Έχουν περάσει τουλάχιστον τρεις ώρες και εμείς δεν έχουμε σταματήσει να μιλάμε. Του μιλάω για τις αστείες στιγμές που είχα όταν ήμουν πιο μικρή και εκείνος γελάει, κάνοντας την καρδιά μου να φτερουγίζει από χαρά
(με λίγα λόγια... Εσύ και η κολλητή σου ήσασταν πολύ... Ατίθασες!)
Λέει, κάνοντας με να χαμογελάσω
(κάναμε συνεχώς αταξίες. Δεν θέλαμε να τραβήξουμε την προσοχή των άλλων, απλώς μας άρεσε! Όμως... Όταν έχασα την μητέρα μου... Όλα άλλαξαν)
Μουρμουρίζω και εκείνος με σφίγγει επάνω του
(πόσο ήσουν όταν την έχασες;)
(επτά)
(λυπάμαι πολύ)
Μουρμουρίζει, φανερά λυπημένος και αμέσως σηκώνω το κεφάλι από το στήθος του για να τον κοιτάξω
(δεν χρειάζεται να λυπάσαι)
Αποκρίνομαι χαμηλόφωνα και εκείνος παίρνει το χέρι μου και το φέρνει στα χείλη του, ώστε να το φιλήσει
(και εγώ έχω χάσει ένα πολύ σημαντικό άτομο)
Μου αποκαλύπτει με τραχιά φωνή ενώ το βλέμμα του είναι καρφωμένο στο χέρι μου
(απο την οικογένεια σου;)
Ρωτάω σιγανά και εκείνος γνέφει καταφατικά
(έχασα την αδερφή μου όταν ήμουν μικρός. Συγκεκριμένα... Ένα κάθαρμα την έκλεψε!)
Γρυλίζει και παρακολουθώ το πρόσωπο του να τσιτώνεται από την ένταση
(δεν έχω ιδέα εάν ζει, η αν είναι νεκρή. Έχω εδώ και πολλά χρόνια που την ψάχνω, αλλά δυστυχώς δεν έχω κανένα αποτέλεσμα...)
Ω Alexander! Φαίνεται τόσο λυπημένος, αλλά και τόσο θυμωμένος. Μακάρι να είχα έναν τρόπο για να του απαλύνω τον πόνο!
(καλύτερα να μην συζητήσουμε άλλο για αυτό το θέμα. Πες μου περισσότερα για εσένα)
Λέει και ανασηκώνω τους ώμους
(τι άλλο θέλεις να μάθεις;)
Ρωτάω και απλώνει το χέρι για να τοποθετήσει μια τούφα που έχει ξεφύγει πίσω από το αυτί μου
(πες μου κάτι που σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;)
Ρωτάει και ρουθουνίζω
(να διαβάζω... Να ζωγραφίζω...)
(να ζωγραφίζεις;)
Ρωτάει κάπως έκπληκτος και γνέφω καταφατικά
(ναι. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου χόμπι)
(θα ήθελα να τις δω)
Λέει και το χέρι του χαμηλώνει στο μάγουλο μου, κάνοντας ένα δυνατό ρίγος να διαπεράσει την ραχοκοκαλιά μου
(πως είναι δυνατόν να μην με φοβάσαι;)
Ρωτάει σιγανά καθώς το χέρι του γλιστρά στον αυχένα μου, κρατώντας με δυνατά
(δεν μπορώ να σε φοβηθώ!)
Ψελλίζω και ξαφνικά, τα χείλη του ενώνονται δυνατά με τα δικά μου, κάνοντας με να λιώσω. Δεν μπορώ όταν με φιλάει! Νιώθω λες και η καρδιά μου ενώνεται με την δική του! Τα χείλη μας κινούνται σε μια τέλεια αρμονία και τα δάχτυλα του τραβούν μαλακά τα μαλλιά μου, κάνοντας με να αφήσω έναν μικρό αναστεναγμό. Δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά τέτοια έλξη! Ο Alexander είναι κάτι το διαφορετικό για εμένα... Κάτι το συναρπαστικό!
(γιατί με κάνεις να νιώθω τόσο σημαντικός;)
Με ρωτάει ψιθυριστά και μου δίνει ένα τελευταίο φιλί στα χείλη
(δεν ξέρω)
Απαντάω με τον ίδιο τόνο και έπειτα με τραβάει να ξαπλώσω ξανά στην αγκαλιά του
(κοιμήσου πριγκίπισσα. Έχουμε μεγάλη ημέρα αύριο)
Μουρμουρίζει και έπειτα με φιλάει στα μαλλιά. Έχουμε μεγάλη ημέρα! Τι εννοεί με αυτό; Τέλος πάντων, δεν μπορώ να το σκεφτώ παραπάνω, επειδή τα βλέφαρα μου κλείνουν και σιγά σιγά, παρασύρομαι σε έναν άλλον κόσμο... Σε έναν κόσμο γεμάτο όνειρα και αισιοδοξία.
