο και εκεί βλέπω τον Daniel να μιλάει με δύο αστυνομικούς
(να τη!)
Αναφωνεί καθώς με βλέπει και έπειτα έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου
(που ήσουν! Κόντεψα να τρελαθώ από την αγωνία μου!)
Μουγκρίζει καθώς με ταρακουνάει δυνατά από τους ώμους
(δεν έχει σημασία)
Ψελλίζω και εκείνος κατσουφιάζει. Δεν πρόκειται να του πω την αλήθεια, γιατί ξέρω πως θα αρχίσει τις χαζό υστερίες του, και ειλικρινά δεν αντέχω να τον ακούω. Στρέφω το κεφάλι για να δω εάν βρίσκεται πίσω μου, αλλά δεν τον βλέπω και αυτό κάνει την καρδιά μου να σφιχτεί "θα τα ξανά πούμε πολύ σύντομα πριγκίπισσα" Τα λόγια του ηχούν ακόμα μέσα στο κεφάλι μου. Ελπίζω να μου λέει την αλήθεια!