Ξυπνάω, έπειτα από ένα πολύ όμορφο όνειρο. Το άρωμα του Alexander είναι παντού και αυτό με κάνει να χαμογελάσω. Απλώνω το χέρι για να τον αγκαλιάσω, αλλά εκπλήσσομαι καθώς αγγίζω το κρύο σεντόνι. Τα μάτια μου ανοίγουν και κοιτάζω τριγύρω για να καταλάβω πως τελικά δεν είναι εδώ. Μα πότε πρόλαβε και έφυγε; Παραδόξως, το σκάφος κουνιέται περισσότερο από ότι εχθές. Πολύ παράξενο! Ξαφνικά, η πόρτα του δωματίου ανοίγει και ο Alexander κάνει την εμφάνιση του
(γειά σου πριγκίπισσα)
Μουρμουρίζει και έπειτα με πλησιάζει για να καθίσει στο κρεβάτι μαζί μου
(γειά)
Αποκρίνομαι και απλώνει το χέρι για να διώξει μερικές τούφες από το πρόσωπο μου
(εάν θέλεις να κάνεις ντουζ, έχει ζεστό νερό, και αν πείνας, έχει πρωινό στο σαλόνι)
Λέει και εγώ του χαμογελάω όσον πιο γλυκά μπορώ
(με σκλαβώνεται, κύριε James!)
Μουρμουρίζω και χωρίς να το περιμένω, σκύβει και μου δίνει ένα σύντομο φιλί στα χείλη
(μόλις τελειώσεις, έλα στο κατάστρωμα. Θέλω να σου δείξω κάτι)
Λέει χαμηλόφωνα και έπειτα σηκώνεται από το κρεβάτι και φεύγει. Γιατί μου αρέσουν οι εκπλήξεις αυτού του ανθρώπου; Τέλος πάντων, πρέπει να σηκωθώ για να ετοιμαστώ.
Alexander's POV
Κρατάω το τιμόνι του σκάφους ενώ παράλληλα κοιτάζω το τοπίο που απλώνεται γύρω μας. Όλα είναι μαγικά εδώ! Και το παράξενο είναι πως από εχθές το βράδυ, νιώθω ένα παράξενο αίσθημα χαράς να με κατακλύζει
(δεν το ήξερα πως είσαι και καπετάνιος!)
Η φωνή της Elena's με κάνει να γυρίσω το κεφάλι για να την κοιτάξω
(από ότι φαίνεται... Είμαι πολυτάλαντος άνθρωπος, δεσποινίς Jones)
Λέω και εκείνη με πλησιάζει
(σ'ευχαριστώ για τα καθαρά ρούχα)
Λέει και τώρα στέκεται δίπλα μου
(δεν κάνει τίποτα)
Μουρμουρίζω και έπειτα ακούω βήματα να μας πλησιάζουν
(κύριε James, θέλετε να κρατήσω εγώ τι τιμόνι;)
Αυτή ακριβώς την στιγμή περίμενα!
(φυσικά Harry)
Λέω και έπειτα πιάνω το χέρι της και την τραβάω μαζί μου ως την άκρη του σκάφους. Ο αέρας εδώ είναι δυνατός, αλλά υπέροχος
(τι κάνουμε εδώ;)
(απλώς κλείσε τα μάτια και άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο)
Ψιθυρίζω κοντά στο αυτί της καθώς την τραβάω μαλακά επάνω μου, ενώνοντας το στήθος μου με την πλάτη της. Από πάντα ο αέρας μου προκαλούσε μια παράξενη αίσθηση ελευθερίας! Είτε με την μηχανή, είτε με το σκάφος
(πως νιώθεις;)
Την ρωτάω και γυρίζει ολόκληρη για να με κοιτάξει
(ελεύθερη!)
Απαντάει και τα πράσινα μάτια της συναντούν τα δικά μου, κόβοντας μου την ανάσα. Ένας άγγελος με πράσινα μάτια! Αυτή είναι η σκέψη μου τώρα που την κοιτάζω. Παίρνω μαλακά το πρόσωπό της στα χέρια μου και τα χείλη μου ενώνονται αργά με τα δικά της. Δεν ξέρω που θα με βγάλει αυτό που κάνω... Ελπίζω μόνο να μην την καταστρέψω.
आप पढ़ रहे हैं
Wicked Games (the story of Elena and Alexander)
कथेतर साहित्यΕκείνη τον θεωρούσε ήρωα! Στα μάτια της ήταν σαν θεός! Όμως στην πραγματικότητα... Εκείνος είναι ένας δαίμονας. Ζει μέσα στο σκοτάδι, όμως αυτή θα του δείξει τον δρόμο για το φως. Άραγε θα τα καταφέρει; η εγωισμός θα τους κερδίσει; Αυτή η ιστορία εί...
